den zoekt weet waar hij zich kan melden.
Om maar niets te hoeven missen, verzame
len de eerste supporters zich met een flin
ke biervoorraad ruim voor de afgesproken
tijd op het Jonas Daniël Meijerplein tegen
over de synagoge. Een vreemde mengel
moes van demonstranten is al op het zon
overgoten pleintje aanwezig. Krakers,
ondanks de hoog opgelopen temperatuur
in de bekende zwartleren jassen, opvallend
veel bromfietsers gezien de honderden
gehelmde aanwezigen, republikeinen, paci
fisten, anarchisten en nieuwsgierige bur
gers. Meer supporters arriveren en vertel
len elkaar luidkeels sterke verhalen over
de ochtendlijke belevenissen. Memand
spreekt nog over de sensationele trein-
brand van de vorige avond, laat staan over
de slappe voetbalwedstrijd tegen psv.
Met een schattende blik worden de
omstanders getaxeerd. Zijn dit nu de
geheimzinnige autonomen die de
demonstratie hebben georganiseerd?
Iets later dan gepland zet de stoet zich
in beweging richting het Waterlooplein
op weg naar de kroningsplechtigheid
in het paleis op de Dam. Lijkt de
opkomst met zo'n 1000 demonstranten
op het J.D. Meijerplein nog aan de
magere kant, na enkele honderden Co
meters lopen is de stoet aangegroeid
tot een massa van enkele duizenden
grimmig kijkende demonstranten met
opvallend veel F-Siders in de voorste
geledingen.
Vanuit de Amstelstraat komen de eerste
ME-wagens aanrijden, die meteen een
dreigende linie vormen op de Blauwbrug.
Er wordt "ME, weg ermee" gescandeerd.
De samenstelling van de kopgroep wisselt
in snel tempo. Relbeluste figuren, waaron
der een groot aantal supporters, dringen
naar voren. De soft ogende types met
gebreide truien en spandoeken verdwijnen
geruisloos naar de achterhoede.
Dan wordt de ME uitgeprobeerd. De eerste
stenen vliegen door de lucht, niet lang
daarna gevolgd door de eerste charge.
Iedereen stuift uiteen en op de Nieuwe
Herengracht pakken supporters de eerste
de beste kans om auto's te kantelen. Het
aantal toegesnelde vrijwilligers is zo groot
dat minstens dertig man vanaf twee kan
ten tillend, pas na enige tijd zeulen tot de
conclusie komen, dat dit niet de manier is
om een loodzware Amerikaan op zijn kant
te krijgen. Even later rolt de wagen knar
send op zijn kant.
Op de brug zet de inmiddels teruggetrok
ken ME zich schrap voor de volgende aan
val. Overal klinkt geluid vah straattegels
die aan stukken worden geslagen. Uit alle
hoeken en gaten hergroeperen de inmid
dels zwaarbewapende demonstranten zich.
Een ME'er met een megafoon mompelt op
dreigende toon wat in het apparaat. Enkele
seconden later weerklinken de eerste
droge knallen van afgeschoten traangas
granaten, de volgende fase is ingetreden.
Haast geroutineerd worden de sjaals te
voorschijn gehaald en voorgebonden,
nadat ze zijn besprenkeld met citroensap
als een anti-stof. Weer klinkt het "ME weg
ermee" uit honderden kelen, maar dit
maal worden de spreekkoren ritmisch
begeleid door ijzerstaven op lantaarnpalen.
De sfeer is enorm beklemmend.
De menigte dringt aan en in een onophou
delijk spervuur van stenen wordt meter
voor meter terrein gewonnen. Dan ver
schijnt een waar leger met ME'ers te paard
op de kale zandvlakte van het
Waterlooplein. Even later volgt uit de
Muiderstraat een onafzienbare rij ME-bus-
jes met tot aan de tanden toe gewapende
hulptroepen. Als dollemannen en wild om
zich heen slaand, galopperen de ruiters
door de overrompelde massa heen. Toch
wordt al snel duidelijk, dat de versterkin
gen op geen enkele wijze effectief ingezet
kunnen worden. Van enige coördinatie aan
da s
56
