31 JAN.
Jeugd in oorlog
ÜS
dingen kwamen, kreeg ik daar wel steeds meer moeite
mee. Voor mij was het wel een breekpunt om makkelijker te
zeggen niet altijd meer naar Ajax te gaan.
No future
Het doemdenken heb ik nog steeds wel, ik ben nog niet
zo'n positieve denker. Ik geloof nog steeds dat het allemaal
niet klopt in de wereld. Nu is het gevaar niet meer zoals
vroeger met Amerika en Rusland, toen er een of andere
imbeciele president op de knop kon drukken. Maar doordat
dit allemaal is veranderd, hebben we er een miljoen
vijanden bij gekregen. Tegenwoordig kan elke gek een
kernkop stelen en afsteken. Ik heb toevallig vanmiddag
makreel gekocht. Lees ik in het NRC hoeveel zware
metalen er in vis zit. In Engeland schijnen ze 200.000 BSE-
koeien geslacht en naar de markt gebracht te hebben, dan
gaan we nu dus allerlei mensen krijgen met Creutzfeldt-
Jakob. Kippen hebben salmonella en eieren moet je het
liefst drie dagen koken. En dan zegt Sonja Barend "lekker
slapen vanavond", nou laat maar zitten. Ik heb helemaal
geen vertrouwen in de maatschappij, dat heb ik nooit
gehad.
De gouden regel voor een supporter was destijds een
uitkering te hebben waarop geen beslag gelegd kon
worden, een WAO dus. Je moest niet verzekerd zijn, zodat
je nooit aansprakelijk gesteld kon worden. Ik droeg nooit
identiteitsbewijzen bij me, dat was allemaal niet belangrijk.
Zo leefde je ook. Jongens die toen een baan hadden en die
opgepakt werden, hadden het een stuk moeilijker. Wij
hadden zoiets van, "dat moetje vooral niet doen".
F-Side
Dat is een goede herinnering, echt waar. Vroeger werd er
tegen de F-Side opgekeken. Wij waren wat dat hoor je nu
nog wel eens van mensen. Een tijdje geleden hoorde Ik
oud-commissaris Toorenaar zeggen dat de F-Side de
buurtproblemen, de buurtbendes de knokploegen en zo,
had opgelost. Maar ze hadden er een gigantisch probleem
bij. Toen ik een jaar of vijftien was had je de KPO, KB, PB.
AB, de Devils, West, de Kolenkit (red destijds beruchte
knokploegen), ledereen knokte met elkaar in de stad en
toen kwam het samen en daardoor kreeg je ook veel
minder problemen in de stad. Vroeger kwamen er jongens
naar ons toe. die vroegen hoe ze lid konden worden van de
F-Side. Je had aanzien en de mensen waren bang voor je.
Je had altijd groepjes binnen de F-Side. de groepen gingen
niet altijd samen maar kwamen elkaar altijd tegen. Er was
een aantal mensen van wie je wist dat als je daarmee was
en er gebeurde iets, dat je dan met zijn allen voor schut
ging, maar dat je nooit in elkaar geslagen zou worden.
Ik herinner me nog het geintje met Tottenham thuis (red
september 1981). We stonden onder de klok op het dranghek en zijn door hooguit tachtig man
aangevallen. De Engelsen kwamen omhoog vanuit de eerste ring. We bleven met hooguit twintig man
staan, allemaal bekenden. We spraken af te blijven staan en niets te doen totdat een van ons geraakt
zou worden. Om ons heen was blinde paniek, iedereen wilde weg en van het vak af.
De 20-jarig» G«nit een ..tkintxad' om
wis het in Babylon velt" draaft.
Het idee om bij de VP80
in een viertal documentai
res aandacht te schenken
Iaan het red cals deel van
de jeugdige generatie
stamt van Frank Wiering
en Hans Fels. „De pro
gramma's hebben met elkaar gemeen
dat ze om jonge mensen draaien, die
zich in staat van oorlog met de samen
leving voelen", vat Frank Wiering de
kern samen van het als „Wolken boven
het paradijs" gepresenteerde project.
..Daarbij worden ze eens niet als pro
bleemgevallen neergezet, maar als
mensen zoals jij en ik." Een benadering
die wat de eerste aflevering betreft
heBft geresulteerd in een onthullend
portret van de twintigjarige Amster
damse „skinhead" Gerrit en zijn kornui
ten, die evenals hij tot de nogal eens
voor opschudding zorgende F-side-
supporters van Ajax behoren. „Jongens
die zijn opgegroeid met de vanzelf
sprekendheid dat de wereld hun niets
heeft te bieden, dat de bom ieder mo
ment ken vallen, en daarom een kick
zoeken. Die vinden ze in en om het
voetbalstadion. Alles wat op het veld
en vooral daar omheen gebeurd be
schouwen gig amusement
