ze al snel over op zelfbediening. Er wer den wat ijsjes gepakt, chocola, de kassa werd gepasseerd en buiten zetten ze het op een rennen, met de niet zo alerte Arie die zich had moeten losrukken als laatste. Ze haalden, of de duvel ermee speelde, precies de nachtbus die hen terugbracht naar het hotel. Michael die de smaak nu goed te pakken had, stelde voor om de rekening van het hotel ook maar te laten voor wat het was. Er werd met instemming gereageerd. Bij aan komst in het hotel werden de feestelijk heden voortgezet. In een gangkast vond Arie giletjes, waarvan hij er prompt één aantrok en als een volleerde piccolo over de gang begon te paraderen. Af en toe klopte hij ook ergens aan met de vraag of alles naar wens was. Dit ging wat te ver. Arie werd tot kalmte gemaand en na een lange nacht gingen onze vier te bed. Finale Ligura De volgende ochtend werd er al snel zenuwachtig gedaan. Er zou worden weggerend, maar hoe was nog niet hele maal duidelijk. Op het moment dat er naar zjjn zin lang genoeg gepraat was over mogelijke 'ontsnappingsroutes', besloot Michael om naar beneden te gaan, waarbij hij de nodige niet onbe langrijke bagage vergat. Maarten volg de in zijn kielzog. Arie en Bob-Jan lie pen enige minuten later naar beneden met in hun achterhoofd dat ze altijd nog konden betalen als het niet anders kon. Maar de dochter van de eigenaar had meer belangstelling voor haar lectuur dan voor hotelpiraten en ook de Mastino aan haar voeten leek niet van zins in actie te komen. Genua kon niet worden verlaten zonder een bezoek aan Luigi Ferraris, het prachtige stadion van Genoa en Sampdoria. Daar aangekomen bleek alles dicht, zodat ze onverrichterzake meteen door konden rijden naar Finale Ligura. Na een middag in de file staan kwamen ze in de namiddag aan. Met iets meer moeite dan de eerste twee dagen werd een hotel gevonden. Ze werden 'welkom' geheten door een stel chagrij nige bejaarden, die er een eeuwigheid over deden om alle papieren voor een overnachting in orde te maken. De vreemde lucht op de etage waar ze bivakkeerden weten ze aan de verre gaande staat van ontbinding waar in de vagina van de eigenares moest verkeren. Snel weg van hier en eerst maar eens een frisse neus halen aan het strand. Arie die als altijd zeer op de centjes was, nam de moeite wille keurige hotels langs het strand bin nen te lopen en naar de prijs van een overnachting te informeren. De anderen waren ondanks alles niet van plan nog van hotel te verande ren en deden hun best de aanbiedin gen van Arie te negeren. Ze keerden terug naar het hotel voor hun gebruikelijke middagdutje, maar zomaar zonder slag of stoot gaan liggen kon natuurlijk niet. Maarten zakte door de lattenbodem van het stapelbed nadat hij had geprobeerd de boven hem liggende Bob-Jan met matras en al omhoog te duwen. Michael en Arie hielden een gevecht met klerenhangers en een losse gordijnroe. Op het moment dat iedereen eindelijk rustig languit in bed lag, was het voor Michael tijd om, voorzien van eigen gedetailleerd commentaar, zijn behoefte te gaan doen. Met de tekst: 'de rest gaat er in mijn onderbroek wel af,' besloot hij het billenvegen te laten voor wat het was. 's Avonds zaten ze in een restaurant aan de boulevard te genieten van een pizzaatje. Terwijl Arie even naar de wc was, raakten de overige drie aan de praat over het rijgedrag van Arie en welke conclusies ze daar voor zichzelf aan moesten verbin den. Ze waren het er al snel over eens dat ze de niet ongevaarlijke route vanaf de St. Bernhard-tunnel Zwitserland in, zeker niet aan hem moesten overlaten. Plotseling viel het licht in de pizzeria uit. Een ideale kans om op handen en voeten, uit het zicht van het personeel, de plaat te poetsen. Aan de andere kant zou dat wel wat lullig zijn voor Arie, die nu in het donker zat te schijten en daarom besloten ze te blijven. Ergens tussen tien en elf uur waren 38 www.DEAJAXSTER.nl de ajax ster nr. 31

AJAX ARCHIEF

Fanzine De Ajax Ster (1996-2001) | 2000 | | pagina 38