TALK weer ouderwets het spel. Toch leverde het eer ste concentratiefoutje gelijk weer een tegen treffer op: Boksic strafte een halve meter teveel ruimte af met een snoeiharde kopbal. Vlak daarna kwam Ajax voor de vierde achter eenvolgende keer met 2-0 achter; ditmaal lag hier een concentratiefoutje van Jan "staafje" Wegereef aan ten grondslag. Een Romeinse pirouette met dubbele flikflak werd door de wederom omstreden scheids met een heuse penalty beloond. Omdat Fred Grim al drie seconden voordat Mihajlovic zou aanleggen verraadde in welke hoek hij zou duiken, was het voor de man met het gouden linkerbeen een koud kunstje om de bal in de verlaten hoek te plaatsen. Nadat Ajax van de schrik was beko men, wat een minuut of tien duurde, begonnen ze eindelijk echt te voetballen. En wat nog leu ker was: er werd mooi gevoetbald. Dat leverde een bij tijd en wijle prachtig kijkspel op waarbij ook de fans zich eindelijk eens massaal gingen roeren. Je kreeg zelfs het idee dat het ergens om ging. Nadat er - zoals gebruikelijk - wat kansjes om zeep waren geholpen, haalde Richard Knopper met links vol uit: 1-2. Kort daarna rotzooide Richard Witschge zich langs een paar schoppende Italianen en besloot Shota de doelman met een effectvolle 'binnen kant rechts' het nakijken te geven. Een voor iedereen op Zuid glaszuivere treffer, maar helaas hadden zij weer buiten de waard Wegereef gerekend. Diens smekende blik rich ting zijlijn werd zonder enige aarzeling door de aldaar aanwezige grensrechter beantwoord met een hoog opgestoken vlag, waarop Van Gaal's boezemvriend een triomfantelijk fluitge- luid produceerde en zich met ferme passen van de plek des onheil verwijderde. Genaaid door een landgenoot, kan het erger? Zou de Italiaanse Wegereef - zo die al bestaat - dit in Rome ook aangedurfd hebben? Of zelfs maar in zijn hoofd hebben gehaald? Wij betwij felen het. Door dit staaltje anti-nationalisme gingen we met een achterstand de rust in. Optimisten rekenden uit dat we met vijf doelpunten erbij gewoon toernooiwinnaar zouden worden. Gelukkig, het kon dus toch nog. In de rust toverde de organisatie voor het eerst in de geschiedenis van de Arena een goed pauze nummer tevoorschijn. Een voor ons nu nog onbekende Engelsman bracht een werkelijk prachtige versie van Vesti la giubba ten gehore. Omdat de meeste fans traditiegetrouw in de rust de Peter Beense-achtige paljassen ont vlucht, kreeg de Engelse Pavarotti niet het gehoor waar hij zeker recht op had. Een tip voor Ajax: laat die vent nog maar eens in de rust van een Europacup-wedstrijd terugkomen! Na de rust begon Ajax sterk, maar die bal wei gerde er in te gaan. En zoals dat dan meestal gaat, scoort de tegenstander uit een counter. Zo ook deze keer. Een dieptepass belandde bij Andersson die, doordat de verdediging stond te slapen, alleen op Fred Grim kon afgaan. Doordat Fred dacht dat hij de dieptepass wel kon onderscheppen, was hij al een eind zijn doel uitgegaan. Daarna zag je Fred denken 'shit, ik red het net niet', 'verdorie ik moet terug mijn hok in' en 'als ik nu terugloop ben ik hele maal kansloos'. Terwijl onze doelman dit alle maal overdacht, dacht Andersson nergens aan en schoof de bal vlak langs een op twee ver keerde benen staande Fredje het doel in: 1-3. Gelukkig kreeg Grim hierna twee moeilijke bal len op rij, die hij uit zijn doel wist te houden. En zo kon hij zich toch nog enigszins revancheren voor zijn 'denkfoutjes'. Ook nu duurde het even voordat Ajax zich herstelde. Onder impulsen van een jagende Richard Knopper en een ook eindelijk wat meer uit zijn schulp kruipende Van Halst begon Ajax Lazio op te jagen. En wat niet vaak gebeurt, gebeurde nu. De Italiaanse muur begon te wankelen en Ajax kreeg kans op kans. In een tumultueus kwartiertje wist echter alleen man-of-the-match Knopper het net te vinden: 2-3. Met waarschijnlijk enigszins gemengde gevoelens verliet een groot deel van de fans direct na het laatste fluitsignaal de Arena. Niet slecht gespeeld maar toch weer verloren, dat is zo on-Ajax als het maar kan. Als Ajax goed speelt, horen ze gewoon te winnen, punt uit! Even lekker napraten bij Station Bijlmer zat er ook al niet meer in: alle cafés waren weer eens gesloten. Ook de omgeving van de Arena ont beert nog steeds elke vorm van voetbalsfeer. nr. 24 de ajax ster 9

AJAX ARCHIEF

Fanzine De Ajax Ster (1996-2001) | 1999 | | pagina 9