Nederlands voetbalstadion (alleen in de
Arena verkopen ze die dingen) zo'n ding te
consumeren. Ook ben ik niet zo'n "Joden,
Joden" schreeuwer, al laat ik het niet na om
Ajax uit volle borst vocaal te ondersteunen.
Brief aan Michael
Beste heer Van Praag,
Nadat ik u gefeliciteerd heb met het door Ajax
behalen van de volgende ronde van de UEFA-
cup, wil ik graag mijn bezorgdheid uitspreken
over Ajax. Sinds de overgang van De Meer naar
de Arena is er heel veel met Ajax gebeurd. Het
merendeel van de gebeurtenissen is niet posi
tief van aard gebleken te zijn. Zowel op sportief,
technisch als beleidsmatig gebied is het Ajax
sinds 14 augustus 1996 niet bepaald voor de
wind gegaan. Sportief gezien is 'het magische'
van Ajax geheel verdwenen. In de Europa Cup
had Ajax tot de Arena slechts 7 thuisduels ver
loren. In 3,5 jaar tijd is dat ons alweer overko
men tegen Grasshoppers, Auxerre, Juventus,
Spartak Moskou en gisteren Hapoël Haifa (en
daarna nog tegen Real Mallorca, red.) Maar
ook in de vaderlandse competitie is Ajax het
spoor volledig bijster. Seizoen 1996/1997 was
zowel qua niveau als qua eindklassering (4e)
zeer on-Ajax. Vorig seizoen bleek dat seizoen
1997/1998 een incident was. Doordat in vrijwel
alle matige wedstrijden toch drie punten werd
gepakt, kwam Ajax al meteen op een voorsprong
die de ploeg 'makkelijker deed voetballen'.
Europees werd duidelijk dat de ploeg in verge
lijking met 1996/1997 een fikse stap terug had
gedaan. Het seizoen 1998/1999 is in ieder geval
het meest traumatische seizoen geworden die
de Ajax-historie kent. Niet alleen werd er bijvoor
beeld verloren van Fortuna Sittard, Cambuur
Leeuwarden, Vitesse, p$v en ga zo maar door,
zelfs thuis morste Ajax punten bij de vleet en als
de bekerfinale niet (met matig spel) was gewon
nen, hadden we nu gewoon elke donderdag
avond een squashbaan kunnen huren. Om een
lang verhaal, tot aan het begin van dit seizoen,
kort te maken: Ajax was langzaam bezig haar in
96 jaar opgebouwde clubcultuur kwijt te raken.
Toen kwam seizoen 1999/2000, het feestelijke
jaar waarin Ajax haar 100ste verjaardag luister
zou bijzetten door een wederopstanding met
goed, herkenbaar spel en, als het even kon, een
landskampioenschap. De nederlaag tegen
feijenoord bleek meteen weer een historisch
moment. Bijna 13 jaar had Ajax in eigen huis na
90 minuten namelijk nooit van feyenoord verlo
ren. De manier waarop het gebeurde was schrij
nend. Dan de competitie. Ajax won 8 van de 10
wedstrijden, maar de wedstrijden waren eigen
lijk niet om aan te zien. Slechts een handjevol
minuten konden de spelers laten zien waarvoor
ze betaald worden. Het vervelende vond ik ech
ter, dat het bij Ajax blijkbaar ook alleen om de
punten gaat en dat het technische/tactische
aspect geheel uit het oog verloren werd. Nu, na
twee voetballesjes van topclubs als Roda JC en
Hapoël Haifa, komt het daadwerkelijke probleem
binnen de Ajax-selectie naar voren en is een
vormcrisis aanstaande. Het niveau van de Ajax-
wedstrijden verbaasde mij enorm. Zeker als je
kijkt naar hetgeen in het vorig seizoen is
gebeurd, verwacht je toch in ieder geval een
stukje gretigheid, iets extra's. Natuurlijk besef ik
als geen ander dat nieuwe spelers zich moeten
aanpassen en dat er blessures e.d. zijn. Maar is
het niet 'een selectie' die kampioen wordt. Ik vind
het ongelooflijk dat bijna 3 maanden na de aan
vang van het seizoen, nog steeds gezocht wordt
naar flauwe smoesjes om het gebrek aan kwali
teit te verbloemen. Het Ajax-spel is geheel
onherkenbaar. De bal wordt eerder terug- dan
vooruitgespeeld. Er is geen pressing op het
moment dat de tegenstander aan de bal is. De
spelhervattingen (corners en vrije trappen) ont
beren al ruim anderhalfjaar de creativiteit die
nodig is. Schrijnend vond ik de onrust die zich
van de Ajax-ploeg meester heeft gemaakt. Niet
controlerend spelen, in ieder geval de bal in de
ploeg houden en het geduld opbrengen om toch
de vrije man te zoeken. Nee, er worden constant
verkeerde keuzes gemaakt, waardoor de tegen
stander al vrij snel kan ingrijpen. Van creativiteit
en inventiviteit is al helemaal geen sprake meer.
Waar zijn de magische momenten vanArveladze
gebleven? Die gozer kan echt nog wel hetzelf
de niveau halen als twee jaar geleden, hoor! Als
je 'm maar goed gebruikt. Hoe kan het nou toch
voorkomen dat spelers als Machlas en
Wamberto (1m50) alleen maar door de lucht
worden aangespeeld. De buitenspelers halen de
achterlijn vrijwel nooit meer. Spelers als Dani en
Witschge lopen net zo lang met de bal door tot
dat ze 'm kwijt zijn. Een mannetje passeren is er
niet meer bij, het balletje terug is standaard
geworden. Heel lang heb ik mij afgevraagd wat
er nou toch aan de hand kon zijn met Ajax.
Waarom zag het er allemaal zo traag en onze
ker uit? Waarom won Ajax haar wedstrijden door
individuele bevliegingen, maar was het spel tac
tisch gezien niet om aan te zien Een kern van
waarheid vond ik terug in het interview met Dean
Gorré in Sportweek. Natuurlijk is het de visie van
iemand die ontevreden is weggegaan bij Ajax.
Maar ik denk dat er zeker een kern van waar
heid in zit. Is het niet zo dat het plezier binnen
de selectie geheel is verdwenen, maar dat de
50
de ajax ster nr. 27
