Reizen buiten de combi: psv - Ajax Tegenwoordig mogen de meeste uitwedstrijden alleen 'officieel' worden bezocht als er met een combibus- of-trein wordt gereisd. Doe je dat niet en trek je je eigen reisplan, dan loop je de kans onderweg te worden teruggestuurd of nog erger, maximaal twaalf uur te worden opgesloten. De animo om buiten de combi om te reizen wordt dan ook steeds minder. Toch zijn er nog supporters die weigeren om zich als vee naar een stadion te laten vervoeren en die in kleine groepjes of individueel op pad gaan. Hieronder een verslag van zo'n trip. De treinreis Net zoals een echte zeeman in elke haven een liefje heeft, heeft een ervaren supporter in elke eredivisiestad wel een kennis die een kaartje voor de wedstrijd van de plaatselijke favoriet tegen Ajax kan regelen. Zo ook in eindhoven. Ik kon op zondag 29 oktober dus lekker onbe zorgd en relaxed in de intercity naar de gloei- lampenstad stappen. Genietend van een warme chocomel en een overheerlijke Luikse wafel passeerde ik om ongeveer kwart voor eif de Arena, waar ik net de laatste zeiknat geregende Ajax-supporters hun moeizame weg langs de op een geile manier betastende stewards zag gaan. Heerlijk, zo'n combi. Terwijl een lieftallige con ductrice zich voorover boog om mijn kaartje te bestempelen en mij hierbij (on?)bewust een wellustige blik op haar forse doch niet met sili conen gevulde boezem deed werpen, vroeg ik mij af waarom Ajax-supporters en eigenlijk sup porters in het algemeen zich niet voor eens en altijd van die belachelijke combi afkeren en gewoon als normale mensen een wedstrijd gaan bezoeken. Maar goed, ieder zijn meug. Even later reed de trein Utrecht binnen. Automatisch zocht ik met mijn ogen een wapen of vluchtweg voor het geval de trein bestormd zou worden door Utrechtse hooligans. Een kiein beetje nadenkende Utrechter zou immers verdraaid goed kunnen weten dat deze trein Ajacieden naar eindhoven zou vervoeren. Nuchter nadenkend besefte ik echter dat mijn fantasie een beetje op hol was geslagen. Ik was waarschijnlijk de enige Ajacied in deze trein en in het combi-tijdperk is los' reizen per trein een uitgestorven gewoonte. Als er al eens een groepje buiten de combi om reisde, dan was dat altijd met bussen of auto's. En inder daad, op Utrecht CS was niemand te zien die ook maar in de verste verte op een hooligan leek. in Den Bosch stapte een groep van acht psv- supporters in en nam op ongeveer twee meter afstand van mij plaats. Eén van hen keek mij indringend aan en fluisterde iets naar zijn maat jes. Gelijk wist ik hoe laat het was. Mijn herse nen begonnen op topsnelheid te werken en bin nen een seconde wist ik wat me te doen stond. Ik stond op en liep naar een groepje forse veer tigers, die ik overigens nog nooit van mijn leven had gezien. Bij hen aangekomen maakte ik een begroetend gebaar alsof ik ze al jaren kende. Vervolgens wees ik op één van de psv'ers en vroeg aan de meeste forse veertiger of dat mis schien pieter van den hoogenband was. De veertiger keek met een keurende blik naar de psv'er en schudde zijn hoofd. 'Welnee man, hij lijkt er nog geeneens op', antwoordde hij mij. ik dankte hem beleefd en liep weer terug naar mijn eigen plaats. Met een blik van 'kom nou maar op' ging ik in een relaxte houding zitten. Na nog geen vijf tellen stond het groepje psv'ers op en snelde haastig een andere coupé in. Die dag heb ik ze niet meer teruggezien. Op het station in eindhoven stonden in ieder geval drie personen mijn trein op te wachten. De eerste twee waren stillen, waarvan er één druk aan het filmen was. De derde was mijn maatje en kaartjesregelaar Marcel. Na routi neus de filmende stille te hebben ontweken, lie pen we de knusse stationsrestauratie binnen om even gezellig bij te praten en de inwendige mens wat te versterken. Om half één verlieten we de restauratie en liepen naar het stadion. Om de kans op herkenning te verkleinen, zowel Marcel als ikzelf zijn niet helemaal onbekend bij het oostfront, liepen we langs de rustigere rechterkant van de weg. Omdat het zachtjes ging regenen, had ik een mooi excuus om mijn capuchon op te zetten, wat de kans op herken ning tot vrijwel nul reduceerde. Bij het stadion aangekomen, zagen we een meter of dertig voor ons de Ajacieden Lola en Mechel lopen. 20 www.deajaxster.nl de ajax ster nr. 33

AJAX ARCHIEF

Fanzine De Ajax Ster (1996-2001) | 2000 | | pagina 20