WIJ O) M U zult wel denken dat die VanZet een niet te eve naren talent heeft om zich in situaties te storten waaraan kop noch staart valt te ontdekken. Een bevestiging van het hierboven gestelde zou de waarheid geen geweld aandoen. Werd ik de vori ge donderdag nog overvallen door het feit dat ik de enige in heel Amsterdam was die niet op de hoogte was van de koopavond, op de avond van de wedstrijd tegen Lausanne kwamen de proble men echter vanuit een geheel andere hoek. Na het werk als een speer naar huis, omkleden en met de bus (ik leer het wel!!!) weer de stad in voor de afspraak om vijf uur in "Jan Steen". Zo op het oog een solide begin, maar nog voor de bushalte werd de kiem gelegd voor een vreem de avond, al kon ik dat op dat moment nog niet bevroeden. Nog geen vijftig meter verwijderd van mijn huis kwam ik Theo en Peter tegen die één van de twee auto's op een strategische plek neer zetten om zodoende niet met twee auto's op pad te hoeven gaan. Op zich niets aan de hand dacht ik toen nog, dan hoef ik tenminste niet met de bus, wordt ik er bij het "Centraal" uitgegooid en pak daar de tram. Of ik nog even zin had om naar Theo z'n nieuwe huis te gaan kijken. Nou dat had ik wel, als het maar niet te lang ging duren, want ik had een afspraak om 17.00. uur en had Henk zo onder druk gezet om deze keer eens op tijd te komen, dat ik het niet kon maken om die afspraak te schenden. Mooi huis op een mooie plek, dat moet gezegd worden, maar na tien minuten had ik het wel gezien, vooral omdat je d'r niet in kon komen. Dan maar weer op pad. Nog geen twee honderd meter op weg, op de hoek Valentijnkade/Molukkenstraat, ging het al volle dig mis. Door het slechte weer en de vroeg inval lende duisternis waren wij niet op tijd van de krui sing verdwenen om een met duizelingwekkende snelheid voortrazende Fiat Panda te ontwijken. Met donderend geraas boorde het wonder der Italiaanse techniek zich in de flank van Theo z'n vijftien jaar oude, maar erg mooie BMW. Dat we er zonder kleerscheuren uitkwamen was even verassend als de aanrijding zelf, die niemand had zien aankomen. Theo, overmand door emoties, was even flink de kluts kwijt, maar na enige minu ten werd besloten de politie te bellen. Gelukkig stonden wij voor de sigarenboer op de hoek en daar had de eigenares reeds de "sterke arm der wet" gebeld. Deze wilde eerst niet komen, maar na stevig aandringen en vermelding van het feit dat de twee auto's een grote doorgaande ver keersader volledig blokkeerden veranderden ze van gedachten. Intussen was het ons opgevallen dat de bestuurder van de Panda een gedrag ver toonde dat wij herkenden. De man was stomdron ken en probeerde reeds enkele minuten, vruch teloos overigens, zijn reeds "total loss" verklaar de wagen te starten. Ere wie ere toekomt zeg ik altijd en dat gold zeker voor de twee agenten die vrij snel ter plekke waren. Met kritiek sta ik altijd in de voorste gele deren, maar als het eens andersom is, dient dat ook gezegd te worden. Cindy en haar uiterst "koele" collega van bureau IJ-tunnel wisten in een handomdraai de situatie in te schatten, waarbij zeker de vrouwelijke charmes van Cindy in het oog sprongen. Wellicht zou het voor de politie in Amsterdam het overwegen waard zijn, haar de post te geven van de volledig onbetrouwbaar overkomende Klaas Wilting. Ik ben er van over tuigd dat zij probleemloos de nationale pers "plat" kan krijgen, als er weer eens een schandaal in de beerput moet gaan verdwijnen. Inmiddels was het half zes geworden en ik begon mij schuldig te voelen tegenover Henk, die ik zo onder druk gezet had om op tijd te komen. Omdat het met z'n drieën wachten op de takelwagen toch geen nut zou hebben, besloot ik de tram te pak ken richting de Pijp. Binnen 20 minuten kwam ik volledig overspannen mijn meest favoriete kroeg binnen gehold. Eerst wilde hij me niet geloven, maar omdat je zo'n verhaal niet verzint, werd de vrede snel getekend en bezegeld met enige alco holische versnaperingen. Waar kun je een "Black Label", een "Glenfiddich", een "Jack Daniels" en drie bier bestellen en slechts negentien gulden afrekenen? Juist ja, bij Jan Steen, op de hoek van de Ruijsdaelkade en de Jan Steenstraat. Twee lekkere meiden achter de bar en de geweldige muziek zijn de slagroom op de taart. Na snel enige rondjes te hebben ingehaald vertrokken wij naar Mok Sam waar we weer, zoals vanouds, een geweldige maaltijd voorgeschoteld kregen. Dat de toch al niet misselijke porties niet voor iedereen toerijkend zijn, bewees Henk. Nadat onze buur man zonder zijn bord te hebben aangeraakt ver trok, viel Henk onder het uitstoten van de kreet "hier die kip" als een uitgehongerde aasgier aan. De wedstrijd was dramatisch en daarover is natuurlijk al alles gezegd en geschreven. Het is dan ook tekenend dat wij ons hoogtepunt steeds meer gaan verleggen van "tijdens de wedstrijd" naar "voor de wedstrijd". Toen ik om half twaalf eindelijk thuis was, ging de telefoon nog eenmaal over. Het was Henk, er was bij hem thuis ingebro ken, waarmee deze dag toch nog een waardig slot kreeg. 26 www.deajaxster.nl de ajax ster nr, 33

AJAX ARCHIEF

Fanzine De Ajax Ster (1996-2001) | 2000 | | pagina 26