Wij van vak fi
stadion is even van ons alleen! De King-Side supporters, die om ombegrijpelijke redenen de "losse" Ajacieden nog
niet eerder hadden opgemerkt, zijn met stomheid geslagen en weten absoluut niet wat ze hier mee aan moeten.
Helaas slaat de sfeer niet op het veld over. Door schandalige blunders in de verdediging komt Willem II door Schulp
(weet je nog?) op 3-1We zien Van der Sar moedeloos worden. Oh ja, Sibon speelt ook nog 13 minuten mee. Tijd
genoeg om zich te bewijzen, toch?
Na het laatste fluitsignaal komt Van der Sar al godverdommend ons bedanken. Ook Gorré en Melchiot doen dat.
We twijfelen aan het tactisch vermogen van Wouters. Na de wedstrijd zal hij ongetwijfeld aan weer de verzamelde
pers hebben medegedeeld dat dit niet zijn team is. Had hij er dan niet beter aan gedaan er pas per 1 juli in te
stappen?
Ajax-feyenoord 6-0 (3-5-1999, 42.000 Ajacieden)
Net als een paar weken geleden speelt feyenoord als een angsthaas. Als dit nu de kampioen van Nederland moet
zijn, hoe slecht moet Ajax dit seizoen dan niet hebben gespeeld?
Ajax, met Gerald Sibon verrassend in de basis, krijgt de eerste helft al kansen op veel meer dan de 1-0. Alleen
Jesper scoort na een prachtig steekballetje van Jari. De verdediging speelt bijna foutloos. Eindelijk!
In de tweede helft wordt feyenoord weer ouderwets van het veld geveegd. Het wordt helaas maar 6-0, waar het
nog meer had kunnen zijn. De een is nog mooier dan de andere. We zien de echte ontlading van Jari, de grote
toekomst van Richard Knopper en Tim de Cler, het goede werk van Gerald Sibon en uiteraard de foutloze Van der
Sar. Het vak met boertjes stroomt al gauw leeg. Wat een fantastisch gezicht. Kampioen????
Alleen rest ons weer de vraag: Waarom nu wel, heren?
Purmersteyn is een traditionele club met meer dan 90 jaar historie, dus toen ik afgelopen zondag niets te doen had,
besloot ik om de topper uit tegen Zilvermeeuwen met een bezoek te vereren.
De marktstedelingen stonden met een punt verschil op de Zaankanters aan kop van de ranglijst, en met nog twee
wedstrijden te gaan, had na een overwinning de kampioensvlag gehesen kunnen worden.
Dat dingen niet altijd gaan zoals je wilt en verwacht bleek op deze zonnige lentemiddag ook weer een waarheid als
een koe. Kansloos werden de blauw-witten naar een 3-1 nederlaag gespeeld, waardoor de Zilvermeeuwen een
riant uitzicht hebben op promotie naar de tweede klasse.
Ondanks het slechte resultaat hebben wij na afloop een geweldig uurtje beleefd in de altijd knusse kantine, waar
het "echte" bier rijkelijk (voor 1.75 per glas) vloeide en van enige wanklank geen sprake was.
Zondag 28 maart was net zo'n mooie dag als hierboven beschreven en bij gebrek aan een competitieprogramma
(in verband met de interland Nederland - Argentinië) togen mijn Amerikaanse vriend en ondergetekende naar
Volendam, om daar het "andere oranje" aan het werk te zien tegen de koploper FC Den Bosch.
Een heerlijke middag lag voor ons in het verschiet. Vóór de wedstrijd aan de Dijk even lekker tanken, daarna op je
dooie akkertje naar het stadionnetje, heerlijk met je pannetje in de zon zitten en in de rust een geweldige zak patat
met. Kortom wederom een heerlijk middagje uit.
De laatste tijd vraag ik mij steeds vaker af of de Arena nog wel de juiste plek voor mij is. Zelden ben ik een instantie
tegen gekomen die het irriteren van klanten dermate tot kunst verheven heeft als "het bedrijf' Ajax.
Ik zal u niet vervelen om al deze punten voor de zoveelste keer op te noemen, want deze zullen bij een ieder in
ruime mate bekend zijn.
Steeds meer gaat het mij tegenstaan om op de meest onvoorspelbare momenten de weg in te slaan naar een van
de meest onpersoonlijke stadions die ik in de afgelopen 35 jaar ben tegengekomen.
Jarenlang ben ik aan de hand van mijn vader naar "De Meer' gegaan en heb het stadion zien uitgroeien tot één van
de meest onneembare bastions in voetballand.
Waar in het verleden de meeste clubs reeds voor het beginsignaal al tegen 1-0 achterstand aankeken, daar komt
men nu vol zelfvertrouwen het veld op.
Op zeldzaam efficiënte wijze is men er in geslaagd in een periode van drie jaar mijn mooie zondagmiddag-uitje
volledig naar de kloten te helpen, waarbij ik nooit heb kunnen bevroeden dat er ooit een moment zou kunnen
komen, dat ik op een "kruispunt" zou komen te staan met de gedachte welke kant ik nu op zou moeten.
Opa Spoor
Evanzet
10
