I En dan nu de ware Lola
weer naar buiten gegaan. Ik stond amper buiten
of er waren al drie Duitsers die de kaarten wilden
kopen. Ik zeg 200 en zij vroegen of dit ook in
marken kon. Dat vond ik best, dus ik vang 600
mark. Toen ben ik weer naar binnen geglipt en
na afloop hebben we het geld met zijn allen
opgedronken.
In september van hetzelfde jaar moesten we
tegen Real Madrid en wilden we het weer
proberen. Wij stormden weer naar binnen en
hadden zes kaartjes over. Ik ging samen met W.
al reikhalzend naar buiten, maar zag al snel dat
de hele handel niets werd. Zelfs verkopen tegen
de kostprijs lukte niet. Opeens komt er een klein
vrouwtje die ons vroeg of we kaarten te koop
hadden. Ja, die hadden we wel, waarop zij zegt
"komt u maar meteen even mee". Ik dacht wat
bedoeld ze nu helemaal, wat is er nu aan de
hand. Wat is dat voor flauwekul met dat kleine
mensie? Ik zeg "ik ga helemaal niet met je mee,
je kunt die kaarten van mij kopen of anders
helemaal niet". Toen zei ze dat ze van de politie
was en dat ik was aangehouden. Ik heb mij er
toen vreselijk uit moeten praten, er stonden nog
wat kleine Turkse jongetjes die nog kaarten
nodig hadden en toen heb ik ze maar
weggegeven en lieten ze me gaan. Dat was nog
eens iets anders dan die eerste keer, we konden
weer helemaal terug naar af.
Eind zeventiger jaren moest Ajax thuis een
bekerwedstrijd spelen tegen eindhoven.
Aangezien er een film op de televisie kwam die
hij graag wilde zien, besloot Lola om maar een
keer thuis te blijven. Om kwart over zeven zat
het werk erop en installeerde hij zich in zijn
smerige overall voor de buis. Toen hij zich
realiseerde dat Ajax over drie kwartier zou
beginnen, kreeg hij het Spaans benauwd en
dreigde half flauw te vallen. Onmiddellijk sprong
hij op, nam een douche en reed in recordtijd naar
De Meer om nog net voor de aftrap aan te
komen.
Het gebit van Lola bestond in de vroege
tachtiger jaren uit een afzichtelijk hoopje
glazuurloze zwarte stompjes tandbeen. Het
onvermijdelijke stond dan ook te gebeuren en
na een grondige opruimactie van der Weifie
Engel liep Lola enkele weken tandeloos rond in
afwachting van een klapper. Dit was op een gure
woensdagavondwedstrijd in rotterdam ook de
feyenoord-supporters ter ore gekomen.
Vanuit vak s kwamen de eerste pesterige
gezangen, waarvan wij helaas alleen nog het
eerste gedeelte weten te herinneren "Lola,
waar zijn je tanden, waar zijn je tanden, je bent
ze kwijt....". Na enkele minuten drong de tekst
door in het Amsterdamse kamp dat gniffelend
meezong. Het was de eerste en enige keer in de
historie dat Ajax en feyenoord-supporters uit
volle borst met elkaar zongen in plaats van tegen
elkaar.
Het poetsen van de tanden bij Europese
uitwedstrijden wil er nog wel eens bij inschieten.
Alhoewel er een breed scala aan bruistabletten
op de markt is, piekert Lola er niet over om zijn
gebit 's avonds uit te doen. Aangezien zijn
vrienden altijd loeren op een kans om de
zoveelste flauwe grap uit te halen, zou het een
tragische vergissing zijn om het gebit ook maar
voor één seconde onbeheerd op een
nachtkastje te laten liggen. Maar hoe worden de
tanden dan gepoetst? Supporter W. werd eens
voor dag en dauw gewekt door een
angstaanjagend gekauw, dat nog het meest weg
had van een stationair draaiende betonmolen.
Het was Lola die met smaak een halve rol King-
pepermunt vermorzelde en daarmee kennelijk
ook zijn tanden als gepoetst beschouwde.
De zoveelste flauwe grap, een slapende Lola
met een onderbroek van onbekende herkomst
op zijn hoofd tijdens de terugreis van Spartak-
Ajax.
Dagen later bleek de stank in zijn reistas
veroorzaakt te worden door een inmiddels
bedorven vliegtuigmaaltijd die een onverlaat in
zijn tas had verstopt.
Een Europacupfinale maak je zelden mee, reden
te meer om een videocamera mee te nemen
naar Wenen. Natuurlijk beperken de bewegende
beelden zich niet alleen tot de wedstrijd, maar
ligt het accent vooral op het filmen van de meest
de ajax ster nr. 25
19