WIJ
O)
M
U zult wel denken dat die VanZet een niet te eve
naren talent heeft om zich in situaties te storten
waaraan kop noch staart valt te ontdekken. Een
bevestiging van het hierboven gestelde zou de
waarheid geen geweld aandoen. Werd ik de vori
ge donderdag nog overvallen door het feit dat ik
de enige in heel Amsterdam was die niet op de
hoogte was van de koopavond, op de avond van
de wedstrijd tegen Lausanne kwamen de proble
men echter vanuit een geheel andere hoek.
Na het werk als een speer naar huis, omkleden
en met de bus (ik leer het wel!!!) weer de stad in
voor de afspraak om vijf uur in "Jan Steen". Zo
op het oog een solide begin, maar nog voor de
bushalte werd de kiem gelegd voor een vreem
de avond, al kon ik dat op dat moment nog niet
bevroeden. Nog geen vijftig meter verwijderd van
mijn huis kwam ik Theo en Peter tegen die één
van de twee auto's op een strategische plek neer
zetten om zodoende niet met twee auto's op pad
te hoeven gaan. Op zich niets aan de hand dacht
ik toen nog, dan hoef ik tenminste niet met de
bus, wordt ik er bij het "Centraal" uitgegooid en
pak daar de tram. Of ik nog even zin had om naar
Theo z'n nieuwe huis te gaan kijken. Nou dat had
ik wel, als het maar niet te lang ging duren, want
ik had een afspraak om 17.00. uur en had Henk
zo onder druk gezet om deze keer eens op tijd te
komen, dat ik het niet kon maken om die afspraak
te schenden. Mooi huis op een mooie plek, dat
moet gezegd worden, maar na tien minuten had
ik het wel gezien, vooral omdat je d'r niet in kon
komen. Dan maar weer op pad. Nog geen twee
honderd meter op weg, op de hoek
Valentijnkade/Molukkenstraat, ging het al volle
dig mis. Door het slechte weer en de vroeg inval
lende duisternis waren wij niet op tijd van de krui
sing verdwenen om een met duizelingwekkende
snelheid voortrazende Fiat Panda te ontwijken.
Met donderend geraas boorde het wonder der
Italiaanse techniek zich in de flank van Theo z'n
vijftien jaar oude, maar erg mooie BMW. Dat we
er zonder kleerscheuren uitkwamen was even
verassend als de aanrijding zelf, die niemand had
zien aankomen. Theo, overmand door emoties,
was even flink de kluts kwijt, maar na enige minu
ten werd besloten de politie te bellen. Gelukkig
stonden wij voor de sigarenboer op de hoek en
daar had de eigenares reeds de "sterke arm der
wet" gebeld. Deze wilde eerst niet komen, maar
na stevig aandringen en vermelding van het feit
dat de twee auto's een grote doorgaande ver
keersader volledig blokkeerden veranderden ze
van gedachten. Intussen was het ons opgevallen
dat de bestuurder van de Panda een gedrag ver
toonde dat wij herkenden. De man was stomdron
ken en probeerde reeds enkele minuten, vruch
teloos overigens, zijn reeds "total loss" verklaar
de wagen te starten.
Ere wie ere toekomt zeg ik altijd en dat gold zeker
voor de twee agenten die vrij snel ter plekke
waren. Met kritiek sta ik altijd in de voorste gele
deren, maar als het eens andersom is, dient dat
ook gezegd te worden. Cindy en haar uiterst
"koele" collega van bureau IJ-tunnel wisten in een
handomdraai de situatie in te schatten, waarbij
zeker de vrouwelijke charmes van Cindy in het
oog sprongen. Wellicht zou het voor de politie in
Amsterdam het overwegen waard zijn, haar de
post te geven van de volledig onbetrouwbaar
overkomende Klaas Wilting. Ik ben er van over
tuigd dat zij probleemloos de nationale pers "plat"
kan krijgen, als er weer eens een schandaal in de
beerput moet gaan verdwijnen.
Inmiddels was het half zes geworden en ik begon
mij schuldig te voelen tegenover Henk, die ik zo
onder druk gezet had om op tijd te komen. Omdat
het met z'n drieën wachten op de takelwagen toch
geen nut zou hebben, besloot ik de tram te pak
ken richting de Pijp. Binnen 20 minuten kwam ik
volledig overspannen mijn meest favoriete kroeg
binnen gehold. Eerst wilde hij me niet geloven,
maar omdat je zo'n verhaal niet verzint, werd de
vrede snel getekend en bezegeld met enige alco
holische versnaperingen. Waar kun je een "Black
Label", een "Glenfiddich", een "Jack Daniels" en
drie bier bestellen en slechts negentien gulden
afrekenen? Juist ja, bij Jan Steen, op de hoek van
de Ruijsdaelkade en de Jan Steenstraat. Twee
lekkere meiden achter de bar en de geweldige
muziek zijn de slagroom op de taart. Na snel
enige rondjes te hebben ingehaald vertrokken wij
naar Mok Sam waar we weer, zoals vanouds, een
geweldige maaltijd voorgeschoteld kregen. Dat de
toch al niet misselijke porties niet voor iedereen
toerijkend zijn, bewees Henk. Nadat onze buur
man zonder zijn bord te hebben aangeraakt ver
trok, viel Henk onder het uitstoten van de kreet
"hier die kip" als een uitgehongerde aasgier aan.
De wedstrijd was dramatisch en daarover is
natuurlijk al alles gezegd en geschreven. Het is
dan ook tekenend dat wij ons hoogtepunt steeds
meer gaan verleggen van "tijdens de wedstrijd"
naar "voor de wedstrijd". Toen ik om half twaalf
eindelijk thuis was, ging de telefoon nog eenmaal
over. Het was Henk, er was bij hem thuis ingebro
ken, waarmee deze dag toch nog een waardig
slot kreeg.
26
www.deajaxster.nl
de ajax ster nr, 33
