Lust u nog peultjes?
K
Nog maar een paar maanden geleden lanceerde de kersverse voorzitter van de FIFA, Joseph Blatter, het plan
om eens in de twee jaar een WK te organiseren. Uiteraard wordt dit soort plannen niet bedacht uit sportieve
overwegingen. Voetbal is een produkt, dat populair is en waar ontzettend veel geld mee te verdienen valt. Dus is
het slim om daar zoveel mogelijk van te produceren. Bovendien kun je met het geld dat je als overkoepelende
organisatie in de wacht sleept, makkelijk stemmen kopen om tot voorzitter gekozen te worden. Want zo is het
naar alle waarschijnlijkheid gegaan. Mediamagnaat Leo Kirch heeft de FIFA 3,8 miljard betaald voor de
televisierechten van WK-toernooien van 2002 en 2006. Vervolgens heeft Blatter, de voormalige rechterhand van
Havelange, een deel van dat geld gebruikt om bij de Afrikaanse FIFA-leden stemmen te kopen. Zo is hij voorzitter
van de FIFA geworden. Om Leo Kirch een wederdienst te bewijzen gooide hij maar eens het balletje op om
iedere twee jaar een WK te organiseren.
Bij het verkopen van die televisierechten wordt de prijs kunstmatig opgedreven. Het bedrijf ISL, een soort
marketingbureau van de FIFA, verkoopt ze aan Leo Kirch. Vervolgens gaat ISL namens Leo Kirch diezelfde
rechten per land verkopen aan de hoogste bieder. Hier wordt duidelijk onder één hoedje gespeeld om maar
zoveel mogelijk geld binnen te halen. Dergelijke transacties zijn aan de orde van de dag en het is eigenlijk al
zover dat de betrokkenen deze gang van zaken als volstrekt normaal beschouwen.
Daar blijft het niet bij. De Europese topclubs hebben zich verenigd in de G14. Het liefst zouden ze zich afscheiden
van de UEFA en een onderlinge competitie beginnen, waaruit niet gedegradeerd kan worden. Op schaamteloze
wijze maken de voorzitters van de G14-clubs duidelijk waar hun belangen liggen: niet op het sportieve, maar op
het financiële vlak. Wat er in eigen land gebeurt, is niet meer belangrijk, als zij maar bij de grote jongens horen.
Voor een aantal clubs geldt zelfs dat zij op grond van hun huidige positie op de nationale ranglijst, helemaal geen
aanspraak kunnen maken op een plekje tussen de beste veertien clubs van Europa (denk maar aan Juventus,
Liverpool en natuurlijk Ajax). Maar men wil meer geld verdienen en dus meer gaan voetballen.
Niemand denkt eraan dat
de wal ergens het schip zal
keren. Daarvoor zijn alle
plannen ook nog in een te
vroeg stadium. Dat wij als
supporters de komende
jaren overvoerd zullen
worden met nog meer
voetbal leidt geen twijfel. Er
zal alleen wel grif voor
moeten worden betaald.
Het sleutelwoord in de
twee bovengenoemde
ontwikkelingen is namelijk
pay-per-view. Wie in de
nabije toekomst van
voetbal op televisie
verzekerd wil zijn, zal
daarvoor een decoder
moeten aanschaffen en per
wedstrijd moeten betalen.
Er moet dan gedacht
worden aan een prijs die in
de buurt ligt van het bedrag
dat voor een gewoon
kaartje voor een wedstrijd
neergeteld moet worden,
zo'n 25 a 30 gulden. Wie
denkt dat het allemaal wel
los zal lopen heeft het mis.
Al bij het WK van 2002 zal
pay-per-view zijn intrede
12
