Kosjer of niet-kosjer?
Het al dan niet kosjer zijn van etenswaren is
voor ons westerlingen een toch wel vreemd
verschijnsel. In een klein door een Arabier
bemand winkeltje stonden twee dozen met
Marsen naast elkaar. In de ene doos zaten, je
raad het al, kosjere Marsen en in de andere
doos de niet-kosjere variant. Uitgebreid onder
zoek van onze Mars-expert (hij nuttigt er
gemiddeld twee per dag) leerde dat er geen
waarneembaar verschil was tussen het - bijna
twee keer zo dure - kosjere en het niet-kosje
re snoepgoed. De wikkels waren precies het
zelfde en bij een smaaktest werd geen enkel
verschil geproefd. De Arabier gaf tenslotte uit
sluitsel: de kosjere Marsen waren nadat zij de
fabriek hadden verlaten in kosjere vrachtwa
gens naar een kosjere opslagplaats vervoerd
en vandaar in een kosjere auto door een kosje
re handelaar afgeleverd.
een spijkertje meegeslagen. Een gemiste kans,
maar niet getreurd want Jeruzalem vergoedde
veel.
Na een lange reis bereikten we hongerig ons
doel. Een kosjere hamburger bij de McDavid gaf
nieuwe energie en we belandden langzaam
maar zeker in het oudste deel van de stad.
Via een wirwar van steegjes van de bazaar ("de
Soek van El Kuds") kregen we tenslotte de
Klaagmuur in beeld. Dit viel wat tegen. De muur
was minder imposant dan gedacht en was
bovendien in twee stukken opgedeeld, de man
nen links en de vrouwen rechts. Grote vraag was
of wij als niet-Joodse nep-Joden uit Amsterdam
in de buurt van het heiligdom mochten komen.
Zo te zien leek een keppeltje een minimale voor
waarde. Toch twijfelden we of onze feestwinkel-
keppels, waaronder één met een afbeelding van
de Simpson Family, niet als beledigend opgevat
zou worden. De twijfel verdween spoorslags
toen andere Ajacieden met gratis uitgedeelde
kartonnen hoofddeksels quasi nonchalant rich
ting muur slenterde. Het leken wel gebruikte
patatbakjes, zodat wij concludeerden dat het
alleen om een bedekt hoofd ging.
Nu we toch bij de Klaagmuur stonden, weerhield
niets ons ervan om listig gebruik te maken van
de situatie. In een urenlange jammertirade
beklaagden wij ons over alle mogelijke misstan
den in het hedendaagse voetbal en smeekten
wij om hulp. De komende tijd moet uitwijzen of
dit enige zoden aan de dijk heeft gezet.
Aangezien het vroeg donkerde werd de tocht
naar de Dode Zee een race tegen de klok.
Na een reis dwars door de woestijn, waarin tal
loze kamelenkadavers langs de kant van de weg
de komst van de slager afwachten, arriveerden
wij dorstig bij het diepst gelegen punt van de
aardbol. Hier zouden wij de mythe van de Dode
Zee wel even doorprikken. Het ging er bij ons
namelijk niet in dat water zo ver landinwaarts
zout kon zijn. Door het drinken van een flinke
slok zeewater zouden wij dit wel even onomsto
telijk bewijzen. Aldus geschiedde en vele liters
de ajax ster nr. 27
