tegenstander gingen. Tot siot werd bepaald hoe hard er werd gezongen. Aangezien er geen professionele
meetapparatuur aanwezig was, is per "oor" de geluidsindicatie vastgesteld Nu blijft dit altijd natte
vingerwerk, maar er is een duidelijk waarneembaar verschil of alleen vak 127, de "zuidcurve" of het hele
stadion meezingt.
Er is een proef genomen met het meest voorkomende lied ("Ajax, Ajax, Ajax"). Over drie
competitiewedstrijden genomen is gebleken dat slechts 36% van het algemeen zingbare lied "Ajax" door
het hele stadion werd mee gescandeerd. Als deze geluidsmeting wordt omgerekend naar alle andere
liederen (die natuurlijk nooit zo hard worden gezongen) viel er vorig jaar per wedstrijd gemiddeld 3
minuten en 14 seconden een ideale voetbalsfeer in de Amsterdam Arena te bewonderen. Vond u het gek
dat Eddie elke week zijn stembanden overbelast, het rood en wit bij zich draagt en zich alle kleuren van
de regenboog ergert? Gelukkig zie ik dit seizoen minder stoom uit de oren van Eddie komen. Ajax is
kampioen, het sfeerteam laat snippers en toiletrollen naar beneden dalen en de longen van het stadion
komen langzaam tot leven. Het enige dat nog structureel ontbreekt is het rood en wit, maar wie weet
kunnen we dat volgend seizoen verbeteren?
Uit een steekproef over vijf competitiewedstrijden in dit seizoen blijkt, ongelofelijk maar waar, precies 600 keer
een lied te zijn gezongen, oftewel een gemiddelde van 120 liederen per wedstrijd! Uitgaande van een zangtijd
van circa 18 seconden per lied (de liederen zijn dit seizoen langer geworden, o.a. "Morten Olsen" e.d
hebben wij dit seizoen ongeveer 36 minuten lang een verbale sfeer in de Arena gecreëerd. Er zijn over
dezelfde vijf wedstrijden gemiddeld genomen 53 verschillende soorten liederen gezongen: een stijging
van maar liefst 300%! Uiteindelijk blijkt het staan en het verenigen van de F-Side toch z'n vruchten af te
werpen, maar het is nog steeds niet genoeg. De volume knop op de F-Side staat voor een Europese
topclub nog steeds te laag. Het aantal keren dat wordt gezongen en de verschillende soorten liederen
mogen wel zijn toegenomen, maar het aantal zingende supporters op de Zuid-tribune is nog steeds te
beperkt. Het luisterend oor heeft geconstateerd dat in ongeveer 55% van alle keren alleen vak 127 zingt,
in 35% van alle keren de zuidtribune (grootste middenstuk) en in slechts 10% van alle keren het "hele"
stadion een poging waagt. Het is opvallend te constateren dat in het begin van dit seizoen het aantal
meezingende F-Siders groter was dan aan het einde. Daarentegen is de variatie van de liederen in de
loop van het seizoen gestegen. Het is prettig te horen dat een lied als "Can you hear the F-Side sing"
weer op het oude nest is teruggekeerd. Ook liederen als "Stand up" en tegenwoordig ook "Sit down", "Ajax
Amsterdam olé, olé" en "You're shit" zijn dit seizoen vaak te horen geweest, terwijl "Que sera, sera"'en de
"La, la, la, la-liederen" het beduidend minder deden. Absolute nummer één is nog steeds 'Ajax, Ajax,
Ajax1 (over vijf wedstrijden 72 keer), al is het aantal keren wel gedaald in vergelijking met vorig jaar (over
vijf wedstrijden 92 keer). Helaas is het wel zo dat "De herdertjes" nauwelijks meer voorafgaat aan het
scanderen van onze club, misschien iets om volgend seizoen weer op te pakken?
Op een goede tweede plaats komt "Ajax Amsterdam olé olé" en ook "Morten Olsen" heeft het dit jaar
uitstekend gedaan. Tevens hebben we dit seizoen drie mooie spelersliederen erbij gekregen, te weten
voor Sunday Oliseh, die qua volume ontzettend hoog scoort, Shota Arveladze en Benni McCarthy. Toch
missen we nog steeds liederen voor bijvoorbeeld Frank en Ronald de Boer en Tijjani Babangida. Voor
deze laatste ligt een schitterend lied in het verschiet, al blijft de voornaam uitermate lastig uitspreken Bij
Juventus zingen ze het over Alessandro del Piero en het zou als volgt moeten gaan (op de melodie van "The
Entertainer uit de film The Sting"): "Tijjani Babangida olé, Tijjani Babangida olé, Tijani Babanqida Tiiiani
Babangida, Tijjani Babangida olé". Een ander schitterend Italiaans lied is bijvoorbeeld: "Forza Juve forza Juve hé
hé", terwijl het hele vak ritmisch in de maat meespringt. Meegereisde Ajax-fans hebben het in Delia Alpi en in Rome
kunnen aanschouwen. Wij hebben er "Ajax joden, super joden, hé, hé van gemaakt, maar we spelen het
af op 78 toeren in plaats van 45 toeren. Het moet werkelijk twee maten langzamer worden gezongen wil
er een beetje op te springen zijn! Volgend seizoen moet dit lied dé kraker worden. Spreek "Ajax Joden,
super Joden, hé, hé" net iets te langzaam uit en spring rustig op de maat mee, dan komt alles goed!
Ik weet zeker dat Eddie de man zal zijn die het meeste zal springen al zal ook ik mij afvragen waar alle
andere Eddies zijn gebleven. De echte fanatieke supporters die ongeacht het wedstrijdverloop altijd
achter hun club blijven staan. Ik weet dat dit voor velen onbegonnen werk is, maar wie weet zijn er onder
ons stadsmensen enkelingen die tijdens thuiswedstrijden nu zoiets hebben van: "kom, laat ik eens een
Ajax-sjaal meenemen, of het schitterende rood en wit weer aantrekken".
Vroeger toen we 14 jaar waren kon het wel, waarom nu niet meer? Zijn we te oud geworden, zit het Ajax
gevoel alleen nog maar in het hart of in het aantal wedstrijden dat je bezoekt, of lijken we allemaal op de
"casuals"? Ik weet het niet meer, maar één ding heb ik mijzelf voorgenomen. Volgend seizoen zal ik meer
op een Eddie gaan lijken, alleen zal ik weigeren om net zoals hem rondjes door de Arena te rennen.
5
