WK '98 Opzij, opzij, opzij Stade de France Afknapper met 500 franc. De suppoost had hier heel duidelijk oren naar, maar nog voordat hij kon toehappen meldde zich een heel leger aan nieuwe suppoosten. Ook deze potentiële glipplaats moest als verloren worden beschouwd. De situatie leek tamelijk hopeloos. Opeens werd onze aandacht getrokken door consternatie bij een van de ingangen. Een groepje Ajacieden probeerde, voorzichtig duwend om de aandacht van de politie niet te trekken, het stadion in te komen. Dit was de kans om van de verwarring gebruik te maken door in de tweede linie mee te glippen. Razendsnel overbrugden wij de tien meter die we van het tafereel afstonden en mengden ons in het gedrang. Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat onze agrariër, normaliter toch niet een van de handigsten, de eerste linie suppoosten al genomen had en zich grijnzend liet fouilleren. Mijn poging verliep iets minder soepel, een suppoost hing al secondenlang als een pitbull aan mijn rechterarm en schreeuwde om een kaartje. Nog meer supporters drongen geluidloos binnen en leidden de aandacht van mijn belager af, zodat ik mijn arm kon losrukken. Politieagenten die slechts enkele meters verderop stonden te fouilleren, hadden nog steeds niets in de gaten. Direct hierna wierp ik mijzelf, zonder achterom te kijken, in de handen van een agent voor de fouillering. Rustig wandelend, rennen zou de aandacht trekken, omzeilden we druk gebarend en wijzend in het niets de volgende twee controleposten. Ook het voormalige sfeerteamlid wist zich geruisloos naar binnen te manoeuvreren. We waren binnen! Helaas waren niet alle Ajacieden even gelukkig, een deel werd zonder pardon het stadion uitgezet. De afstand tot het veld was vanaf de tweede ring enorm, verschillende supporters tuurden met verrekijkers naar het veld. Hoe moest dit op de derde ring wel niet zijn, hier zou de Humble-telescoop waarschijnlijk nog te kort schieten. De architect van het stadion moest dezelfde zijn als die het dak in de kuip had ontworpen, want op sommige plaatsen in het stadion plensde het net zo hard als er buiten. Met weemoed dachten we terug aan de omstandigheden bij de wedstrijd Nederland - België in Orlando bij het vorige WK. Met flessen water moesten we, gekleed in slechts een zwembroek, een hittegolf zien te overleven. Nu, vier jaar later, zaten we kleumend op de tribune. De gebruikelijke spandoeken van de Oranje-fans ontbraken ditmaal. Ook de altijd aanwezige vlaggen van andere clubs bleken nauwelijks aanwezig. Een Fortuna Sittard vlag en een grote Amsterdam-vlag waren de enige tekenen die duiden op de aanwezigheid van club-supporters. Het lijkt erop alsof het publiek dat het Nederlands Elftal volgt steeds sterker verandert. De wedstrijd was niet veel soeps, achteraf gezien hadden we hier nog geen dubbeltje voor over gehad. Ook de sfeer was bedroevend. Bijna 80.000 supporters zorgden voor een doodse ambiance, we waanden ons dan ook eerder op de Lange Leegte. Nog steeds vragen wij ons af wie die 12.000 aanwezige Nederlandse supporters dan wel geweest mogen zijn en in welke hoedanigheid zij hun kaarten wisten te bemachtigen. Waren er 12.000 oranje geschilderde sponsors in het stadion of hadden we toch te maken met voetbalsupporters? De 2000 echte fans zonder kaartje die in de stromende regen naar een videoscherm stonden te turen, hadden waarschijnlijk voor meer sfeer gezorgd, dan degenen in het stadion. 23

AJAX ARCHIEF

Fanzine De Ajax Ster (1996-2001) | 1998 | | pagina 23