Voetbalsupporters
sloegen weer toe
Van een onzer verslaggevers
UTRECHT, maandag
De voetbalsupporters zijn
gisteren weer ianig tekeer-
gegaan in enkele treinen.
Door aanhangers van (ai-
weer) FC Utrecht, FC Twen
te en Ajax werden grote ver
nielingen aangericht.
Dq grootste grief van de
NS hierbij is, dat de onverla
ten het vervoeren van ande
re treinreizigers vrijwel on
mogelijk maken. Ajax-aan-
hangers gingen op de terug
reis vanuit Kerkrade zelfs zo
tekeer, dat de NS in Den
Bosch andere passagiers
waarschuwde, deze trein
maarte laten passeren.
"Hoe gekker, hoe beter",
dat was zo'n beetje het
motto van de eerste gene
ratie F-Siders in de zeven
tiger jaren. Bén van de
zonderlinge specialitei
ten bestond uit het op het
veld smijten van de meest
mallotige voorwerpen.
Oudere lezers herinneren
zich ongetwijfeld een foto
van Ruud Geels met twee
varkenspoten in zijn han
den (zie DAS 6). Hier was
al een breed scala van
bizarre voorwerpen aan
vooraf gegaan, van brood
jes kroket en worsten tot
en met fietsbellen en
zelfs een wekker.
Niet alle meegenomen voorwerpen
haalden het veld. Fossiele suppoosten hoekten
incidenteel een succesje door een toevallige
inbeslagname. Zo belandde een duikbril met
daaraan vastgebonden een grijnzend kunstge
bit nooit op de groene grasmat, maar wel op het
politiebureau IJ-tunnel.
De reis op Sinterklaasdag 1976 naar Kerkrade
bood een uitstekende gelegenheid om wat vage
ideeën in de praktijk te brengen. Supporter G.
bad nog wel wat creatieve gedachtekronkels
over en meldde zich bij een supermarkt in
Osdorp met een triest verbaal over een honge
rige veestapel in de nabijgelegen kinderboerde
rij. Een tot tranen geroerde bedrijfsleider was
gevoelig voor het dierenleed en doneerde gul.
Enige tijd later verliet C. de supermarkt, dezelf
de als die van de varkenspoten, met een tot de
rand toe gevulde bananendoos en een loodzwa
re vuilniszak. De inhoud bestond uit talloze
bloemkolen, rode en witte kolen, bananen,
tomaten en komkommers. Nagenoeg alle etens
waren verkeerden in verregaande staat van
ontbinding. Op het Centraal Station werd bet
groenteafval door de zich verzamelende suppor
ters met gejuich ontvangen, alhoewel niemand
de smurrie ook maar één kans gaf zelfs maar
in de buurt van het stadion te komen. Aan de
altijd lastige spoorwegpolitie lag het in ieder
54
geval niet. Een bars verzoek om de inhoud vat
de vuilniszak te mogen bekijken, werd even later
gevolgd door een bevel om de zak onmiddelljjis
dicht te knopen. Niemand vroeg zich af wat ds
bedoeling hiervan was en het groentenassorti
werd achteloos in het bagagerek geplaatst. Na
tientallen kilometers sporen hing er een penetr
ante rottingsgeur in het treinstel. Alleen een
vhegenzwerm ontbrak nog, maar dat had mee:?
met de winterse temperatuur te maken. Na enke
le overstaps bereikte het chemisch transport
eindelijk Kerkrade, waarna een stevige wande
ling naar Kaalheide volgde. Zo'n tachtig
Ajacieden, aangevoerd door twee supporters met
het afval, meldden zich zonder kaart bij het sta
dion. De kassa's waren geopend en de kaarten
kostten een habbekrats, maar het was destijds
een erezaak om ten minste één glippoging te
wagen. Betalen voor de goedkoopste jongensrang
kon later altijd nog.
Het kostte geen enkele moeite om binnen te
komen. Integendeel zelfs, de suppoosten hielpen
nog net niet met tillen, maar als het ze gevraagd
zou worden dan was dit geen enkel probleem.
"Personeel, personeel" riep de met de bananen-
doos zeulende supporter. Gedienstig deed de
man een pas zijwaarts en maakte ruimte. "Pe
pe-pe-pe-pe-ersoneel", riep de met de vuilniszak
slepende supporter Guus die door zijn stotter-
handicap vaak wat langdradig van stof was. Eer
blik op zijn merkwaardige zwarte leren hand
schoenen zonder vingers maar mét metalen
punten zou toch enige achterdocht moeten wek
ken. Zo niet voor de brave goedgelovige
Limburgse suppoosten die zo te zien zelfs het
bestaan van Sinterklaas niet zouden betwisten.
De tientallen supporters die volgden mompelden
ook tot het personeel te horen, maar hadden
behalve een Ajax-sjaal weinig omhanden. Het
maakte de suppoost weinig uit. Vriendelijk knik
kend gebaarde de man dat de groep mocht door
lopen. Via de onderzijde van de onoverdekte
staantribune werd de tweede suppoost bereikt.
Deze man, die de toegang tot het overdekte
gedeelte moest bewaken, was al even bereidwil-
lig, zodat de groep in slechts twee minuten een
prachtig gratis plekje had veroverd tussen de
Roda-aanhang.
Nu was het wachten op een geschikt doelwit
waarbij de Roda-keeper het hoogst op het ver
langlijstje stond. Een buitenkansje deed het
strijdplan wijzigen, want uit het niets kwam een
Zwarte Heten orkest met een Sinterklaas de sin-
telbaan opzetten om het publiek op te warmen.
Dichter en dichter naderde de muzikale stoet!
Het "Zie ginds komt de stoomboot" was al duide-
de ajax ster nr. 27
