STOBl!*»® e- GOOD LUCK FRIEND, IT'S ONLY A GAME" 13-14 Wm(E»F,C4F,CjyM^ een reisverslag uit het beloofde land - KE STADIUM 211059 imx ma ii'm'Ki irifl ÖOrnnn Door de vele internationale successen van de laatste tien jaar begint het aantal witte vlekken op de Europese voetbalkaart steeds kleiner te worden. Bijna elk land hebben we al eens met een bezoekje vereerd. De loting tegen een niets zeggende Israëlische club was een buitenkans je dat we ons niet snel zouden laten ontglippen. Het werd Hapoël Haifa, een club die bij nader inzien wel even Besiktas en Club Brugge had uitgeschakeld. Het besluit om mee te reizen was dan ook snel genomen. Minder vlot verliep het boeken van de reis. Er was haast traditiegetrouw geen vliegtuig te regelen. Dit keer niet dankzij de Roever-clan die de vliegtuigen wegkaapte, maar een ordinaire herfstvakantie waardoor de vliegtuigstoelen erg schaars waren. Kaarten zat, maar betaalbare vluchten hö maar. Slagvaardig optreden van de OFA voorkwam televisiekijken en voor 1250 piek waren we drie volle dagen onder de pannen. Alleen maatschappij El Al maakte ons knap nerveus, maar dat probeerden we maar even uit het hoofd te zetten. Inmiddels was ook het "randgebeuren" van de wedstrijd ontdekt door de media. Oeverloze dis cussies teisterden onze zintuigen over het gebruik van de Davidster en het vermeende Joodse karakter van de club. Ook de in dit soort situaties onvermijdelijke Ronny Naftaniel van het Centrum voor Informatie en Documentatie over Israël mocht weer eens voorstellen om suppor ters een kijkje in een concentratiekamp te laten nemen. Aan de Israëlische kant daarentegen was de stemming euforisch en werd de wedstrijd zelfs een Joodse derby genoemd. De Ajax-sup- porters werd een warm welkom beloofd. Het sprak ons meer aan dan het gewauwel van de Nederlandse schriftgeleerden. "Heeft u toevallig explosieven bij u?" Met zo'n vijftig Ajacieden verzamelden wij ons op de late woensdagavond van de 20e oktober op Schiphol. Opvallend was het massale gezeul met zware tassen dat tamelijk overdreven over kwam gezien het korte verblijf. Al spoedig bleek de trip meer van doen te hebben met een han delsmissie dan met een Europese uitwedstrijd. De bagage bestond naast de schone onder broek en een tandenborstel voornamelijk uit honderden samengeklonterde Ajax-petjes, sjaal tjes en T-shirts. Alleen de Ajax-spiegeltjes en kralen ontbraken. Voetbal is big business en de handige jongens wisten de populariteit van Ajax in Israël goed op waarde te schatten. In een zwaar beveiligd deel van de vertrekhal onderwierpen streng kijkende mysterieuze per sonen alle passagiers één voor één staande bij een lessenaar aan een kruisverhoor. "Nee, wij hadden niets van vreemden aangenomen. Nee hoor, lachten wij zenuwachtig, dit keer hadden wij toevallig geen explosieven meegenomen". "Oh nee, wij kenden de heer Arafat niet per soonlijk. En wij hadden ook de bagage geen "-"»>• °oii h"sth yjj pn^n ff» Ftsgf bjvwj-TOjin "t DIADORA nnn« 0l£l» J#A moment uit het oog verloren". Overbodige vraag eigenlijk, want welke handelaar verliest er nu zijn kostbare handelswaar uit het oog?. Tenslotte konden wij met het ultieme bewijsma teriaal de mond van de El Al ondervrager snoe ren: het kaartje voor de wedstrijd. Tegen zoveel argumenten kon zelfs de Mossad-agent niet op. De man gaf zich gewonnen en wij stonden met één voet in Israël. Nadat we nog snel even de vrachtbrieven van het toestel controleerden, je weet maar nooit met zoveel overgewicht, dron ken we ons met liters frisdrank moed in voor de riskante vlucht. Israël, here we come!

AJAX ARCHIEF

Fanzine De Ajax Ster (1996-2001) | 1999 | | pagina 22