De PCC, het begin van het einde? Het gezinnetje uit Roermond Zondagmiddag 23 augustus 1998, ongeveer 13.00 uur, noordzijde Arena. In het zonnetje sta ik met nog drie man relaxed DAS nr. 17 te verkopen. Ondanks dat het betrekkelijk rustig is, verkopen we meer dan de vorige keren. DAS wint duidelijk nog steeds aan populariteit. Waarschijnlijk hebben ook de op de voorzijde geniete condooms een gunstige uitwerking. Verschillende fans lopen eerst door, zien in een ooghoek nog juist het kapotje, denken twee seconden na, keren om en kopen met een van de verkoper afgewende blik het fanzine; op exact dezelfde manier dus als velen bij een drogist of supermarkt hun weekendbehoefte inslaan. Al vanaf 50 meter zag ik het gezinnetje aankomen: vader, moeder, zoon en dochter. Zij vielen op omdat ze afweken van de meeste andere passanten. Aan hun eenvoudige kleding viel op te merken dat zij het waarschijnlijk niet rijk hadden. De zoekende blikken toonden aan dat ze waarschijnlijk voor het eerst van hun leven de Arena benaderden. De vader zocht oogcontact en liep weifelend op mij af. Hij vroeg mij wat De Ajax Ster inhield. Het antwoord beviel hem blijkbaar, want hij kocht er twee en gaf deze aan zijn kinderen. Aan de dankbare blikken merkte je dat zijn kinderen niet bepaald verwend waren; het "dank u wel, pap" wees op een goede opvoeding. De vader sprak met een zachte G en vertelde dat zij uit Roermond kwamen en Ajax graag een keertje wilden zien spelen. Hij vroeg mij hoe hij aan kaartjes kon komen. Ik verwees hem daarop naar de rode containers aan de zuid-westzijde van het stadion. De vader bedankte beleefd en vervolgde samen met zijn gezin zijn weg. Een half uurtje later keerde hetzelfde gezinnetje terug vanaf de Arena. Weer zocht de vader oogcontact en weersprak hij mij aan. Hij vertelde dat hij, nadat hij bij het loket een tijd op zijn beurt had staan wachten, eerst vier Club Card-waardebonnen a 25,moest kopen en hierna pas in aanmerking kwam voor wedstrijdkaarten. Met een sombere stem vertelde hij dat hij dit echter financieel niet kon opbrengen en dus maar weer huiswaarts ging. Zijn vrouw en kinderen stonden er teleurgesteld bij. Ik meende zelfs wat tranen in de ogen van het dochtertje te zien. Ik probeerde wat troostende woorden voor het gezinnetje te vinden, maar faalde hierin. Ik wist van schaamte gewoon niets te zeggen. Met een brok in m'n keel wenste ik ze toch nog maar een prettige dag. Omdat het hierna storm begon te lopen met DAS- kopers, had ik al mijn aandacht nodig voor de verkoop en raakte het lot van het gezinnetje wat op de achtergrond. In de Arena met slechts 33.000 Ajacieden Om 14.10 uur waren de DASSEN uitverkocht en spoedden we ons naar de ingang van vak H. Omdat de PCC vandaag zijn debuut maakte, verwachtten we lange rijen bij de ingang. Dat viel echter wel mee. Met een redelijke snelheid verdwenen de wachtenden de Arena in. Geen der stewards vergeleek de foto op de seizoenkaart met het gezicht van degene die de kaart in zijn of haar handen hield. Wel werden de DAS-tassen weer voor de zoveelste keer aan een inspectie onderworpen, waarbij de stewards voor de zoveelste keer tot de conclusie kwamen dat zich hierin geen verboden voorwerpen bevonden. Op de tribune aangekomen vielen de vele lege plekken op. Er waren duidelijk minder toeschouwers aanwezig dan bij de wedstrijd om de Johan Cruijff- schaal van een week geleden. Met een kennersoog schatte ik het aantal toeschouwers op zo'n 33.000. Uiteraard stond dit aantal de volgende dag niet in de kranten; Ajax had hier gemakshalve maar 44.000 van gemaakt. Terwijl je met de elektronische controle toch wel degelijk in staat zou moeten zijn om het juiste aantal bezoekers te vermelden, maar dit even terzijde. Waar zijn die 15.000 Ajacieden gebleven? Die 33.000 toeschouwers zijn er zo'n 15.000 minder dan het gemiddelde van het vorige seizoen. Waar ligt dit aan? Aan de hooguit 100 stadionverboden kan het niet liggen. Het is bekend dat er met de verstrekking van de seizoenkaarten weer eens het een en ander is misgegaan. Vele fans hadden nog steeds geen kaart ontvangen of hadden een kaart met een verkeerde foto binnengekregen; zij moesten weer eens zelf in contact met Ajax treden om een losse kaart (in afwachting van de seizoenkaart) of een seizoenkaart met de juiste foto te krijgen. Waarschijnlijk heeft een deel van deze Ajacieden hier geen zin in gehad en de eerste thuiswedstrijd maar overgeslagen. Maar dan heb je het waarschijnlijk niet over duizenden toeschouwers. Andere supporters hebben met een tussentijd van een paar dagen twee seizoenkaarten ontvangen, waarbij alleen de barcode verschilde. Vlak nadat zij de tweede kaart binnenkregen, verscheen er een dreigbrief van Ajax op de deurmat: als zij niet vóór een bepaalde datum één van de kaarten bij Ajax zouden inleveren, zouden beide kaarten worden geblokkeerd. Er van uitgaande dat een deel van deze fans heeft gedacht van "stik maar met je 12

AJAX ARCHIEF

Fanzine De Ajax Ster (1996-2001) | 1998 | | pagina 12