stonden er tien en achter het andere doel zo'n dertig! Ook de Ajacieden zaten ver uit elkaar. Op een soort van
hoofdtribune zaten zo'n 350 Roever-boys en girls, die je één keer hebben kunnen horen aanmoedigen (vlak vóór
de aftrap), en in het officiële uitvak stonden en zaten zo'n 150 die-hards. Een deel van deze 150 bepaalde de sfeer
in het eerste half uur. Doordat de UEFA waarschijnlijk een sterke microfoon voor ons vak had had geinstalleerd,
waren we op de Nederlandse buis goed te horen. Althans dat werd via een GSM aan ons medegedeeld. Vooral
omdat Ajax de eerste helft redelijk speelde, bleef de sfeer een tijd lang goed.
Dat sloeg om toen de tussenstand uit Kroatië op het grote scorebord werd vertoond (1-0). Vreemd genoeg werd
ook het spel van Ajax toen wat minder, waardoor een enkeling wat begon te mopperen. Allereerst op Olsen
natuurlijk, maar toen bleek dat Barcelona op een voorsprong was gekomen konden twee (het waren er echt niet
meer!) supporters het niet nalaten om naar de op dat moment zo'n veertig meter van ons aflopende Ronald de
Boer te roepen "De Boer, ze hebben je bij Barcelona niet meer nodig!!". Ondanks dat het verder nog steeds doodstil
was in het stadion, verwachtten we niet dat Ronald dit zou horen; hij was immers geconcentreerd met de wedstrijd
bezig! Maar wij vergisten ons op een gruwelijke manier. Als door een wesp gestoken draaide Ronald zijn hoofd
richting het uitvak en liet tegelijk een stortvloed van woorden uit zijn keelgat ontsnappen. Ondanks dat deze woorden
niet waren te verstaan, was de bedoeling ervan duidelijk. Ronald was niet geheel tevreden over de bemoeienis van
de beide fans met zijn Barcelona-perikelen. Deze laatsten daarentegen waren het er niet mee eens dat Ronald
midden in de wedstrijd zijn tijd aan hen verdeed in plaats van aan het maken of voorbereiden van doelpunten en
lieten hem dit ook blijken. Op een niet al te vriendelijke manier werd hem te verstaan gegeven dat hij Ajax maar
beter gelijk kon verlaten. Uiteraard verstond Ronald dit ook, maar in plaats naar zijn fans toe te komen om alles op
een nette manier uit te spreken, besloot hij de discussie te beëindigen met het omhoog steken van een middelvinger.
Het opmerkelijke was dat een getergde Ronald de Boer direct hierna met veel inzet één van zijn weinige goede
acties van die avond maakte. Waar een beetje opnaaien al niet toe kan leiden!
De afloop van de wedstrijd is bekend. Een steeds meer "alles-of-niets" spelend Ajax ging tenonder aan een paar
messcherpe counters, waarop de aanwezige Portugezen eindelijk nog even lieten horen dat ze aanwezig waren.
Ze hebben daar trouwens wel een vreemde manier van juichen, na een doelpunt gaat er een soort van
"oooeeehhhh" door het stadion, eenzelfde geluid wat wij maken als er een bal vlak naast of tegen de paal wordt
geschoten. Bij de eerste twee doelpunten bekroop ons dan ook de hoop dat de bal toch nog het doel had gemist.
De juichende Porto-spelers deden die hoop echter weer in rook opgaan.
Direct na de wedstrijd liepen de bankzitters Gorré en Super Mario een klein eindje richting het vak om ons voor
onze steun te bedanken. Ook stak Edwin van der Sar het hele veld over om ons zijn shirt toe te werpen en uiteraard
zwaaide Sjakie nog even. En daar moesten we het dan mee doen. Alle andere spelers en de technische staf waren
duidelijk te teleurgesteld om ons nog een blik waardig te keuren.
En verder
Na de wedstrijd moesten we nog een twintigtal minuten wachten voordat we het stadion mochten verlaten. We
besloten met taxi's gezamenlijk naar ons hotel te gaan en vandaar uit lopend nachtelijk Porto te leren kennen. Ook
dat viel echter tegen. Uiteindelijk werd de dorst gelest in een Ierse pub; door de schamele nederlaag werd het
echter niet echt gezellig en wij besloten dan maar om rond middernacht het hotelbed op te zoeken. De volgende
ochtend hoorden we dat een paar anderen zich nog met taxi's door Porto hadden laten rijden om nog wat nachtelijk
vertier te zoeken, maar dat ook dat op niets was uitgelopen in het "eindhoven van Portugal".
Doordat er sneeuwstormen rond frankfurt waren gaan woeden, vertrok ons vliegtuig pas uren later dan gepland. In
frankfurt aangekomen bleek er zelfs de eerste uren geen vliegtuig meer richting Schiphol te gaan. Op dat moment
bleek echter dat Fan Unlimited en in dit geval reisleider Rogier niet voor één gat te vangen te was. Op een flitsende
manier werd vervangend treinvervoer geregeld. Enkele supporters besloten hier geen gebruik van te maken en
gokten op een op dat moment nog niet officieel gecancelde vlucht later op de avond. Helaas voor hen werd ook
deze vlucht geannuleerd en moesten ze 's nachts alsnog met de trein terug naar Nederland.
In de trein was het weer even ouderwets gezellig. Omdat we met z'n allen knus bij elkaar wilden zitten werd een
aantal "reserviert-plaatjes" vakkundig verwijderd, wat een aanslag van jewelste was op de duitse gründlichkeit.
Protesterende duitsers werden op een gemoedelijke manier weggezongen en gingen tandenknarsend een paar
plekken verderop zitten. Een vertaling van "Dit is een Jodentrein" bleek niet nodig en ik meende zelfs bij een oudere
duitser iets van schaamte in zijn ogen te zien. Onderweg werd nog even getracht het wereldrecord bierblikjes-
stapelen te verbreken, maar door sabotage-acties van anderen bleef het slechts bij een evenaring van dit record.
Uiteindelijk arriveerden we vóór twaalf uur 's nachts op Amsterdam CS. Ondanks de nederlaag hadden we twee
leuke dagen gehad en weer andere Ajacieden leren kennen en waarderen. En dat is eigenlijk waar het allemaal om
gaat!
26
