r i Een bezoek aan Wembley - een reisverslag van Olaf - Voor de televisie zittend zie ik dat Aston Villa de halve finale bereikt heeft van de FA-cup. Mooi zo, denk ik, dat kan de club wel gebrui ken na de mindere resultaten van de afgelopen periode. Al sinds de jaren tachtig volg ik met meer dan gemiddelde belangstelling de verrich tingen van deze typische Engelse club. De club kleuren, het stadion "Villa Park", deze club heeft iets speciaals. Opgericht in 1874 en trotse bezit ters van zeven FA-cups, de Cup der Cups aan de overkant van de grote sloot. Alleen Manchester United (9) en Tottenham Hotspur (8) hebben er meer. Ik besluit om eens een tele foontje te plegen met een vriend van mij in Birmingham (stad der Villains). Opgewonden vertelt hij mij dat Villa naar Wembley gaat. Ik sla stijl achterover. WembleyHét Stadion, het absolute Heilige der Heiligen in Engeland, geopend in 1923 en menigmaal omgetoverd in een orkaan van geluid en een oase van kleuren tijdens een finale om welke cup dan ook (FA, Europa, EK, WK). Ik ben aan het wegdromen en zie mijzelf al op Wembley. Na vier keer reizen naar Engeland en evenveel mislukte pogingen om Wembley te bezoeken zal het ook dit keer wel aan mijn neus voorbij gaan. Totdat ik wreed uit mijn droom ver stoord wordt: "Hello, hello, are you still there?", klinkt het door de hoorn. Ik bevestig mijn aan wezigheid en dan gebeurt het. Of ik misschien even over wil komen, want er is een kaart voor mij gereserveerd en ik, als supporter van Villa moet mee. Ik mag naar Wembley! 31 maart 2000 's Morgens om tien uur land ik op Liverpool Airport en word opgepikt door een Villain, wat staat voor schurk (de nickname van Villa-sup porters). Hij is blij dat ik er ben. Het is tijd voor een "pint", voorde niet-kenners: een halve liter Grolsch waar WEL smaak aan zit. De eerste dag zou ik nu kunnen beschrijven, maar ja, tig het keer woord "pint" gaat ook vervelen. 1 april 2000 Na het ontwaken met een hoofd als een pijler van de Arena en het zien van het typische Engelse ontbijt (troep met ei), besluit ik dat het tijd word voor een bezoekje aan Villa Park, het huidige stadion met zijn karakteristieke hoofdtri bune. Deze hoofdtribune staat in Engeland op de monumentenlijst en zal dus altijd in origine le staat blijven (het kan wel, als je als club maar wilt). Het stadion heeft een capaciteit van 39.300 zitplaatsen en is geheel uitgevoerd in de club kleuren Claret en Blue, een machtig mooi sta dion. De dag vordert en het gevoel van dorst is niet langer te beteugelen, dus verdwijnen we maar naar huis alwaar we besluiten om toch (ondanks ons eerdere plan "vroeg naar bed") maar even naar een plaatselijke pub te gaan. Het is de White Lion, stammend uit 1600-weet- ik-veel en biedt genoeg ruimte aan tien personen (mits ze blijven staan en niet te veel gebaren maken tijdens het praten). Er is een klein barretje gevuld met tien bierpompen die allen een verschillend soort alcoholhoudend vocht produceren waarvan je (bij meer dan gemiddeld gebruik) de volgend dag ontwaakt metafijn ik val in herhaling. Tijd om naar bed te gaan, morgen is het WEM D-DAY. 2 april 2000 Na een onrustige nacht (drank zorgt ervoor dat je om de twee uur netjes wordt gewekt door je overvolle blaas) spring ik om halfzeven uit mijn bed, WEM D-DAY is aangebroken. Binnen een half uur zijn alle Wembley-gangers klaar voor vertrek. Overal in Birmingham zijn verzamelpun ten van supporters te zien. Een mooi gezicht: 40.000 Villains die voor het eerst sinds 1957 weer eens een kans maken op een finaleplaats. Wij gaan met een bus. Let wel, geen combi-bus maar een vrije keus. Van het woord combi heb ben ze daar nog nooit gehoord. Zij begrijpen ook niet dat het hier gebruikelijk is. Zij gaan los en mocht de club of overheid besluiten dat ze toch gecombineerd moeten reizen dangaan ze los. Van de 3000 supporters die bijvoorbeeld naar Man. United gaan, reizen er slechts 300 met de door de club georganiseerde bussen. Bussen regelen dat kunnen de Villains heel goed zelf en daar hebben ze geen bestuur van een 34 de ajax ster nr. 30

AJAX ARCHIEF

Fanzine De Ajax Ster (1996-2001) | 2000 | | pagina 34