beker gespeeld tegen psv. In een slecht gevul de De Meer bereikte Ajax met een saai gelijk spel (1-1) de finale, na eerder in eindhoven een zeldzame 2-1 overwinning te hebben behaald. Opnieuw een wedstrijd zonder psv-supporters. Dat was al sinds 1977 het geval, toen de sup portersvereniging van psv had besloten om alle wedstrijden naar Amsterdam te boycot ten, vanwege de bedreigende situatie. Dat nam niet weg dat veel Ajacieden uit gewoon te na de wedstrijd altijd even een kijkje wil den nemen bij het Centraal Station op zoek naar vijandelijke supporters, tenminste als tramlijn 9 heelhuids het station wist te berei ken. Ook deze avond was de eindhalte weer de ver zamelplaats voor de onruststokers. Op onzichtbaar commando werkte de groep zich door de menigte gelijktijdig de tram in. Dicht opeen stonden de supporters als haringen in een ton samengeperst. Klaar om in actie te komen, maar iedereen wist de spiedende ogen vanuit de gereedstaande politiebusjes op zich gericht. Hier werd het uiterste gevraagd van de zelfbeheersing. Slopen mocht, alleen niet nu. Zelfs het zingen van supportersliederen in de afgeladen tram was riskant. Het scande ren van "Ajax, Ajax" kon nog net, maar zodra iemand een lied uit het "hos-genre" inzette, kon er vergif op worden ingenomen dat het mis ging. Bij dit soort gezangen zakten de pas sagiers, of zij wilden of niet, op de maat rit misch door de knieën, waardoor het uiterste werd gevergd van de tramvering. Het op het asfalt bonkende onderstel werd langzaam maar zeker naar de filistijnen geholpen. Dit keer kon de groep zich nog beheersen. De trambestuurder rinkelde ten teken van ver trek en sloeg rechtsaf de Middenweg in. Halte Kruislaan werd zonder te stoppen gepasseerd, vanaf het kruispunt stonden poli tieagenten taxerend de explosieve lading te bekijken. Enkele honderden meters later uit het zicht kon het eindelijk gebeuren. Uit tien tallen kelen werd alsnog het "heya, heya, ho- ho-ho" lied ingezet. De tl-verlichting werd uit gedraaid en verdween even later, na met rou tineuze bewegingen te zijn verwijderd uit de armaturen, uit de smalle raamopeningen om vervolgens met kleine explosies stuk te slaan tegen het wegdek. Verschillende noodremmen werd uitgeprobeerd en als de bestuurder nog geen alarm had geslagen, dan was de ernst van de situatie zeker tot hem doorgedrongen. Het was nu een race tegen de klok, want de politie was ongetwijfeld al onderweg. Binnen enkele seconden werd het binnenwerk van de verduisterde tram volledig gerenoveerd. Ter hoogte van de Linnaeusstraat werd opnieuw aan de noodrem getrokken en maakten de la ée kleedkamer van Galgenwaard vielen le Ajacieden elkaar lachend om de half, iJriiw het wêdr geflikt. Go.-t fa een «iter» rumoerig Galgenwaard, waar enorme partijen (hekken achter beide doele gesloopt en poütiepe.tten voor <5©B- triest ciecor b~3 u-pJr zorgden, bleek de landskampioen met kapot te krijgen. vandalen dat zij wegkwamen. De rest van de tocht naar het station zou lopend worden afgelegd. Rondvaartboten De binnenstad zinderde aan de vooravond van de kroning van spanning. De straten waren vergeven met opgetrommelde niet- Amsterdamse agenten, die heg nog steg ken den. Zij bewaakten onduidelijke objecten en stonden roerloos te wachten. A1 snel hadden de hergegroepeerde supporters door dat de agenten kennelijk opdracht hadden gekregen geen meter van hun plaats af te komen. Onder bijna toeziend oog van de politie kon de groep al lopende richting Centraal Station een spoor van nieuwe vernielingen aanrichten, zonder dat het tot enige tegenactie leidde. Op het sta tion viel weinig te beleven en de meeste sup porters hielden het al snel voor gezien. Een groepje van ongeveer vijftien man had nog wel zin in wat actie en besloot richting Droogbak te lopen, op zoek naar vertier. Dat diende zich al vrij snel aan toen duidelijk werd dat de rondvaartboten op de Prins Hendrikkade volkomen onbewaakt in het water dreven. Zware stenen werden verza meld en binnen enkele seconden sneuvelden talloze ruiten. Met vereende krachten werd vanaf de wal zelfs een fiets dwars door het glazen dak gegooid. Hierna maakten de van dalen zich pijlsnel uit de voeten richting Haarlemmer Houttuinen. Trein 417 Nog was de vernielzucht niet bevredigd, maar met welke stunt kon de avond worden beslo ten? Ineens werd het idee geboren om uit wraak tegen de gehate spoorwegpolitie een trein in de brand te steken. Aldus werd beslo ten en de groep ging direct op weg naar het nabijgelegen rangeerterrein waar meestal treinen stonden. Bij het talud ontbrak de afrastering en kon op eenvoudige wijze het slecht verlichte rangeerterrein worden bin nengeglipt. Fluisterend overleggend werd de omgeving verkend. De kust was veilig en het plan kon worden uitgevoerd. De keus was 66 de ajax ster nr. 29

AJAX ARCHIEF

Fanzine De Ajax Ster (1996-2001) | 2000 | | pagina 66