Wij van vak O
en eraan. Gek dat niemand in de pers het over die imbeciel van een waterreus had, als hij zo een wedstrijd moet
winnen is hij de grootste verliezer van de competitie. Nee, laten we Dani afzeiken. Als je jong en knap bent mag
niks, maar als je net zo lelijk bent als john de wolf dan mag alles! Die schopte vroeger de tegenstander in tweeën
en werd een volksheld; alleen als hij zelf een tikkie kreeg, piepte hij als een oude deurscharnier.
De vlaggen die we van Ajax mochten aanschaffen waren top, nu maar hopen dat Menting toestemming geeft om
nog grotere te bestellen. Deze vlaggenstokken waren vier meter, wij willen ze van acht of tien, zodat we de keeper
van de tegenpartij een lel kunnen geven als hij zo tijdrekt. Wij willen trouwens wel een beetje Viagramelk van Pim
van Dord, want onze spieren moeten groter en sterker worden. De vlaggen van vier bij zes zijn haast niet te tillen, je
gaat bijna zelf mee de gracht in als je minder dan zeventig kilo weegt. Zo, nu nog even over de jeugd. Volgens Ajax
zijn deze jongens nog niet rijp voor Ajax 1Gek, want diezelfde spelers gaan naar andere clubs om zo in dezelfde
competitie te spelen als Ajax 1Ook riep het bestuur dat er acht contracten getekend waren door de jeugd, nou
voorlopig heb ik er nog maar twee zien spelen. Maar dat zal wel komen omdat Olsen een splinter in zijn hand heeft;
helaas mocht het eindelijk ingezette nieuwe talent Hosé door een aanslag op zijn leven niet scoren van waterreus.
Tot slot wil ik even kwijt dat mijn clubliefde steeds een stukje meer slijt. Tegenwoordig ga ik ook niet meer zo veel
naar buitenlandse wedstrijden omdat je toch niet gewaardeerd wordt. Niet door Ajax en niet door het betreffende
land met zijn supporters. Je wordt als een stuk vuil behandeld, je wordt getild en je krijgt tegenwoordig een mes in
je ribben. Nee, dan kan je beter op vakantie gaan naar datzelfde land, waar je dan als gast binnengehaald wordt,
alles voor elkaar krijgt en geniet van de zon en de zee. En dat voor hetzelfde geld, alleen ben je nu twee weken
weg. Maar je moet wel oppassen dat je niet door een krabsalade wordt aangevallen.
PS Ik wil Noord bedanken voor het medeleven van het overlijden van Ton Harmsen: twee keer 45 minuten stilte,
klasse!
Aan de hand van de slager liep ik op 22 november 1964 voor de eerste maal naar "de Meer". Wekenlang al zou ik
mee gaan, maar steeds kwam er iets tussen.
Eindelijk ging het dan gebeuren. Ajax draaide moeizaam dat jaar en vocht tegen degradatie, maar aan ons
enthousiasme was dat niet te merken. Na de lange rit met lijn 9 voltooid te hebben begaven wij ons richting vak B.
Na eerst de suppoost vakkundig omgekocht te hebben begaf ik mij de trap op richting het "Walhalla". Het zou het
begin worden van een niet meer aflatende liefde voor de "voormalige club uit de Watergraafsmeer".
Helaas kom ik er de laatste jaren steeds vaker achter dat, alhoewel de liefde nog steeds erg diep zit, men er van
alles aan doet om die te laten bekoelen. Reeds meerdere malen heb ik mij in vertwijfeling afgevraagd of ik nog wel
een seizoenkaart zou kopen of deze uit protest in zou leveren. Lang duren deze momenten echter niet, want ik
realiseer mij ook wel dat ik hiermee meer mijzelf heb dan de club. Waarschijnlijk ligt er niemand echt wakker van het
feit dat iemand na 34 jaar trouwe dienst de pijp aan Maarten geeft.
Het vervelende is echter dat deze momenten elkaar steeds sneller opvolgen. In een poging de toeschouwers nog
meer op marionetten te laten lijken heeft een of ander commercieel bureau bedacht dat het wel eens leuk zou zijn
om het "vee" tijdens de Champions League wedstrijden met vlaggetjes te laten zwaaien. Dat het grootste deel van
de Arena dit klakkeloos doet zegt overigens een heleboel over de geestelijke denkwereld van de gemiddelde
bezoeker. Alsof hun handen aan touwtjes gebonden zijn gaan deze heen en weer op de "vrolijke" melodieën van
André Rieu. Dat mijn twee zoontjes van 3.5 jaar deze vlaggetjes geweldig vinden is slechts een bevestiging van het
hierboven gestelde.
Nadat ik voor de wedstrijd Ajax - Olympiakos Piraeus "checkpoint Charley" gepasseerd was liep ik op een van de
dames af om twee vlaggetjes te vragen voor Luca en Mauro. Of wel goed bij mijn hoofd was, zo werd er gereageerd
door de plichtsgetrouwe gezagsdragerin.
Barst maar dacht ik en liep naar dame nummer twee. "Niet doen, niet doen" gilde een bijna hysterische dame
nummer 1 tegen dame nummer 2, "hij heeft er al een". Natuurlijk begrijp ik dat niet aan een ieder deze zeer
hoogwaardige producten zomaar kunnen worden meegegeven, jaren van research zijn vooraf gegaan alvorens dit
werkelijk unieke product kon worden vrijgegeven voor de markt. Toch zou ik bijna op mijn knieën willen smeken om
de volgende maal voor iemand die al bijna 35 jaar de club blind volgt een uitzondering te willen maken.
Evanzet
11
