I En dan nu de ware Lola weer naar buiten gegaan. Ik stond amper buiten of er waren al drie Duitsers die de kaarten wilden kopen. Ik zeg 200 en zij vroegen of dit ook in marken kon. Dat vond ik best, dus ik vang 600 mark. Toen ben ik weer naar binnen geglipt en na afloop hebben we het geld met zijn allen opgedronken. In september van hetzelfde jaar moesten we tegen Real Madrid en wilden we het weer proberen. Wij stormden weer naar binnen en hadden zes kaartjes over. Ik ging samen met W. al reikhalzend naar buiten, maar zag al snel dat de hele handel niets werd. Zelfs verkopen tegen de kostprijs lukte niet. Opeens komt er een klein vrouwtje die ons vroeg of we kaarten te koop hadden. Ja, die hadden we wel, waarop zij zegt "komt u maar meteen even mee". Ik dacht wat bedoeld ze nu helemaal, wat is er nu aan de hand. Wat is dat voor flauwekul met dat kleine mensie? Ik zeg "ik ga helemaal niet met je mee, je kunt die kaarten van mij kopen of anders helemaal niet". Toen zei ze dat ze van de politie was en dat ik was aangehouden. Ik heb mij er toen vreselijk uit moeten praten, er stonden nog wat kleine Turkse jongetjes die nog kaarten nodig hadden en toen heb ik ze maar weggegeven en lieten ze me gaan. Dat was nog eens iets anders dan die eerste keer, we konden weer helemaal terug naar af. Eind zeventiger jaren moest Ajax thuis een bekerwedstrijd spelen tegen eindhoven. Aangezien er een film op de televisie kwam die hij graag wilde zien, besloot Lola om maar een keer thuis te blijven. Om kwart over zeven zat het werk erop en installeerde hij zich in zijn smerige overall voor de buis. Toen hij zich realiseerde dat Ajax over drie kwartier zou beginnen, kreeg hij het Spaans benauwd en dreigde half flauw te vallen. Onmiddellijk sprong hij op, nam een douche en reed in recordtijd naar De Meer om nog net voor de aftrap aan te komen. Het gebit van Lola bestond in de vroege tachtiger jaren uit een afzichtelijk hoopje glazuurloze zwarte stompjes tandbeen. Het onvermijdelijke stond dan ook te gebeuren en na een grondige opruimactie van der Weifie Engel liep Lola enkele weken tandeloos rond in afwachting van een klapper. Dit was op een gure woensdagavondwedstrijd in rotterdam ook de feyenoord-supporters ter ore gekomen. Vanuit vak s kwamen de eerste pesterige gezangen, waarvan wij helaas alleen nog het eerste gedeelte weten te herinneren "Lola, waar zijn je tanden, waar zijn je tanden, je bent ze kwijt....". Na enkele minuten drong de tekst door in het Amsterdamse kamp dat gniffelend meezong. Het was de eerste en enige keer in de historie dat Ajax en feyenoord-supporters uit volle borst met elkaar zongen in plaats van tegen elkaar. Het poetsen van de tanden bij Europese uitwedstrijden wil er nog wel eens bij inschieten. Alhoewel er een breed scala aan bruistabletten op de markt is, piekert Lola er niet over om zijn gebit 's avonds uit te doen. Aangezien zijn vrienden altijd loeren op een kans om de zoveelste flauwe grap uit te halen, zou het een tragische vergissing zijn om het gebit ook maar voor één seconde onbeheerd op een nachtkastje te laten liggen. Maar hoe worden de tanden dan gepoetst? Supporter W. werd eens voor dag en dauw gewekt door een angstaanjagend gekauw, dat nog het meest weg had van een stationair draaiende betonmolen. Het was Lola die met smaak een halve rol King- pepermunt vermorzelde en daarmee kennelijk ook zijn tanden als gepoetst beschouwde. De zoveelste flauwe grap, een slapende Lola met een onderbroek van onbekende herkomst op zijn hoofd tijdens de terugreis van Spartak- Ajax. Dagen later bleek de stank in zijn reistas veroorzaakt te worden door een inmiddels bedorven vliegtuigmaaltijd die een onverlaat in zijn tas had verstopt. Een Europacupfinale maak je zelden mee, reden te meer om een videocamera mee te nemen naar Wenen. Natuurlijk beperken de bewegende beelden zich niet alleen tot de wedstrijd, maar ligt het accent vooral op het filmen van de meest de ajax ster nr. 25 19

AJAX ARCHIEF

Fanzine De Ajax Ster (1996-2001) | 1999 | | pagina 19