Nederlands voetbalstadion (alleen in de Arena verkopen ze die dingen) zo'n ding te consumeren. Ook ben ik niet zo'n "Joden, Joden" schreeuwer, al laat ik het niet na om Ajax uit volle borst vocaal te ondersteunen. Brief aan Michael Beste heer Van Praag, Nadat ik u gefeliciteerd heb met het door Ajax behalen van de volgende ronde van de UEFA- cup, wil ik graag mijn bezorgdheid uitspreken over Ajax. Sinds de overgang van De Meer naar de Arena is er heel veel met Ajax gebeurd. Het merendeel van de gebeurtenissen is niet posi tief van aard gebleken te zijn. Zowel op sportief, technisch als beleidsmatig gebied is het Ajax sinds 14 augustus 1996 niet bepaald voor de wind gegaan. Sportief gezien is 'het magische' van Ajax geheel verdwenen. In de Europa Cup had Ajax tot de Arena slechts 7 thuisduels ver loren. In 3,5 jaar tijd is dat ons alweer overko men tegen Grasshoppers, Auxerre, Juventus, Spartak Moskou en gisteren Hapoël Haifa (en daarna nog tegen Real Mallorca, red.) Maar ook in de vaderlandse competitie is Ajax het spoor volledig bijster. Seizoen 1996/1997 was zowel qua niveau als qua eindklassering (4e) zeer on-Ajax. Vorig seizoen bleek dat seizoen 1997/1998 een incident was. Doordat in vrijwel alle matige wedstrijden toch drie punten werd gepakt, kwam Ajax al meteen op een voorsprong die de ploeg 'makkelijker deed voetballen'. Europees werd duidelijk dat de ploeg in verge lijking met 1996/1997 een fikse stap terug had gedaan. Het seizoen 1998/1999 is in ieder geval het meest traumatische seizoen geworden die de Ajax-historie kent. Niet alleen werd er bijvoor beeld verloren van Fortuna Sittard, Cambuur Leeuwarden, Vitesse, p$v en ga zo maar door, zelfs thuis morste Ajax punten bij de vleet en als de bekerfinale niet (met matig spel) was gewon nen, hadden we nu gewoon elke donderdag avond een squashbaan kunnen huren. Om een lang verhaal, tot aan het begin van dit seizoen, kort te maken: Ajax was langzaam bezig haar in 96 jaar opgebouwde clubcultuur kwijt te raken. Toen kwam seizoen 1999/2000, het feestelijke jaar waarin Ajax haar 100ste verjaardag luister zou bijzetten door een wederopstanding met goed, herkenbaar spel en, als het even kon, een landskampioenschap. De nederlaag tegen feijenoord bleek meteen weer een historisch moment. Bijna 13 jaar had Ajax in eigen huis na 90 minuten namelijk nooit van feyenoord verlo ren. De manier waarop het gebeurde was schrij nend. Dan de competitie. Ajax won 8 van de 10 wedstrijden, maar de wedstrijden waren eigen lijk niet om aan te zien. Slechts een handjevol minuten konden de spelers laten zien waarvoor ze betaald worden. Het vervelende vond ik ech ter, dat het bij Ajax blijkbaar ook alleen om de punten gaat en dat het technische/tactische aspect geheel uit het oog verloren werd. Nu, na twee voetballesjes van topclubs als Roda JC en Hapoël Haifa, komt het daadwerkelijke probleem binnen de Ajax-selectie naar voren en is een vormcrisis aanstaande. Het niveau van de Ajax- wedstrijden verbaasde mij enorm. Zeker als je kijkt naar hetgeen in het vorig seizoen is gebeurd, verwacht je toch in ieder geval een stukje gretigheid, iets extra's. Natuurlijk besef ik als geen ander dat nieuwe spelers zich moeten aanpassen en dat er blessures e.d. zijn. Maar is het niet 'een selectie' die kampioen wordt. Ik vind het ongelooflijk dat bijna 3 maanden na de aan vang van het seizoen, nog steeds gezocht wordt naar flauwe smoesjes om het gebrek aan kwali teit te verbloemen. Het Ajax-spel is geheel onherkenbaar. De bal wordt eerder terug- dan vooruitgespeeld. Er is geen pressing op het moment dat de tegenstander aan de bal is. De spelhervattingen (corners en vrije trappen) ont beren al ruim anderhalfjaar de creativiteit die nodig is. Schrijnend vond ik de onrust die zich van de Ajax-ploeg meester heeft gemaakt. Niet controlerend spelen, in ieder geval de bal in de ploeg houden en het geduld opbrengen om toch de vrije man te zoeken. Nee, er worden constant verkeerde keuzes gemaakt, waardoor de tegen stander al vrij snel kan ingrijpen. Van creativiteit en inventiviteit is al helemaal geen sprake meer. Waar zijn de magische momenten vanArveladze gebleven? Die gozer kan echt nog wel hetzelf de niveau halen als twee jaar geleden, hoor! Als je 'm maar goed gebruikt. Hoe kan het nou toch voorkomen dat spelers als Machlas en Wamberto (1m50) alleen maar door de lucht worden aangespeeld. De buitenspelers halen de achterlijn vrijwel nooit meer. Spelers als Dani en Witschge lopen net zo lang met de bal door tot dat ze 'm kwijt zijn. Een mannetje passeren is er niet meer bij, het balletje terug is standaard geworden. Heel lang heb ik mij afgevraagd wat er nou toch aan de hand kon zijn met Ajax. Waarom zag het er allemaal zo traag en onze ker uit? Waarom won Ajax haar wedstrijden door individuele bevliegingen, maar was het spel tac tisch gezien niet om aan te zien Een kern van waarheid vond ik terug in het interview met Dean Gorré in Sportweek. Natuurlijk is het de visie van iemand die ontevreden is weggegaan bij Ajax. Maar ik denk dat er zeker een kern van waar heid in zit. Is het niet zo dat het plezier binnen de selectie geheel is verdwenen, maar dat de 50 de ajax ster nr. 27

AJAX ARCHIEF

Fanzine De Ajax Ster (1996-2001) | 1999 | | pagina 50