TALK
weer ouderwets het spel. Toch leverde het eer
ste concentratiefoutje gelijk weer een tegen
treffer op: Boksic strafte een halve meter teveel
ruimte af met een snoeiharde kopbal. Vlak
daarna kwam Ajax voor de vierde achter
eenvolgende keer met 2-0 achter; ditmaal lag
hier een concentratiefoutje van Jan "staafje"
Wegereef aan ten grondslag. Een Romeinse
pirouette met dubbele flikflak werd door de
wederom omstreden scheids met een heuse
penalty beloond. Omdat Fred Grim al drie
seconden voordat Mihajlovic zou aanleggen
verraadde in welke hoek hij zou duiken, was het
voor de man met het gouden linkerbeen een
koud kunstje om de bal in de verlaten hoek te
plaatsen. Nadat Ajax van de schrik was beko
men, wat een minuut of tien duurde, begonnen
ze eindelijk echt te voetballen. En wat nog leu
ker was: er werd mooi gevoetbald. Dat leverde
een bij tijd en wijle prachtig kijkspel op waarbij
ook de fans zich eindelijk eens massaal gingen
roeren. Je kreeg zelfs het idee dat het ergens
om ging. Nadat er - zoals gebruikelijk - wat
kansjes om zeep waren geholpen, haalde
Richard Knopper met links vol uit: 1-2. Kort
daarna rotzooide Richard Witschge zich langs
een paar schoppende Italianen en besloot
Shota de doelman met een effectvolle 'binnen
kant rechts' het nakijken te geven. Een voor
iedereen op Zuid glaszuivere treffer, maar
helaas hadden zij weer buiten de waard
Wegereef gerekend. Diens smekende blik rich
ting zijlijn werd zonder enige aarzeling door de
aldaar aanwezige grensrechter beantwoord
met een hoog opgestoken vlag, waarop Van
Gaal's boezemvriend een triomfantelijk fluitge-
luid produceerde en zich met ferme passen van
de plek des onheil verwijderde. Genaaid door
een landgenoot, kan het erger? Zou de
Italiaanse Wegereef - zo die al bestaat - dit in
Rome ook aangedurfd hebben? Of zelfs
maar in zijn hoofd hebben gehaald? Wij betwij
felen het.
Door dit staaltje anti-nationalisme gingen we
met een achterstand de rust in. Optimisten
rekenden uit dat we met vijf doelpunten erbij
gewoon toernooiwinnaar zouden worden.
Gelukkig, het kon dus toch nog. In de rust
toverde de organisatie voor het eerst in de
geschiedenis van de Arena een goed pauze
nummer tevoorschijn. Een voor ons nu nog
onbekende Engelsman bracht een werkelijk
prachtige versie van Vesti la giubba ten gehore.
Omdat de meeste fans traditiegetrouw in de
rust de Peter Beense-achtige paljassen ont
vlucht, kreeg de Engelse Pavarotti niet het
gehoor waar hij zeker recht op had. Een tip
voor Ajax: laat die vent nog maar eens in de
rust van een Europacup-wedstrijd terugkomen!
Na de rust begon Ajax sterk, maar die bal wei
gerde er in te gaan. En zoals dat dan meestal
gaat, scoort de tegenstander uit een counter.
Zo ook deze keer. Een dieptepass belandde bij
Andersson die, doordat de verdediging stond te
slapen, alleen op Fred Grim kon afgaan.
Doordat Fred dacht dat hij de dieptepass wel
kon onderscheppen, was hij al een eind zijn
doel uitgegaan. Daarna zag je Fred denken
'shit, ik red het net niet', 'verdorie ik moet terug
mijn hok in' en 'als ik nu terugloop ben ik hele
maal kansloos'. Terwijl onze doelman dit alle
maal overdacht, dacht Andersson nergens aan
en schoof de bal vlak langs een op twee ver
keerde benen staande Fredje het doel in: 1-3.
Gelukkig kreeg Grim hierna twee moeilijke bal
len op rij, die hij uit zijn doel wist te houden. En
zo kon hij zich toch nog enigszins revancheren
voor zijn 'denkfoutjes'. Ook nu duurde het even
voordat Ajax zich herstelde. Onder impulsen
van een jagende Richard Knopper en een ook
eindelijk wat meer uit zijn schulp kruipende Van
Halst begon Ajax Lazio op te jagen. En wat niet
vaak gebeurt, gebeurde nu. De Italiaanse muur
begon te wankelen en Ajax kreeg kans op kans.
In een tumultueus kwartiertje wist echter alleen
man-of-the-match Knopper het net te vinden:
2-3. Met waarschijnlijk enigszins gemengde
gevoelens verliet een groot deel van de fans
direct na het laatste fluitsignaal de Arena. Niet
slecht gespeeld maar toch weer verloren, dat is
zo on-Ajax als het maar kan. Als Ajax goed
speelt, horen ze gewoon te winnen, punt uit!
Even lekker napraten bij Station Bijlmer zat er
ook al niet meer in: alle cafés waren weer eens
gesloten. Ook de omgeving van de Arena ont
beert nog steeds elke vorm van voetbalsfeer.
nr. 24 de ajax ster
9