<HMfP/ö4S
(CELTIC F.C.
10
UfH ROW
Dit was duidelijk van invloed op de sfeer, die gelijke tred hield met het spelpeil. Omdat mijn buurman mij direct na
het rustsignaal wakker stootte, was ik nog net op tijd om een foto te kunnen maken van de "vlaggenparade", een
typisch Schots fenomeen tijdens de rust (zie de foto links).
Terwijl een deel van het publiek voor zichzelf en voor hun maatjes wat te drinken haalt, een ander deel de blaas
leegt (rijen van honderd man bij de toiletten zijn geen uitzondering) tovert een deel van de rest de meest fantastische
vlaggen tevoorschijn. Deze worden door meerdere supporters boven de hoofden vastgehouden en op en neer
bewogen, zodat je van afstand een soort golvende beweging aanschouwt. Een mooi gezicht en een geweldige
ervaring, zeker voor degenen die dit voor het eerst meemaken.
De tweede helft was qua voetbal hetzelfde als de eerste, alleen begon Celtic
nu nerveus en eindigde het met goed voetbal. Dit laatste werd nodig omdat
er berichten uit Dundee doordrongen dat Rangers inmiddels een voorsprong
had genomen tegen United. En dus moest Celtic winnen! De Celts begonnen
dan ook te jagen op de bevrijdende tweede treffer. Uiteindelijk was het
wisselspeler en Noors international Harold Brattbakk die een prachtige
voorzet van Celtic's beste speler Jackie McNamara koelbloedig afrondde.
Voor bijna 50.000 aanwezige Celts (waaronder Rod Stewart en Celtics
levende legende Jimmy Johnstone, zie de foto links) het mooiste moment
van de afgelopen tien jaar. Uiteraard werd de 2-0 niet meer uit handen
gegeven, en was Celtic eindelijk KAMPIOEN
Het kampioensfeest
Omdat er nou eenmaal geen hekken om het veld van Celtic Park staan en
de Schotse (evenals de Nederlandse) bobo's om onbegrijpelijke redenen
niet toestaan dat een kampioenschap gezamelijk met de fans wordt gevierd,
werd er al voordat de wedstrijd was afgelopen door honderden stewards en
politieagenten een cordon rond het veld gelegd. Na het laatste fluitsignaal
waren er dan ook humoristische taferelen te zien. Jongetjes van een jaar of
twaalf probeerden onophoudelijk de menselijke blokkades te doorbreken. Af
en toe lukte dit en dan werd zo'n jochie door stijf ogende stewards op het
veld achterna gezeten. Onder luide aanmoedigingen van het publiek wisten
deze binkies vaak minutenlang over het veld te rennen, onhandige rugby-
achtige tackels van stewards en zelfs officials ontwijkend. Uiteindelijk
bereikte zo'n jochie zijn favoriete speler, gaf deze een hand of een schouderklop (voorzover hij bij die schouder kon
komen) en rende hierna weer terug -door het menselijke cordon- naar z'n vak. Intussen vond midden op het veld de
officiële huldiging plaats. De Celtic-spelers hadden inmiddels over
hun wedstrijd-shirts T-shirts aangetrokken met hierop de tekst
"Champions Celtic F.C. 10 in a row" (zie de foto rechts, voorop
Jackie Mc Namara, schuin hierachter Mare Rieper). Een
gigantische provocatie richting Rangers dus. In de sportjournaals
die avond werden deze shirts dan ook niet getoond. De fans
vonden het echter geweldig en gingen werkelijk uit hun dak toen
de spelers in deze T-shirts getooid aan hun ereronde begonnen.
Toen ze hierna aan een spontane tweede ereronde begonnen,
was er geen houden meer aan en ontwaarde ik de snelste en
grootste pitch-invasion aller tijden (zie de foto's op de volgende
bladzijde).
Als één van de laatste fans betrad ik uiteindelijk ook het veld, om
tot de ontdekking te komen dat de spelers inmiddels het hazenpad
hadden gekozen. Hierop besloot ik maar richting Gallowgate te
gaan. Eens kijken hoe ze nou in Schotland een kampioenschap
vieren. Wel, in ieder geval heel anders dan in Nederland. Een
grote centrale viering was verboden omdat de politie vreesde dat
zoiets door Rangers-fans zou worden verstoord. Er waren die
middag immers 29.000 Rangers-fans op Ibrox, die op een groot
scherm de wedstrijd Dundee United-Rangers hadden bekeken;
de politie was bang dat die groep massaal het centrum zou
intrekken om groen-witte feestelijkheden de kop in te drukken.
9
