CD
N
c
O
LU
O
O
"O
WIJ VA
s
Het is 28 september en zo'n drie uur in de mid
dag. Erg druk is het niet op mijn werk. Kom,
laat ik Henk eens bellen of die zin heeft om
voor de wedstrijd even naar Jan Steen te gaan
om daarna nog even een roti te gaan eten op
de Albert Cuyp. Nou dat valt tegen. Henk gaat
niet, heeft een of andere vage afspraak
gemaakt om iemands belastingpapieren in te
gaan vullen. Hoe is dat nu toch in hemelsnaam
mogelijk als er Europees voetbal op die avond
is? Maar goed, Henk is er altijd, dus het zei
hem vergeven. Het is inmiddels kwart voor vijf
geworden en ik ben de laatste handelingen
aan het verrichten om de tent te sluiten.
Uiteindelijk trek ik met een ontzettende honger
naar drank om vijf uur de deur achter me dicht
om daarna met een noodgang richting
Amsterdam te vertrekken. Met Tragically Hip
keihard aan op de radio zit ik binnen tien minu
ten in Slotervaart vanwaar ik via het
Hoofddorpplein richting Ruyschkade wil gaan.
Maar hier loopt het spaak. Reeds voor de
Geuzenkade staat het al vast. Wat te doen?
Wachten of omdraaien? Ik besluit, tegen mijn
natuur in, om te wachten, om twintig minuten
later tot de conclusie te komen dat het toch niet
al te veel op schiet. Via een zijstraatje schiet
ik richting Luchtvaart Laboratorium om van
daaruit een alternatief te zoeken. Het Confectie
Centrum passerend, over de Nachtwachtlaan
(met al die kutdrempelsü!) beland ik op de
Postjesweg. Het is inmiddels half zeven.
Anderhalf uur nadat ik mijn werk verlaten heb,
zit ik gestressed, zonder drank of iets te eten,
volkomen over de rooie, achter het stuur. Dan
maar via "Oud West", maar als ik de kruising
over de Hoofdweg overga beland ik al spoedig
in weer een nieuwe file. Nog ver voor de Witte
de Witstraat sta ik alweer vast. Wat nu? Mijn
hersenen werken op volle toeren. Dan maar
geen drank, maar wel iets eten. Ik besluit om
te draaien en plan "B" in werking te zetten.
Even terug zag ik op de heenweg vanuit mijn
ooghoeken een Surinaams eethuisje, waar ze
wellicht "de roti" verkopen. Nou dat bleek nog
waar te zijn ook. Aangezien het wachten in een
goede rotishop tot kunst is verheven duurde
het ongeveer vijftien minuten voordat ik de
dampende hap op tafel had. Maar dan had je
ook wel iets. Smikkelend en smullend, een half
oog naar de tv, waarop zich de "Olympics"
afspeelden, verorberde ik de in mijn ogen veel
te karige hap. Had ik nou maar een extra pan
nenkoek besteld, maar als hadden komt is heb
ben te laat. Om tien over zeven zit ik inmiddels
weer vol goede moed achter het stuur.
Misschien dan toch nog een biertje en ik ga op
weg richting Kinkerstraat. De file blijkt inmid
dels zo goed als verdwenen te zijn en via de
brug over de Kostverlorenvaart en de Jan
Pieter Heijestraat, beland ik op de Overtoom
alwaar ik richting de Van Baerlestraat ga. Dit
gaat lekker soepel, nog snel even het
Museumplein passeren en dan ben ik er. Maar
ook hier gaat het weer fout. De hele Van
Baerlestraat staat vol tot aan het
Concertgebouw. Wat een geweldige avond had
moeten worden, begint nu toch steeds meer op
een catastrofe te lijken. Niet zeuren, besluit ik
en vol goede moed ga ik richting Wibautstraat
waar ik altijd mijn auto parkeer om daarna de
metro te pakken. Dat dit iets te optimistisch
was, bleek wel om tien voor acht toen ik nog
steeds vast stond op de Ceintuurbaan. "Krijg
nou allemaal maar de tyfus!", moet ik op dat
moment gedacht hebben. "Ik ga naar huis!!!"
Om half negen lag ik onder de wol naar Ajax
tegen KAA Gent te kijken.
Ik hoop dat er nooit meer een wedstrijd op
koopavond gespeeld wordt!
de ajax ster nr. 32
www.deajaxster.nl
29