k
m
si
um
MUWHsiBGBtsu*' 'yj JA
Vreten (1)
De meeste supporters laten zich verleiden tot
een Happy Meal of iets dergelijks van good old
Mac. Barcelona is echter nog niet volledig ver
giftigd met vestigingen van de grote broer van
Rob Cohen. Op de hele Ramblas is er niet één
te vinden. Een Lonely Planet komt dan goed van
pas. De eerste avond hadden we deze niet bij
ons en lieten we ons door een morsig uitziende
ober overhalen plaats te nemen op het terras
van El Rey de Gamba. Deze ballentent ligt in
een hele rits ballententen aan de boulevard
langs de jachthaven van Barcelona. Al deze res
taurants zijn erop gebrand nietsvermoedende
toeristen een poot uit te draaien en ze vette pael
la met vis, gamba's en schelpen die de zee te
lang niet gezien hebben, te verkopen. De vol
gende avonden troffen we het aanzienlijk beter.
Het spreekt vanzelf dat we El Rey de Gamba
met een lullige fooi van enkele dubbeltjes ach
ter ons lieten.
Stappen
Barcelona is geen Amsterdam als het op stap
pen aan komt, maar wat dat betreft is er eigen
lijk geen enkele stad die aan Amsterdam kan tip
pen. Je kan in het wilde weg door de steegjes
achter de Ramblas lopen en hopen dat je iets
leuks tegenkomt. Dat lukt uiteindelijk altijd wel,
maar - het wordt eentonig - met een Lonely
Planet gaat het een stuk sneller. Na diverse
kroegen belandden we in Karma, een hasj-,
coke- en pillen-tent, waar iedere voetbalsuppor
ter zich thuis zou moeten voelen, ware het niet
dat de muziek, een inheemse housevariant, niet
te pruimen was. Diverse pillenjunks kwamen ons
spontaan een hand geven en op de grond lag
een enkeling volledig out te zijn. Nadat een
tweetal lelijke bebrilde Engelse vrouwen zo lang
bleef aandringen op het dansen van de meren
gue tot het echt vervelend werd en ze bovendien
hardnekkig weigerden bier voor ons te halen,
besloten we deze avond verder voor gezien te
houden.
Gaudi
Voetbalsupporters zijn er in alle soorten en
maten en er zijn er zelfs die zich interesseren
voor kunst en cultuur. Die laatste categorie doet
er goed aan in Barcelona de overbekende
modernistische bouwwerken van Gaudi te
bezoeken. Op zaterdag ochtend bezochten we
Pare Güell, waar de fantasierijke architect met
wat veelkleurige stukgegooide badkamertegels
een soort 'Efteling oude stijl' heeft gemaakt.
Boven op de bergtop waar het Pare Güell tegen
aan ligt is het opnieuw goed toeven. De Turo del
Calvari ligt tegenover de Montjuïc en hiervan
daan keken we dus vanaf de andere kant uit
over Barcelona. De frisse wind deed onze kater
verdwijnen en we waren gereed voor een korte
stadswandeling naar de volgende attractie.
Onderweg liepen we nog tegen het voetbalsta
dion van C.D. Europa aan, waar twee talentvol
le Barcelonese jeugdelftallen tegen elkaar aan
traden. Een alternatief voor wie niet zonder voet
bal kan. Het stadion is te vinden op de hoek van
de Carrer de Coloma en de Carrer de Camèlies,
niet ver van Pare Güell. De wedstrijden worden
in de buurt van het stadion middels aanplakbil
jetten aangekondigd.
Gaudi heeft zijn stad opgescheept met La
Sagrada Familla, een kathedraal waaraan nog
minimaal honderd jaar gebouwd moet worden
voor hij af is. Het is onmogelijk niet onder de
indruk te raken van dit reusachtige bouwwerk,
de ajax stei
49