Reizen buiten de combi:
feyenoord - Ajax
Ik wacht zijn antwoord niet af maar haal gelijk uit
Een benauwd kwartiertje
Een uur voor aanvang van de wedstrijd loop ik
het voorplein van de kuip op. Ik moet dwars
door een grote groep feyenoorders heen om bij
de juiste ingang te komen. Voor mijn gevoel
staart iedereen mij aan. Ik kijk met een strakke
blik naar de grond en versnel mijn pas. "Hé kijk,
daar gaat die Jood uit Zembla", hoor ik opeens
een rauwe rotterdamse stem zeggen. Ik hoef
niet op te kijken om te weten dat het over mij
gaat. Ik was immers zo 'stom' geweest om daar
uitgebreid in beeld te verschijnen. Een grote
gestalte verspert mij de weg. Opkijkend herken
ik tot mijn schrik de lelijke tronie van gijs van
delft, één van de meest beruchte feyenoord-
hooligans. Ik besef dat alleen grove bluf mij
nog kan redden en roep met luide stem: "Ha
goed dat jij het bent, kunnen we eindelijk eens
zien wie de sterkste is. Maar wel één tegen
één, hè!" Ik wacht zijn antwoord niet af maar
haal gelijk uit. Mijn rechter vuist treft hem hard
op het borstbeen, gijs wankelt een stap achter
uit. In plaats van terug te slaan wordt hij tot mijn
volle verbazing lijkbleek, draait zich om en zet
het op een lopen. Een halve seconde lijkt het
grimmiger. Vaag herinner ik me nog dat mijn
droom van gisternacht eindigde in een kilome
ters lange sprint met een enorme sliert scfers
achter mij aan. De droom van eergisternacht
kan ik me inmiddels al niet meer herinneren.
De voorbereiding
Dankzij Ajacied S. ben ik aan twee kaartjes
voor hetzelfde vak weten te komen, de
stoelnummers grenzen zelfs aan elkaar. Mijn
maatje Marcel kan vandaag niet, hij heeft
onlangs een eigen zaak geopend en is van de
week geconfronteerd met een papieren kasver-
schil van een ton. En die honderdduizend
gulden moet nu eenmaal eerst boven tafel
komen...
Er is weinig animo om met mij mee te gaan. 'Te
link' is de algemene kreet. Zelfs de grootste
combihaters gaan vandaag met het verplicht
gestelde vervoer mee. Voor deze wedstrijd kan
ik ze eigenlijk geen ongelijk geven. Uit
jarenlange ervaring weet ik dat het reizen in
kleine groepjes naar feyenoord geen pretje is.
De afgelopen weken heb ik mij meerdere malen
afgevraagd waarom ik mijn zelf opgelegde
combiboycot niet voor één
erop dat de feyenoorders om mij heen zoveel
respect voor mij hebben gekregen, dat ze mij
zullen laten doorlopen. Maar nee hoor, honder
den van hen dringen zich met opgeheven
armen naar mij op. Ik meen blinkende messen
en ander wapentuig te zien. Op dat moment
wordt alles donker....
"Gaat het met je, wat ga je weer tekeer", hoor ik
een bezorgde stem naast mij zeggen. Het duurt
even voor ik besef van wie de stem afkomstig
was. Het is Ingrid, mijn levensgezellin. Ben ik
soms in een rotterdams ziekenhuis terechtge
komen? Nee, zie ik nu, ik lig gewoon in mijn
eigen bed. Dan besef ik dat ik weer gedroomd
heb over de wedstrijd van de komende middag.
Althans niet over de wedstrijd, maar over de
wandeling over het beruchte voorplein van de
kuip. Dit is alweer de derde nacht op rij dat ik
hierover droom en iedere keer eindigt het
keertje ophef. Een stemming
binnen mijn hersencellen
leverde na dagenlang tellen een
miniem verschil op in het voordeel van de losse
reis.
Ingrid vindt het allang best. Ik heb haar namelijk
beloofd dat als niemand van mijn vaste
vriendenkring met mij meewilde, zij mee mag.
Omdat ze nog nooit in de kuip is geweest en
door haar omgang met mij een fanatieke
Ajacina (vrouwelijke Ajax-fan) is geworden, kijkt
zij al dagenlang uit naar Neerlands enige
klassieker.
Gisteren ben ik nog even naar de kapper
geweest om mijn opvallend lange lokken wat te
laten inkorten. Dan lijk ik tenminste niet meer
zoveel op het ongetwijfeld bij de scf in bezit
zijnde fotomateriaal. De tip om in rotterdam een
onopvallende pet op mijn hoofd te zetten, leg ik
naast mij neer. Ik kan die dingen gewoon niet
lang op mijn hoofd verdragen. Wel verruil ik
mijn traditionele Umbro-sweater voor een
de ajax ster nr. 34
www.deajaxster.nl
15
