De PCC, het begin van het einde?
Het gezinnetje uit Roermond
Zondagmiddag 23 augustus 1998, ongeveer 13.00
uur, noordzijde Arena. In het zonnetje sta ik met nog
drie man relaxed DAS nr. 17 te verkopen. Ondanks
dat het betrekkelijk rustig is, verkopen we meer dan
de vorige keren. DAS wint duidelijk nog steeds aan
populariteit. Waarschijnlijk hebben ook de op de
voorzijde geniete condooms een gunstige
uitwerking. Verschillende fans lopen eerst door, zien
in een ooghoek nog juist het kapotje, denken twee
seconden na, keren om en kopen met een van de
verkoper afgewende blik het fanzine; op exact
dezelfde manier dus als velen bij een drogist of
supermarkt hun weekendbehoefte inslaan.
Al vanaf 50 meter zag ik het gezinnetje aankomen:
vader, moeder, zoon en dochter. Zij vielen op omdat
ze afweken van de meeste andere passanten. Aan
hun eenvoudige kleding viel op te merken dat zij het
waarschijnlijk niet rijk hadden. De zoekende blikken
toonden aan dat ze waarschijnlijk voor het eerst van
hun leven de Arena benaderden. De vader zocht
oogcontact en liep weifelend op mij af. Hij vroeg mij
wat De Ajax Ster inhield. Het antwoord beviel hem
blijkbaar, want hij kocht er twee en gaf deze aan zijn
kinderen. Aan de dankbare blikken merkte je dat zijn
kinderen niet bepaald verwend waren; het "dank u
wel, pap" wees op een goede opvoeding. De vader
sprak met een zachte G en vertelde dat zij uit
Roermond kwamen en Ajax graag een keertje wilden
zien spelen. Hij vroeg mij hoe hij aan kaartjes kon
komen. Ik verwees hem daarop naar de rode
containers aan de zuid-westzijde van het stadion. De
vader bedankte beleefd en vervolgde samen met zijn
gezin zijn weg.
Een half uurtje later keerde hetzelfde gezinnetje
terug vanaf de Arena. Weer zocht de vader
oogcontact en weersprak hij mij aan. Hij vertelde dat
hij, nadat hij bij het loket een tijd op zijn beurt had
staan wachten, eerst vier Club Card-waardebonnen
a 25,moest kopen en hierna pas in aanmerking
kwam voor wedstrijdkaarten. Met een sombere stem
vertelde hij dat hij dit echter financieel niet kon
opbrengen en dus maar weer huiswaarts ging. Zijn
vrouw en kinderen stonden er teleurgesteld bij. Ik
meende zelfs wat tranen in de ogen van het
dochtertje te zien. Ik probeerde wat troostende
woorden voor het gezinnetje te vinden, maar faalde
hierin. Ik wist van schaamte gewoon niets te zeggen.
Met een brok in m'n keel wenste ik ze toch nog maar
een prettige dag.
Omdat het hierna storm begon te lopen met DAS-
kopers, had ik al mijn aandacht nodig voor de
verkoop en raakte het lot van het gezinnetje wat op
de achtergrond.
In de Arena met slechts 33.000 Ajacieden
Om 14.10 uur waren de DASSEN uitverkocht en
spoedden we ons naar de ingang van vak H. Omdat
de PCC vandaag zijn debuut maakte, verwachtten
we lange rijen bij de ingang. Dat viel echter wel mee.
Met een redelijke snelheid verdwenen de
wachtenden de Arena in. Geen der stewards
vergeleek de foto op de seizoenkaart met het gezicht
van degene die de kaart in zijn of haar handen hield.
Wel werden de DAS-tassen weer voor de zoveelste
keer aan een inspectie onderworpen, waarbij de
stewards voor de zoveelste keer tot de conclusie
kwamen dat zich hierin geen verboden voorwerpen
bevonden.
Op de tribune aangekomen vielen de vele lege
plekken op. Er waren duidelijk minder toeschouwers
aanwezig dan bij de wedstrijd om de Johan Cruijff-
schaal van een week geleden. Met een kennersoog
schatte ik het aantal toeschouwers op zo'n 33.000.
Uiteraard stond dit aantal de volgende dag niet in de
kranten; Ajax had hier gemakshalve maar 44.000
van gemaakt. Terwijl je met de elektronische controle
toch wel degelijk in staat zou moeten zijn om het
juiste aantal bezoekers te vermelden, maar dit even
terzijde.
Waar zijn die 15.000 Ajacieden gebleven?
Die 33.000 toeschouwers zijn er zo'n 15.000 minder
dan het gemiddelde van het vorige seizoen. Waar ligt
dit aan?
Aan de hooguit 100 stadionverboden kan het niet
liggen.
Het is bekend dat er met de verstrekking van de
seizoenkaarten weer eens het een en ander is
misgegaan. Vele fans hadden nog steeds geen kaart
ontvangen of hadden een kaart met een verkeerde
foto binnengekregen; zij moesten weer eens zelf in
contact met Ajax treden om een losse kaart (in
afwachting van de seizoenkaart) of een seizoenkaart
met de juiste foto te krijgen. Waarschijnlijk heeft een
deel van deze Ajacieden hier geen zin in gehad en
de eerste thuiswedstrijd maar overgeslagen. Maar
dan heb je het waarschijnlijk niet over duizenden
toeschouwers.
Andere supporters hebben met een tussentijd van
een paar dagen twee seizoenkaarten ontvangen,
waarbij alleen de barcode verschilde. Vlak nadat zij
de tweede kaart binnenkregen, verscheen er een
dreigbrief van Ajax op de deurmat: als zij niet vóór
een bepaalde datum één van de kaarten bij Ajax
zouden inleveren, zouden beide kaarten worden
geblokkeerd. Er van uitgaande dat een deel van
deze fans heeft gedacht van "stik maar met je
12
