De schaal is weer thuis!
Groningen-Ajax: door het gros van de Ajax-supporters bij gebrek aan beter maar tot "kampioenswed
strijd" gebombardeerd. En dat was te merken ook. Zelden hebben we zoveel moeite moeten doen om
aan kaarten te komen. Tot in Joure werden ze bij bevriende Heerenveen-supporters (de noordelijke club-
card-houders konden wèl aan kaarten komen) opgehaald. De schrijver van dit stukje dreigde ook de boot
te missen, maar Ajacied Thomas bracht redding. Thomas, bedankt. Als iedereen zoais jij was, kon Cupido
het wel schudden.
We vertrokken zondagochtend vroeg
met één busje en twee personenauto's
naar het hoge noorden. Een kilometer
of twintig vóór Groningen sloten er
opeens zo'n vijftien auto's aan en
reden we aan het hoofd van een hele
colonne Groningen binnen. Na de
auto's bij elkaar geparkeerd te heb
ben, togen we naar de Groote Markt.
In plaats van de verwachte Groningen-
casuals troffen we ongeveer 150
Ajacieden aan (zie de foto rechts).
Hiervan hadden er zo'n dertig -te her
kennen aan de witte gezichten- een
"nachtje Groningen" gepikt.
Om ongeveer half twee was de groep
aangegroeid tot een man of 300 en
besloten we (ouderwets) massaal naar het Oosterpark te lopen. Onderweg stootten we op een kor
don van ME'ers met daarachter weggescholen de Groningen-hoolies. Casual kon je ze niet noemen,
want een casual draagt nou eenmaal geen clubkleuren en gympies, laat staan klompen. Maar ja,
maak ze dat maar eens wijs. Hadden we van de Groningen-fans geen centje last, van de Groninger
politie wel een beetje. Zie de Ivanhoe-taferelen op de foto linksonder!
Uiteindelijk kwamen we ongedeerd bij
het stadion aan en werd er gezamenlijk
voor gezorgd dat de fans zonder kaart
je (en dat waren er nogal wat) ook naar
binnen konden.
Wat er die dag verder gebeurde kun je
uit de verdere foto's wel opmaken.
Opmerkelijk was het gedrag van de kale
Groninger die in de soap-serie "De
harde kern" zijn Utrecht (of Ajax?)-tatoe-
age door een FC Groningen-tattoo had
laten vervangen. Hij die beweerde nooit
weg te rennen, presteerde het om na de
wedstrijd bij de nadering van één enke
le Ajacied al de kuierlatten te nemen.
Waarmee hij zich overigens niet onder
scheidde van zijn companen. Volgens
mij zijn Ajacieden zelden zo moe geworden van het steeds maar achter hen aanrennen. En dat, terwijl
de Groningers toch zelf steeds de confrontatie zochten!
Het hoogtepunt was misschien wel het na de wedstrijd in de straten van Groningen massaal gezongen
"You'll never walk alone". Indrukwekkender kon het niet. Het zou mooi zijn als dit weer tweewekelijks
gaat gebeuren Dus Ajacieden: Vergeet alsjeblieft jullie onderlinge geschilletjes en wordt weer
één groep, zoals dat af en toe in Groningen zo was. Probeer ook andere groepen te respecteren.
We zijn nu eenmaal niet allemaal hetzelfde in ons doen en laten. Wèl is zeker dat we allemaal
Ajacieden zijn, waar we dan ook vandaan komen.
19
