Wijzen
fascistenenracisten
De goeie oude tijd sabotage in Groningen
Z SIDE UIT GRONINGEN
Wedstrijden in en tegen Groningen werden altijd beschouwd als nuttige oefeningen voor het grotere werk tegen
feyenoord, Den Haag of Utrecht. Er was altijd wel enige tegenstand van de uit een paar honderd man bestaande
Z-Side, een subtopper in hooligan-land. De Z-Side leefde zich voornamelijk uit in de noordelijke contreien, vooral
tegen FC Twente en PEC Zwolle. Zij waagden zich zelden in de Randstad. De Joden uit Amsterdam waren altijd
een maatje te groot, maar dat betekende niet dat je als Ajacied met een klein groepje op je dooie gemak door de
binnenstad van Groningen kon kuieren.
In de Voetbal International van januari 1981 presenteerde de Z-Side zich aan de supporterswereld met de kop "Wij
zijn fascisten en racisten". Het zenuwcentrum van de Z-Side was een kraakpand in een verpauperde buurt ergens
in het centrum van de stad. Leider Ivan had zich hier met een aantal, voornamelijk racistische, volgelingen
verschanst. Vanuit deze plaats bralden ze hun oliedomme teksten de wereld in en trokken daarmee de aandacht
van de F-Siders..
Omdat de Groningers nauwelijks in grote getale meereisden naar
uitwedstrijden en de kans om ze een lesje te leren dus erg klein was,
zat er niets anders op om een kleine strafexpeditie naar het hoge
Noorden te organiseren. Als de berg niet naar Mohammed komt, dan
moet Mohammed maar naar de berg, nietwaar? En omdat de
Groningse politie ook nog eens bekend stond om knullig en
amateuristisch optreden leken er volop kansen aanwezig voor een
succesvolle actie.
Het strijdplan was om de dag voorafgaand aan de wedstrijd het
vijandelijke supporterskraakpand te verkennen zodat wij het, geheel in
Amsterdamse stijl, de volgende dag konden ontruimen. We zouden de
Groninger politie een vervelende klus uit handen nemen en de
bevolking zou ons eeuwig dankbaar zijn.
Ook zouden we wat sabotagewerk in het Oosterpark-stadion uitvoeren.
Twee F-Siders togen op zaterdag 27 maart 1982 met de trein naar
Groningen om de snode plannen uit te voeren. Het hekwerk in het
bezoekersvak zou worden stukgeknipt, zodat er een verrassingsaanval
via het veld op de Z-Side kon worden uitgevoerd. In Engeland waren
supporters al zo ver dat ze tunnels groeven om bij elkaar te komen,
dus dit was eigenlijk nog maar kinderspel. En omdat we toch die kant
opmoesten kon er meteen wat achterstallig schilderwerk worden
uitgevoerd.
In de middag kwamen R. en B. in Groningen aan, waar nog enkele uren
gewacht moest worden tot het donker was. Het ongelofelijke toeval
wilde dat we binnen een kwartier slenteren Z-Side voorman Ivan bijna
letterlijk tegen het lijf liepen. Ook nu bleek dat voetbalsupporters over
een ingebouwde radar beschikken om elkaar te detecteren. Binnen een
fractie hadden we elkaar geïdentificeerd als vijandelijke supporter.
Maar voordat goed en wel duidelijk dat dit ook nog de gezochte man was, bleek Ivan als sneeuw voor de zon
verdwenen. Na lang zoeken concludeerden we met spijt dat ook het bewuste kraakpand onvindbaar was, zodat er
niets anders opzat om dan maar het sabotagewerk uit te voeren.
Rond middernacht werden we door een Groningse helper via het park naar het bezoekersvak geloodst. Hij wenste
ons veel succes en verdween in het donker. Nadat we ons ervan overtuigd hadden dat niemand ons had gezien,
begonnen we met het achterstallige onderhoud. Met grote halen werd met latexverf verschillende Ajax-leuzen op
de verweerde buitenmuur van het stadion gesmeerd. Met grote nijptangen werd het prikkeldraad op de hekken
weggeknipt. Binnen een minuut waren we binnen met een nog halfvolle pot verf. In het stadion was het aardedonker.
Na een korte verkenning leek het stadion niet bewaakt, maar toch vertrouwden we het niet helemaal. Door de vele
vreemde geluiden zoals af en toe knarsend grind, voelden we ons constant bespied.
Fluisterend besloten we door te zetten en slopen naar de voorzijde van ons vak. Met meetkundige precisie knipten
we een ruim vierkant uit het hek. Het uitgeknipte deel kon door het verbuigen van de ijzerdraden worden
teruggehangen zonder dat het opviel. Hierna werden reclameborden langs het veld beschilderd. Om de actie nog
een pseudo-politiek tintje te geven werd de dug-out beschilderd met de leus "El Salvador vrij". Zelfs de doelpalen
werden ondergekliederd. Een poging om met vereende krachten het doel eruit te krijgen mislukte. De spookachtige
sfeer begon ons intussen danig op de zenuwen te werken en we besloten om maar geen verdere actie te
ondernemen. We zaten inmiddels onder de verf, de resterende tijd van de nacht zouden we hard nodig hebben om
de sporen uit te wissen.
42