Reizen buiten de combi:
psv - Ajax
Tegenwoordig mogen de meeste uitwedstrijden alleen 'officieel' worden bezocht als er met
een combibus- of-trein wordt gereisd. Doe je dat niet en trek je je eigen reisplan, dan loop
je de kans onderweg te worden teruggestuurd of nog erger, maximaal twaalf uur te worden
opgesloten. De animo om buiten de combi om te reizen wordt dan ook steeds minder. Toch
zijn er nog supporters die weigeren om zich als vee naar een stadion te laten vervoeren en
die in kleine groepjes of individueel op pad gaan. Hieronder een verslag van zo'n trip.
De treinreis
Net zoals een echte zeeman in elke haven een
liefje heeft, heeft een ervaren supporter in elke
eredivisiestad wel een kennis die een kaartje
voor de wedstrijd van de plaatselijke favoriet
tegen Ajax kan regelen. Zo ook in eindhoven.
Ik kon op zondag 29 oktober dus lekker onbe
zorgd en relaxed in de intercity naar de gloei-
lampenstad stappen.
Genietend van een warme chocomel en een
overheerlijke Luikse wafel passeerde ik om
ongeveer kwart voor eif de Arena, waar ik net
de laatste zeiknat geregende Ajax-supporters
hun moeizame weg langs de op een geile
manier betastende stewards zag gaan.
Heerlijk, zo'n combi. Terwijl een lieftallige con
ductrice zich voorover boog om mijn kaartje te
bestempelen en mij hierbij (on?)bewust een
wellustige blik op haar forse doch niet met sili
conen gevulde boezem deed werpen, vroeg ik
mij af waarom Ajax-supporters en eigenlijk sup
porters in het algemeen zich niet voor eens en
altijd van die belachelijke combi afkeren en
gewoon als normale mensen een wedstrijd
gaan bezoeken. Maar goed, ieder zijn meug.
Even later reed de trein Utrecht binnen.
Automatisch zocht ik met mijn ogen een wapen
of vluchtweg voor het geval de trein bestormd
zou worden door Utrechtse hooligans. Een
kiein beetje nadenkende Utrechter zou immers
verdraaid goed kunnen weten dat deze trein
Ajacieden naar eindhoven zou vervoeren.
Nuchter nadenkend besefte ik echter dat mijn
fantasie een beetje op hol was geslagen. Ik
was waarschijnlijk de enige Ajacied in deze
trein en in het combi-tijdperk is los' reizen per
trein een uitgestorven gewoonte. Als er al eens
een groepje buiten de combi om reisde, dan
was dat altijd met bussen of auto's. En inder
daad, op Utrecht CS was niemand te zien die
ook maar in de verste verte op een hooligan
leek.
in Den Bosch stapte een groep van acht psv-
supporters in en nam op ongeveer twee meter
afstand van mij plaats. Eén van hen keek mij
indringend aan en fluisterde iets naar zijn maat
jes. Gelijk wist ik hoe laat het was. Mijn herse
nen begonnen op topsnelheid te werken en bin
nen een seconde wist ik wat me te doen stond.
Ik stond op en liep naar een groepje forse veer
tigers, die ik overigens nog nooit van mijn leven
had gezien. Bij hen aangekomen maakte ik een
begroetend gebaar alsof ik ze al jaren kende.
Vervolgens wees ik op één van de psv'ers en
vroeg aan de meeste forse veertiger of dat mis
schien pieter van den hoogenband was. De
veertiger keek met een keurende blik naar de
psv'er en schudde zijn hoofd. 'Welnee man, hij
lijkt er nog geeneens op', antwoordde hij mij. ik
dankte hem beleefd en liep weer terug naar
mijn eigen plaats. Met een blik van 'kom nou
maar op' ging ik in een relaxte houding zitten.
Na nog geen vijf tellen stond het groepje
psv'ers op en snelde haastig een andere coupé
in. Die dag heb ik ze niet meer teruggezien.
Op het station in eindhoven stonden in ieder
geval drie personen mijn trein op te wachten.
De eerste twee waren stillen, waarvan er één
druk aan het filmen was. De derde was mijn
maatje en kaartjesregelaar Marcel. Na routi
neus de filmende stille te hebben ontweken, lie
pen we de knusse stationsrestauratie binnen
om even gezellig bij te praten en de inwendige
mens wat te versterken. Om half één verlieten
we de restauratie en liepen naar het stadion.
Om de kans op herkenning te verkleinen, zowel
Marcel als ikzelf zijn niet helemaal onbekend
bij het oostfront, liepen we langs de rustigere
rechterkant van de weg. Omdat het zachtjes
ging regenen, had ik een mooi excuus om mijn
capuchon op te zetten, wat de kans op herken
ning tot vrijwel nul reduceerde. Bij het stadion
aangekomen, zagen we een meter of dertig
voor ons de Ajacieden Lola en Mechel lopen.
20
www.deajaxster.nl
de ajax ster nr. 33
