verdienen is. Niets is minder waar. In Spanje en
Frankrijk is al aangetoond dat alleen de drie
populairste clubs voldoende kijkers kunnen
trekken. De rest van heeft al moeite genoeg om
het stadion gevuld te krijgen. Voor de meeste
clubs zijn de mogelijkheden om geld te
verdienen aan hun supporters, anders dan door
de verkoop van kaartjes, zeer beperkt.
Spelers en salarissen
Bijna iedereen is van mening dat voetballers
vandaag de dag belachelijke salarissen
verdienen. De spelers zelf zouden redelijkerwijs
kunnen beargumenteren dat het nog lang niet
genoeg is, want zelfs Ronaldo behoort met een
jaarsalaris van $12 miljoen nog niet tot de 40
best verdienende sporters ter wereld. (Ter
vergelijking: in 1997 was basketballer Michael
Jordan nummer één met een salaris van $78,3
miljoen) Eén ding is zeker, de salarissen zijn de
afgelopen jaren aan een enorme inflatie
onderhevig geweest. Het Bosman-arrest en de
toegenomen inkomsten van de clubs zijn hier de
oorzaak van. Het kapitaal van een voetbalclub
hoort op het veld te staan, dus als er geld
binnenkomt wordt dat bij voorkeur in betere en
dus duurdere spelers gestoken.
Als gevolg hiervan kunnen voetballers zich niet
alleen steeds onafhankelijker opstellen van 'hun'
club, maar ook openlijk kritiek uiten op de trainer
(denk aan Clarence Seedorf). Deze ontwikkeling
doet de kwaliteit van het spel geen goed. Het
fundament van iedere teamsport is immers
gebouwd op toewijding en loyaliteit.
Regulering
Terecht zien veel supporters de toekomst met
zorg tegemoet. Op dit moment is het ieder voor
zich in de voetbalwereld. Niemand is de baas en
er zijn geen regels. Een gemeenschappelijk
belang is niet meer te ontdekken en juist de
supporters worden daar de dupe van.
De oplossing voor het probleem ligt misschien
aan de andere kant van de plas in de VS. De
verzakelijking van de sport is daar immers al
veel verder doorgevoerd. Het voetbal heeft nu
nog de kans de goede elementen uit
bijvoorbeeld het systeem van de NBA (National
Basketball Association) over te nemen. Zo zijn
in Amerika de inkomensverschillen tussen clubs
minder groot. Alle inkomsten uit televisierechten
en merchandising gaan in een grote pot en
worden gelijk over de clubs verdeeld, ongeacht
wie de meeste souvenirs verkoopt of de meeste
zendtijd krijgt. Aan de top van het basketball (en
iedere andere sport) staat een onafhankelijke
organisatie die sterke banden heeft met de
regering. Aan het hoofd van die organisatie staat
een commissaris die rechtstreeks door de
regering is benoemd en die snel kan optreden
wanneer dat nodig is. Zo kunnen de belangen
van alle partijen, dus ook supporters, voldoende
aan bod komen.
De situatie in het voetbal zoals die nu is vraagt
om een dergelijke overkoepelende organisatie
die het spanningsveld tussen alle partijen in de
gaten houdt. Voetbal dient een zeer groot
maatschappelijk belang en als spelers,
mediamagnaten, clubbestuurders,
voetbalbonden en supporters er zelf niet
uitkomen moet een onafhankelijke organisatie
dat doen. Voordat het zover is, zal het
waarschijnlijk eerst flink mis moeten gaan.
Geraadpleegde bronnen:
Dempsey, P. Reilly, K. (1998). Big moneybeautiful
game. Nicholas Brealy Publishing, London.
Nieuwenhof, F. van den (1999). Interview met Frank
Kales: Alles moet beter bij Ajax'. Voetbal International,
nr.27, 14-17.
Schlikker, R. Princen, M. (1999). Topvoetbal
onbetaalbaar. Financieel Economisch Magazine, nr.34,
18-23.
Ajax. Jaarverslag 1998. Casparie Hilversum.
de ajax ster nr. 25
39
