WK '98
Opzij, opzij, opzij
Stade de France
Afknapper
met 500 franc. De suppoost had hier heel duidelijk
oren naar, maar nog voordat hij kon toehappen
meldde zich een heel leger aan nieuwe suppoosten.
Ook deze potentiële glipplaats moest als verloren
worden beschouwd. De situatie leek tamelijk
hopeloos.
Opeens werd onze aandacht getrokken door
consternatie bij een van de ingangen. Een groepje
Ajacieden probeerde, voorzichtig duwend om de
aandacht van de politie niet te trekken, het stadion in
te komen. Dit was de kans om van de verwarring
gebruik te maken door in de tweede linie mee te
glippen.
Razendsnel overbrugden wij de tien meter die we van
het tafereel afstonden en mengden ons in het
gedrang. Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat onze
agrariër, normaliter toch niet een van de handigsten,
de eerste linie suppoosten al genomen had en zich
grijnzend liet fouilleren. Mijn poging verliep iets minder
soepel, een suppoost hing al secondenlang als een
pitbull aan mijn rechterarm en schreeuwde om een
kaartje. Nog meer supporters drongen geluidloos
binnen en leidden de aandacht van mijn belager af,
zodat ik mijn arm kon losrukken. Politieagenten die
slechts enkele meters verderop stonden te fouilleren,
hadden nog steeds niets in de gaten. Direct hierna
wierp ik mijzelf, zonder achterom te kijken, in de
handen van een agent voor de fouillering. Rustig
wandelend, rennen zou de aandacht trekken,
omzeilden we druk gebarend en wijzend in het niets
de volgende twee controleposten. Ook het voormalige
sfeerteamlid wist zich geruisloos naar binnen te
manoeuvreren. We waren binnen! Helaas waren niet
alle Ajacieden even gelukkig, een deel werd zonder
pardon het stadion uitgezet.
De afstand tot het veld was vanaf de tweede ring
enorm, verschillende supporters tuurden met
verrekijkers naar het veld. Hoe moest dit op de derde
ring wel niet zijn, hier zou de Humble-telescoop
waarschijnlijk nog te kort schieten.
De architect van het stadion moest dezelfde zijn als
die het dak in de kuip had ontworpen, want op
sommige plaatsen in het stadion plensde het net zo
hard als er buiten. Met weemoed dachten we terug
aan de omstandigheden bij de wedstrijd Nederland -
België in Orlando bij het vorige WK. Met flessen water
moesten we, gekleed in slechts een zwembroek, een
hittegolf zien te overleven. Nu, vier jaar later, zaten we
kleumend op de tribune.
De gebruikelijke spandoeken van de Oranje-fans
ontbraken ditmaal. Ook de altijd aanwezige vlaggen
van andere clubs bleken nauwelijks aanwezig. Een
Fortuna Sittard vlag en een grote Amsterdam-vlag
waren de enige tekenen die duiden op de
aanwezigheid van club-supporters. Het lijkt erop alsof
het publiek dat het Nederlands Elftal volgt steeds
sterker verandert.
De wedstrijd was niet veel soeps, achteraf gezien
hadden we hier nog geen dubbeltje voor over gehad.
Ook de sfeer was bedroevend. Bijna 80.000
supporters zorgden voor een doodse ambiance, we
waanden ons dan ook eerder op de Lange Leegte.
Nog steeds vragen wij ons af wie die 12.000
aanwezige Nederlandse supporters dan wel geweest
mogen zijn en in welke hoedanigheid zij hun kaarten
wisten te bemachtigen. Waren er 12.000 oranje
geschilderde sponsors in het stadion of hadden we
toch te maken met voetbalsupporters? De 2000 echte
fans zonder kaartje die in de stromende regen naar
een videoscherm stonden te turen, hadden
waarschijnlijk voor meer sfeer gezorgd, dan degenen
in het stadion.
23