TuCK
op een geregisseerde manier de aanwezige luc
nilis toe te juichen en hem een paar woorden
tot het publiek te laten richten. Op het moment
dat luc iedereen bedankte voor de steun en de
vele brieven en mails die hij had ontvangen,
begon een deel van de Ajax-fans op luide toon
te zingen hoe zij over luc dachten. Dat niet iede
re Belg dom is, bewees luc op dat moment door
heel ad rem te verkondigen dat hij ook van
Ajacieden steunbetuigingen had ontvangen,
waarvoor hij hen hartelijk dankte. Of het toeval
was of niet wist ik niet, maar voor één keer
waren de Ajacieden gelijk stil. Nou vooruit dan
maar: sterkte luc!
De tweede helft was veel minder aantrekkelijk
dan de eerste, al was van die eerste helft eigen
lijk alleen het eerste half uur echt spectaculair.
Maar de spanning, die tot de laatste seconde
aanwezig bleef, vergoedde veel. Wat opviel was
dat bij de 1-1 ruim driehonderd mensen om ons
heen bleven zitten. Een aftreksommetje leert
dan ook dat er meer dan tweehonderd mensen
die middag helemaal niet gejuicht hebben.
Durfden ze niet of waren het volstrekt neutrale
toeschouwers? Wie het weet, mag het zeggen.
Bij het laatste fluitsignaal bleek uit alles dat Ajax
de morele winnaar was. Zowel de spelers als
de fans maakte een opgewektere indruk dan die
van de thuisploeg. Hadden de psv-fans staar
ten gehad, dan hadden ze die tussen de benen
genomen en waren ze op die manier afge
dropen. Nu zakten de kopjes heel diep en hoor
de je in de catacomben voornamelijk geklaag.
Een heerlijk gehoor.
Na de wedstrijd
Buiten het stadion was het rustig. Een klein
groepje psv-hooligans spoedde zich richting het
Ajax-vak; wij liepen richting het station. We kwa
men niet één psv'er tegen die op zoek was naar
'losse Joden' en waren daar ook niet echt rouw
ig om. Vlakbij het station gingen we een gezel
lig ogend restaurant in en aten daar heerlijk,
vanuit onze ooghoeken genietend van pagina
650 van teletekst waarop stond aangegeven dat
Utrecht met 1-0 leidde tegen feyenoord (helaas
werd dit niet de eindstand). Nadat de magen
waren gevuld, namen we buiten het restaurant
afscheid van elkaar. Vervolgens ging ik naar het
station.
Ik wist dat ik op het station nog wel even goed
moest uitkijken. Inderdaad liepen er nogal aar
dig wat psv'ers rond. Nonchalant drentelde ik
daarom eerst naar de automatieken aan de
andere kant van het station. Vandaar uit liep ik
naar het juiste perron. Uiteraard had ik al lopen
de reeds met een steelse blik op het juiste bord
gekeken op welk perron ik moest zijn (deze
ervaring heb ik ooit in rotterdam opgedaan,
toen een uitgebreid op het bord 'richting
Amsterdam' kijkende Ajacied door een groep
feyenoorders werd aangevallen. Die rotter
dammers lagen gewoon op die manier
Amsterdammers te spotten). Eventueel pos
tende psv'ers zouden daardoor denken dat ik
niet vanaf het stadion naar het station was
Zelden nog op tijd, die NS
gekomen. Maar hoewel er wel veel psv'ers
waren, waren er geen op zoek naar Ajacieden
zijnde hooligans bij. Zodoende kon ik lekker
ontspannen op het perron op mijn, uiteraard
vertraagde, trein wachten.
Op de terugweg werd ik stomtoevallig door
dezelfde conductrice als op de heenweg
gecontroleerd. Tegelijkertijd herkenden we
elkaar en ze boog zo mogelijk nog dieper voor
over dan op de heenweg. Allemachtig, wat was
die meid lenig.
Enkele minuten later viel ik in slaap, om vlak
voor Amsterdam wakker te worden. Heerlijk
uitgerust stapte ik op CS uit. Zalig, zo'n com-
biloze voetbaldag.
Vat,® lb Ub
sK*" £033
URwttCw&wt
Haarlem
22
www.deajaxster.nl
de ajax ster nr. 33
