Wijzen fascistenenracisten De goeie oude tijd sabotage in Groningen Z SIDE UIT GRONINGEN Wedstrijden in en tegen Groningen werden altijd beschouwd als nuttige oefeningen voor het grotere werk tegen feyenoord, Den Haag of Utrecht. Er was altijd wel enige tegenstand van de uit een paar honderd man bestaande Z-Side, een subtopper in hooligan-land. De Z-Side leefde zich voornamelijk uit in de noordelijke contreien, vooral tegen FC Twente en PEC Zwolle. Zij waagden zich zelden in de Randstad. De Joden uit Amsterdam waren altijd een maatje te groot, maar dat betekende niet dat je als Ajacied met een klein groepje op je dooie gemak door de binnenstad van Groningen kon kuieren. In de Voetbal International van januari 1981 presenteerde de Z-Side zich aan de supporterswereld met de kop "Wij zijn fascisten en racisten". Het zenuwcentrum van de Z-Side was een kraakpand in een verpauperde buurt ergens in het centrum van de stad. Leider Ivan had zich hier met een aantal, voornamelijk racistische, volgelingen verschanst. Vanuit deze plaats bralden ze hun oliedomme teksten de wereld in en trokken daarmee de aandacht van de F-Siders.. Omdat de Groningers nauwelijks in grote getale meereisden naar uitwedstrijden en de kans om ze een lesje te leren dus erg klein was, zat er niets anders op om een kleine strafexpeditie naar het hoge Noorden te organiseren. Als de berg niet naar Mohammed komt, dan moet Mohammed maar naar de berg, nietwaar? En omdat de Groningse politie ook nog eens bekend stond om knullig en amateuristisch optreden leken er volop kansen aanwezig voor een succesvolle actie. Het strijdplan was om de dag voorafgaand aan de wedstrijd het vijandelijke supporterskraakpand te verkennen zodat wij het, geheel in Amsterdamse stijl, de volgende dag konden ontruimen. We zouden de Groninger politie een vervelende klus uit handen nemen en de bevolking zou ons eeuwig dankbaar zijn. Ook zouden we wat sabotagewerk in het Oosterpark-stadion uitvoeren. Twee F-Siders togen op zaterdag 27 maart 1982 met de trein naar Groningen om de snode plannen uit te voeren. Het hekwerk in het bezoekersvak zou worden stukgeknipt, zodat er een verrassingsaanval via het veld op de Z-Side kon worden uitgevoerd. In Engeland waren supporters al zo ver dat ze tunnels groeven om bij elkaar te komen, dus dit was eigenlijk nog maar kinderspel. En omdat we toch die kant opmoesten kon er meteen wat achterstallig schilderwerk worden uitgevoerd. In de middag kwamen R. en B. in Groningen aan, waar nog enkele uren gewacht moest worden tot het donker was. Het ongelofelijke toeval wilde dat we binnen een kwartier slenteren Z-Side voorman Ivan bijna letterlijk tegen het lijf liepen. Ook nu bleek dat voetbalsupporters over een ingebouwde radar beschikken om elkaar te detecteren. Binnen een fractie hadden we elkaar geïdentificeerd als vijandelijke supporter. Maar voordat goed en wel duidelijk dat dit ook nog de gezochte man was, bleek Ivan als sneeuw voor de zon verdwenen. Na lang zoeken concludeerden we met spijt dat ook het bewuste kraakpand onvindbaar was, zodat er niets anders opzat om dan maar het sabotagewerk uit te voeren. Rond middernacht werden we door een Groningse helper via het park naar het bezoekersvak geloodst. Hij wenste ons veel succes en verdween in het donker. Nadat we ons ervan overtuigd hadden dat niemand ons had gezien, begonnen we met het achterstallige onderhoud. Met grote halen werd met latexverf verschillende Ajax-leuzen op de verweerde buitenmuur van het stadion gesmeerd. Met grote nijptangen werd het prikkeldraad op de hekken weggeknipt. Binnen een minuut waren we binnen met een nog halfvolle pot verf. In het stadion was het aardedonker. Na een korte verkenning leek het stadion niet bewaakt, maar toch vertrouwden we het niet helemaal. Door de vele vreemde geluiden zoals af en toe knarsend grind, voelden we ons constant bespied. Fluisterend besloten we door te zetten en slopen naar de voorzijde van ons vak. Met meetkundige precisie knipten we een ruim vierkant uit het hek. Het uitgeknipte deel kon door het verbuigen van de ijzerdraden worden teruggehangen zonder dat het opviel. Hierna werden reclameborden langs het veld beschilderd. Om de actie nog een pseudo-politiek tintje te geven werd de dug-out beschilderd met de leus "El Salvador vrij". Zelfs de doelpalen werden ondergekliederd. Een poging om met vereende krachten het doel eruit te krijgen mislukte. De spookachtige sfeer begon ons intussen danig op de zenuwen te werken en we besloten om maar geen verdere actie te ondernemen. We zaten inmiddels onder de verf, de resterende tijd van de nacht zouden we hard nodig hebben om de sporen uit te wissen. 42

AJAX ARCHIEF

Fanzine De Ajax Ster (1996-2001) | 1999 | | pagina 42