beker gespeeld tegen psv. In een slecht gevul
de De Meer bereikte Ajax met een saai gelijk
spel (1-1) de finale, na eerder in eindhoven een
zeldzame 2-1 overwinning te hebben behaald.
Opnieuw een wedstrijd zonder psv-supporters.
Dat was al sinds 1977 het geval, toen de sup
portersvereniging van psv had besloten om
alle wedstrijden naar Amsterdam te boycot
ten, vanwege de bedreigende situatie. Dat
nam niet weg dat veel Ajacieden uit gewoon
te na de wedstrijd altijd even een kijkje wil
den nemen bij het Centraal Station op zoek
naar vijandelijke supporters, tenminste als
tramlijn 9 heelhuids het station wist te berei
ken.
Ook deze avond was de eindhalte weer de ver
zamelplaats voor de onruststokers. Op
onzichtbaar commando werkte de groep zich
door de menigte gelijktijdig de tram in. Dicht
opeen stonden de supporters als haringen in
een ton samengeperst. Klaar om in actie te
komen, maar iedereen wist de spiedende ogen
vanuit de gereedstaande politiebusjes op zich
gericht. Hier werd het uiterste gevraagd van
de zelfbeheersing. Slopen mocht, alleen niet
nu. Zelfs het zingen van supportersliederen
in de afgeladen tram was riskant. Het scande
ren van "Ajax, Ajax" kon nog net, maar zodra
iemand een lied uit het "hos-genre" inzette,
kon er vergif op worden ingenomen dat het
mis ging. Bij dit soort gezangen zakten de pas
sagiers, of zij wilden of niet, op de maat rit
misch door de knieën, waardoor het uiterste
werd gevergd van de tramvering. Het op het
asfalt bonkende onderstel werd langzaam
maar zeker naar de filistijnen geholpen.
Dit keer kon de groep zich nog beheersen. De
trambestuurder rinkelde ten teken van ver
trek en sloeg rechtsaf de Middenweg in.
Halte Kruislaan werd zonder te stoppen
gepasseerd, vanaf het kruispunt stonden poli
tieagenten taxerend de explosieve lading te
bekijken. Enkele honderden meters later uit
het zicht kon het eindelijk gebeuren. Uit tien
tallen kelen werd alsnog het "heya, heya, ho-
ho-ho" lied ingezet. De tl-verlichting werd uit
gedraaid en verdween even later, na met rou
tineuze bewegingen te zijn verwijderd uit de
armaturen, uit de smalle raamopeningen om
vervolgens met kleine explosies stuk te slaan
tegen het wegdek. Verschillende noodremmen
werd uitgeprobeerd en als de bestuurder nog
geen alarm had geslagen, dan was de ernst
van de situatie zeker tot hem doorgedrongen.
Het was nu een race tegen de klok, want de
politie was ongetwijfeld al onderweg. Binnen
enkele seconden werd het binnenwerk van de
verduisterde tram volledig gerenoveerd. Ter
hoogte van de Linnaeusstraat werd opnieuw
aan de noodrem getrokken en maakten de
la ée kleedkamer van Galgenwaard vielen
le Ajacieden elkaar lachend om de half,
iJriiw het wêdr geflikt. Go.-t fa een «iter»
rumoerig Galgenwaard, waar enorme
partijen (hekken achter beide doele
gesloopt en poütiepe.tten
voor <5©B- triest ciecor b~3
u-pJr zorgden, bleek de landskampioen met
kapot te krijgen.
vandalen dat zij wegkwamen. De rest van de
tocht naar het station zou lopend worden
afgelegd.
Rondvaartboten
De binnenstad zinderde aan de vooravond
van de kroning van spanning. De straten
waren vergeven met opgetrommelde niet-
Amsterdamse agenten, die heg nog steg ken
den. Zij bewaakten onduidelijke objecten en
stonden roerloos te wachten. A1 snel hadden
de hergegroepeerde supporters door dat de
agenten kennelijk opdracht hadden gekregen
geen meter van hun plaats af te komen. Onder
bijna toeziend oog van de politie kon de groep
al lopende richting Centraal Station een spoor
van nieuwe vernielingen aanrichten, zonder
dat het tot enige tegenactie leidde. Op het sta
tion viel weinig te beleven en de meeste sup
porters hielden het al snel voor gezien. Een
groepje van ongeveer vijftien man had nog
wel zin in wat actie en besloot richting
Droogbak te lopen, op zoek naar vertier. Dat
diende zich al vrij snel aan toen duidelijk
werd dat de rondvaartboten op de Prins
Hendrikkade volkomen onbewaakt in het
water dreven. Zware stenen werden verza
meld en binnen enkele seconden sneuvelden
talloze ruiten. Met vereende krachten werd
vanaf de wal zelfs een fiets dwars door het
glazen dak gegooid. Hierna maakten de van
dalen zich pijlsnel uit de voeten richting
Haarlemmer Houttuinen.
Trein 417
Nog was de vernielzucht niet bevredigd, maar
met welke stunt kon de avond worden beslo
ten? Ineens werd het idee geboren om uit
wraak tegen de gehate spoorwegpolitie een
trein in de brand te steken. Aldus werd beslo
ten en de groep ging direct op weg naar het
nabijgelegen rangeerterrein waar meestal
treinen stonden. Bij het talud ontbrak de
afrastering en kon op eenvoudige wijze het
slecht verlichte rangeerterrein worden bin
nengeglipt. Fluisterend overleggend werd de
omgeving verkend. De kust was veilig en het
plan kon worden uitgevoerd. De keus was
66
de ajax ster nr. 29
