Kosjer of niet-kosjer? Het al dan niet kosjer zijn van etenswaren is voor ons westerlingen een toch wel vreemd verschijnsel. In een klein door een Arabier bemand winkeltje stonden twee dozen met Marsen naast elkaar. In de ene doos zaten, je raad het al, kosjere Marsen en in de andere doos de niet-kosjere variant. Uitgebreid onder zoek van onze Mars-expert (hij nuttigt er gemiddeld twee per dag) leerde dat er geen waarneembaar verschil was tussen het - bijna twee keer zo dure - kosjere en het niet-kosje re snoepgoed. De wikkels waren precies het zelfde en bij een smaaktest werd geen enkel verschil geproefd. De Arabier gaf tenslotte uit sluitsel: de kosjere Marsen waren nadat zij de fabriek hadden verlaten in kosjere vrachtwa gens naar een kosjere opslagplaats vervoerd en vandaar in een kosjere auto door een kosje re handelaar afgeleverd. een spijkertje meegeslagen. Een gemiste kans, maar niet getreurd want Jeruzalem vergoedde veel. Na een lange reis bereikten we hongerig ons doel. Een kosjere hamburger bij de McDavid gaf nieuwe energie en we belandden langzaam maar zeker in het oudste deel van de stad. Via een wirwar van steegjes van de bazaar ("de Soek van El Kuds") kregen we tenslotte de Klaagmuur in beeld. Dit viel wat tegen. De muur was minder imposant dan gedacht en was bovendien in twee stukken opgedeeld, de man nen links en de vrouwen rechts. Grote vraag was of wij als niet-Joodse nep-Joden uit Amsterdam in de buurt van het heiligdom mochten komen. Zo te zien leek een keppeltje een minimale voor waarde. Toch twijfelden we of onze feestwinkel- keppels, waaronder één met een afbeelding van de Simpson Family, niet als beledigend opgevat zou worden. De twijfel verdween spoorslags toen andere Ajacieden met gratis uitgedeelde kartonnen hoofddeksels quasi nonchalant rich ting muur slenterde. Het leken wel gebruikte patatbakjes, zodat wij concludeerden dat het alleen om een bedekt hoofd ging. Nu we toch bij de Klaagmuur stonden, weerhield niets ons ervan om listig gebruik te maken van de situatie. In een urenlange jammertirade beklaagden wij ons over alle mogelijke misstan den in het hedendaagse voetbal en smeekten wij om hulp. De komende tijd moet uitwijzen of dit enige zoden aan de dijk heeft gezet. Aangezien het vroeg donkerde werd de tocht naar de Dode Zee een race tegen de klok. Na een reis dwars door de woestijn, waarin tal loze kamelenkadavers langs de kant van de weg de komst van de slager afwachten, arriveerden wij dorstig bij het diepst gelegen punt van de aardbol. Hier zouden wij de mythe van de Dode Zee wel even doorprikken. Het ging er bij ons namelijk niet in dat water zo ver landinwaarts zout kon zijn. Door het drinken van een flinke slok zeewater zouden wij dit wel even onomsto telijk bewijzen. Aldus geschiedde en vele liters de ajax ster nr. 27

AJAX ARCHIEF

Fanzine De Ajax Ster (1996-2001) | 1999 | | pagina 25