Boniek en Antonio Cabrini gespeeld. Het stadion werd niet zonder slag of stoot bereikt. Het viertal beschikte weliswaar over een vage kaart, maar die verschafte geen duidelijkheid over waar ze nu zaten, laat staan waar ze naar toe moesten. Het toeval hielp een handje want terwijl ze stil stonden voor een stoplicht zag Arie uit een abri een losse stadsplatte grond steken. Hij aarzelde geen moment en haalde de prachtige geplastificeerde kaart binnenboord. Op zich wel een beetje lastig autorij den met zo'n reusachtige kaart, maar nu wisten ze tenminste waar ze heen moesten. Het stadion was gewoon open en ze namen de tijd om alles eens rustig te bekijken. In de catacomben belandden ze bij de kleedkamers en het washok waar juist de shirts van de vorige avond gewassen werden. Eenmaal weer bui ten ontkwamen ze niet aan een stel ouwelui die handen wilden schudden en ze moesten ook even mee kijken in het bejaardenhonk waar de oudjes waarschijnlijk iedere dag doorbrach ten. Een muur hing vol met foto's en omdat wegens het taalprobleem een goed gesprek nogal moeilijk was, begon een van de oudjes maar met spelers aanwijzen en namen noemen. Uiteindelijk mochten ze weer ver trekken, maar niet nadat ze alle vier een elftalfoto in ontvangst hadden genomen. Genua Later die dag zaten de vier op het strand van Genua te genieten van een biertje. Ze hadden een hotel pal aan het strand gevonden en op één hoog een prachtige kamer gekregen. Er werd wat gefilosofeerd over wat ze verder nog konden gaan doen. Vanavond zou er in ieder geval wél gestapt gaan worden. Knappe jongen die het viertal daarvan ging weer houden. Het reisdoel voor de volgen de dag was ook al snel bekend. Bob- Jan had bij een strandtent wat flyers opgepikt en aan de hand daarvan werd besloten de volgende dag koers te zetten naar Finale Ligura, net als Genua gelegen aan de Italiaanse Bivièra. Om in het nachtleven een beetje goed voor de dag te komen gin gen ze een middagdutje doen en dus keerden ze terug naar het hotel. Er moest nog wel eerst een bananenge- vecht worden gehouden. Na enkele minuten droop de kleffe smurrie van stukgeknepen en gekauwde stukken banaan van de muren. In het heetst van de strijd waren ook voorbijgan gers op straat hun leven niet meer zeker, want volgens Arie kwamen de schillen daar het best tot hun recht. Uiteindelijk werden er toch nog een paar uurtjes slaap meegepikt. Het was tijd voor een goede maaltijd. Niet al te ver van het hotel vonden ze een geschikte eettent waar ze bovendien konden genieten van een prachtwed- strijd: Fiorentina - Barcelona. Na de wedstrijd vertrokken ze naar het centrum van Genua. De avond begon met het bekende ritueel van lekkere wijven spotten en vervolgens kijken waar ze naar toe gaan. Uiteraard belandde ons viertal na verloop van tijd in een willekeurig gekozen disco theek. Dat maakte de avond echter niet minder geslaagd. Het begon al bij binnenkomst: op een verhoging aan de rand van de dansvloer stond een nagenoeg naakte danseres haar kunsten te vertonen. Tegen betaling kon wie dat wilde haar 'ten dans vra gen'. De vier hielden het bij drank. Ongemerkt trokken de uren voorbij en werden drankjes weggeklokt, net zolang tot het sluitingstijd werd en ze in de eerste ochtendschemering richting, ja, waarheen eigenlijk, lie pen. Geheel spontaan, de andere drie hadden het niet meteen in de gaten, moest Michael een drukje doen. En niet zomaar eentje. Half gehurkt, met zijn rug naar een felrode sport wagen stond hij te persen om enkele tellen later een prachtig exemplaar tevoorschijn te toveren dat ook nog eens rechtop op de motorkap bleef staan. Terwijl Michael zijn broek ophees en zich uit de voeten maakte, er kwam alweer wat volk aan, lag de rest nog over straat te rollen van het lachen. Even later zaten ze in een soort nachtcafé bij te komen. Hoewel dat niet de bedoeling leek schakelden de ajax ster nr. 31 www.DEAJAXSTER.nl 37

AJAX ARCHIEF

Fanzine De Ajax Ster (1996-2001) | 2000 | | pagina 37