Panterachtig!
Hij dichtte
Gevallen gaatjes
Ver buiten de zestien
Als een extra laatste man
Je hart stond soms
Stokstijf stil en rilde
Van opwinding: weer 'één op één',
In zijn felblauwe keeperspak
Slechts starend naar
Het lederen monster
Wachtte hij hen stokstijf gehurkt,
Gelijk een ijsvogel op,
Zijn handen vlak over de grond gespreid
Brachten redding,
Vaak met een panterachtige duik
Naar de hoek en met één hand
Tilde hij de onhoudbaarste ballen eruit,
Niet gewoon, maar sensatievol
Het "Menzo in Oranje", vloog door
De Meer, en hij groette terug
Daarmee de sfeer verhogend,
Daardoor altijd boven zichzelf uit vliegend,
Nooit eerder vormde een doelman
En zijn supportersschare achter het doel
Met elkaar zulk een onneembare veste
Tot ver voorbij de normale keepersgrenzen:
Zijn gebied was niet de 'zestien',
Maar reikte tot aan de middellijn,
Want ja, écht méévoetballen
Ja, dat deed Menzo
Ed Ad van Eunen
de ajax ster nr. 26
9
