hand" die ze zongen, dat was heel beangsti
gend. Maar goed het verhaal gaat verder. Een
dikke feyenoorder stond naast een maat van mij
en zei tegen hem "Heb jij nog joden gezien?".
Mijn maat lulde in het rotterdams: "Nee, whot
dan?" en we gingen wat verder op staan bij een
of ander wijf. Begint dat wijf tegen ons te klet
sen. "Zo daar, wat-tis dat ook een overloper
hè?". Ze wees op Wimpie Jansen die toen bij
Ajax speelde. Ik zei "laat maar gaan" en ook
Robbie uit de Vogelenbuurt begon met haar mee
te lullen. Toen liep vak S het stadion weer uit
nadat ze her en der wat mensen in elkaar had
den geslagen. Opeens draait dat wijf zich om en
ik geef haar in een opwelling op mijn dertienja
rige leeftijd zo'n knal voor haar bek, dat haar
kunstgebit eruit vloog.
Liverpool
In Engeland is dat alles voor mij. ik heb daar een
jongen ontmoet uit Liverpool, ex-hooligan Vince,
en heb later zijn vrouw en kinderen goed leren
kennen. Ik heb zelfs een jaar een seizoenkaart
van Liverpool gehad toen het slecht ging met
Ajax. Het is een fantastische club. De saamho
righeid onder supporters is enorm. Het is gewel
dig om te zien hoe die mensen er alles aan doen
om hun club te zien spelen, ondanks dat er geen
brood op de plank is. Het is "the way of life" in
Engeland en daar ontbreekt het hier nog wel
eens aan in Nederland. Nog steeds probeer ik
er regelmatig naar toe te gaan. Zodra Vince mij
belt en kaarten heeft
weten te regelen ga ik er
naar toe. Maar goed, als
ze ooit tegen elkaar moe
ten spelen dan kies ik
toch voor Ajax.
Heizel-drama
Ik ben er bij geweest en
het is een groot probleem
geworden. De skinheads
van het National Front
zijn op de boot naar
België begonnen met het
uitdelen van pamfletten.
Het waren supporters van
alle clubs door elkaar, er
zaten zelfs duitsers tus
sen. De Italianen zijn in
de binnenstad begonnen
met steken. Ik zat in vak
O, ongeveer drie vakken
er vandaan. Het was een
Liverpool-vak waar we
helemaal werden verdrongen. Beneden ons vlo
gen de stenen over en weer. Steeds meer men
sen kwamen op de sintelbaan en de politie
begon daarop in te slaan. Er brak een giganti
sche paniek uit. Onder mij gilden de mensen
van de pijn, omdat er te veel mensen in het vak
waren gepropt. Ik kon zelf niets doen omdat ik
helemaal klem zat in het vak, maar ik weet van
mijzelf dat ik anders ook klappen had lopen uit
delen. Van mij hadden ze de wedstrijd nooit door
mogen laten gaan.
Toen de muur instortte ging er helemaal niets
door mij heen, ik kon het niet meer bevatten.
Het klinkt hard maar ik vond het op dat moment
helemaal niet erg. Bang ben ik in het stadion
niet geweest. Alleen vóór de wedstrijd, buiten
het stadion, had ik het gevoel dat die Italianen
mij met mijn rode Liverpool-shirt wilden ver
moorden. Later denk je toch, "göh, wat is er
gebeurd, er zijn mensen doodgegaan". Wat dat
aangaat huil ik de voeten van mijn slof als er
iets met een dier gebeurt. Maar is het een mens,
behalve iemand uit mijn Ajax-kring, dan vind ik
het helemaal niet erg en dat is niet uit groot
spraak. Ik vond het aan één kant niet erg, behal
ve voor de kinderen, de vrouwen en de familie
die ze achterlaten. Ik zag het toen wel als sen
satie, zat er middenin. Bij Ajax hing er enkele
weken later een spandoek op het hek voor de
F-Side "Heizei can be overdone". Als woens
dag (oefeninterland Nederland - duitsland, red.)
in de Arena het vak met 1600 duitsers naar
28
de ajax ster nr. 29
