Gametalk
Ajax 1 - Ajax 2 2-2 (6-4-1999, 50.000 Ajacieden)
De wedstrijd waar een hoop van ons, in het bijzonder de oudgedienden, lang naar hebben uitgekeken. Leuk toch,
om ze allemaal nog eens te zien, ook al lopen de meesten de 100 meter in 8 minuut 23.
Het begon allemaal met het prachtige begin met Rob de Wit. Ontroerend.
Keizer (3,5 seconde op het veld), Pettersson (voor ons wel een goede Ajacied, maar géén mister Ajax), Bals
(onherkenbaar), Heinz Kroket (zeer goed herkenbaar), Ruud Krol (nog steeds dat mooie sierlijke loopje), ze waren
er (bijna) allemaal. Genoten hebben we. Vooral van Johan en Marco. Soms leek het alsof de wedstrijd voor Marco
geregeld was. Johan dirigeerde de hele wedstrijd. Marco scoorde gelukkig nog een keer. We moesten weer denken
aan Den Bosch thuis. Dat mooie doelpunt dat we van dichtbij konden zien omdat je toen in de rust kon omlopen
naar de Stadszijde. Wouters geeft het goede voorbeeld door tweemaal te scoren.
We ergeren ons aan Frans Derks (74 jaar inmiddels), gekleed in een zwarte leren broek (met kleine gaatjes op wel
zeer strategische plaatsen) met daaronder strakke jarretels.
Helaas was het na de wedstrijd een beetje slecht geregeld. De ereronde kwam niet echt uit de verf. Dat kon de pret
niet drukken. Nog nooit de hele Arena zo horen meeleven. Kan dat niet altijd zo???
Daarna Ajax 1 tegen Ajax 2. Jammer dat het tweede opgevuld wordt met wat onnodige Spanjaarden en een paar
andere buitenlanders. Eerst wordt er afscheid genomen van de Boertjes, stelletje verraders.
Ajax 1 blijkt een gastcoach te hebben in de persoon van Johan. Wouters laat zich wijselijk doceren door de maestro.
Zou misschien ook wat zijn voor de coach van Ajax 2. Shota scoort de 1-0. Na de rust wordt Ajax 1 vervangen door
oud-Ajax 1. Het wordt allemaal wat minder. Ajax 2 komt op een 1-2 voorsprong waarna Brian Roy in de laatste
seconde de 2-2 eindstand verzorgt. Na de wedstrijd wordt ons iets moois beloofd. Niets van gezien.
Cambuur-Ajax 4-1 (11-4-1999, 500 Ajacieden)
Na de eerste helft tegen Barcelona waren we weer een beetje optimistischer gestemd. Helaas werd dit optimisme
de grond ingeboord in Leeuwarden.
Ajax begon nog wel redelijk, niet meer dan dat, en kwam zelfs op voorsprong door een mooie treffer van Shota, die
het overigens daarna allemaal wel mooi vond.
Wat we daarna voorgeschoteld kregen was werkelijk, zelfs met een rood-witte bril op, afschrikwekkend.
Cambuur kwam op voorsprong door twee blunders in de verdediging.
Ajax maakte er een zooitje van. Verdedigend klopte er helemaal niets van, zelfs Van der Sar ging fouten maken en
ging bij twee doelpunten niet geheel vrijuit.
Bij het derde doelpunt was het gênant hoe er tussen twee verdedigers sprake was van miscommunicatie.
Teken aan de wand was het feit dat de twee zogenaamde youngsters op het veld, Tim de Cler en Richard Knopper,
voor gingen in de strijd, voorzover daar althans sprake van was.
Ajax is bezig zijn naam te grabbel te gooien.
Ajax-feyenoord 2-1 (14-4-1999, 33.000 Ajacieden)
Niet uitverkocht, een hoop seizoenkaarthouders blijven weg. Misschien is het verstandiger dat dan altijd maar te
doen. Als je in deze tijd voor zo'n wedstrijd al niet op komt dagen, blijf dan maar lekker altijd voor de buis hangen.
Nog nooit zijn we zo zenuwachtig geweest voor de strijd met die boeren uit rotterdam. Immers, normaal gesproken
zit zo'n wedstrijd al ver van te voren in de knip. Na Cambuur en psv is het optimisme wat getemperd.
Anderzijds: ging feyenoord in de uitwedstrijd al niet juichend het veld af na een gelijkspel? Waarschijnlijk komen ze
zelfs nu weer met poep in de broek de Arena binnen.
En zie: Ajax kan nog voetballen, werken, vechten, strijden en vooral met zijn ziel spelen. "Waarom nu ineens wel?"
horen we iedereen denken.
Feit is dat zelfs in deze periode de laffe beenhakker zijn "team" aanpast aan Ajax door tomasson op de bank te
laten, waardoor Melchiot een zee van ruimte wordt gegund. Ruimte overigens, waar diezelfde Melchiot normaal
gesproken geen raad mee weet.
feyenoord speelt de eerste helft om geen doelpunt tegen te krijgen en komt amper over de helft, dudek begint al
vanaf de eerste minuut met tijdrekken.
Jari raakt de lat waarna eindelijk Pipo het verlossende eerste doelpunt scoort, en nog een mooie ook. Diezelfde
Pipo die tot dan toe nog helemaal niets had laten zien. Op de tribune waren sommigen al aan het filosoferen hoe
het zou zijn om met zijn tienen zonder Pipo te spelen. De Arena, of althans het grootste deel ervan, ontploft bijna.
Vlak voor rust mist Tim de Cler dé kans op 2-0. Vrij voor dudek schrikt hij van de aan hem geboden ruimte en
schiet over.
Na de rust komt feyenoord onverdiend op 1 -1blijft cruz maar tuimelen en daalt het vertrouwen in de goede afloop.
Dan komt hét moment van Mario. Hij scoort de 2-1, met tomasson hijgend in zijn nek. Zijn, en onze, ontlading is
groot. Daarna krijgt een boer nog rood en missen we nog wat kansen op 3-1 en meer. De avond kan niet meer stuk.
8
