WHO
HOBkh'I
FUCK
KJ
Op een frisse herfstavond voert deze rubriek
ons naar de in Amsterdam-Noord gelegen
Vogelbuurt. Na een hartelijk welkom en een
bakje koffie komt het gesprek al snel op De
Meer en op de oude F-Side waar Robert zoals
zovelen een onbezorgde jeugd doorbracht.
Als we even later in de keuken gaan zitten,
het bier uit de koelkast komt en de pitbull des
huizes bij één van de redacteuren op schoot
komt liggen is de toon gezet voor een avond
je herinneringen ophalen.
De jonge jaren
De eerste wedstrijd die ik mij bewust kan herin
neren is Ajax - Haarlem, de terugkeer van Johan
Cruijff. Ik was toen een jaar of acht. Vanaf toen
ging ik ook regelmatig naar Ajax. Ik ging al vanaf
mijn vierde af en toe met mijn
vader mee, maar daarvan kan
ik me weinig herinneren. Tot
een jaar of elf, twaalf ging ik met
mijn vader mee. Daarna ging ik
met een mannetje of vijf, zes uit
De Pijp naar de thuiswedstrij
den. De jongens van toen ben
ik nooit uit het oog verloren. We
gaan inmiddels allemaal in
andere groepjes naar Ajax,
maar we zien elkaar nog wel,
meestal bij Ajax. De Pijp was
geen echte Ajax-buurt. Wij
waren wel heel fanatiek, maar
de andere jongens in de buurt
deed het niet zoveel. Wij gingen
altijd met tram drie naar Oost,
maar het was echt niet zo dat er
hele hordes die kant uit gingen.
Op F stonden we altijd onder in
het vak. Wij waren een tijdje
bekend als de Sonja Barend-
groep, omdat we daar een keer
in de uitzending waren
geweest. We hebben daar
indertijd nogal domme verhalen
zitten vertellen over rellen, wat ons niet door
iedereen in dank werd afgenomen. In die tijd
kwamen we ook in het honk onder de F-Side.
Daar gingen we altijd op vrijdagavond heen om
een biertje te drinken. Dat was onze stapavond.
Railrunner
Reizen naar uitwedstrijden kostte mij vroeger
niets. Ik was toen 13, 14 jaar, maar ik leek wel
een jochie van tien. Je had toen een railrunner-
kaart voor één gulden, daarmee kon je onder
begeleiding de hele wereld rond reizen. Samen
met nog een jongen uit De Pijp kocht ik zo'n
kaartje. Andere jongens kochten een zesmans-
kaart voor 21,- en wij reisden dus als het ware
onder hun begeleiding. Voor één gulden reisde
ik heen en weer naar Twente. Bij het stadion
deden we een klein stormloopje en dan kwa
men we altijd binnen, want zo'n kleintje als ik
lieten ze altijd lopen. Binnen kreeg ik altijd wel
wat te drinken en te eten en anders ritselde je
wel ergens wat vandaan. Als ik 's ochtends met
een tientje van huis ging, kwam ik 's avonds met
negen gulden thuis.
Ajax heeft mij in die tijd niet veel gekost. En als
ik eens wat uithaalde kwam ik er altijd goed
vanaf, omdat ik klein van stuk was. Anders lulde
Een hele dag pret voor één piek
ik me er wel uit of hield me van de domme. Mijn
timing was ook goed, ik voelde altijd wel aan
wat er ging gebeuren. De oudere jongens van
de harde kern wilden vaak niet dat er kleintjes
meegingen. Voor Utrecht uit werd er dan bij
Station Diemen afgesproken en dan bleef ik met
mijn vriendjes een beetje achteraf staan. Als het
zover was doken we snel de trein in en gingen
we zitten. Er kwam altijd wel een van die oude
re jongens door de trein heen lopen die ons dan
12
de ajax ster nr. 26