Moskou, eens maar nooit meer
In de veronderstelling over KLM-tickets te beschikken hebben wn in ons vorige artikel met satanisch
genoegen melding gemaakt van de vliegende doodskisten van Aeroflot Alleen sukkels die levensmoe
zijn zouden in deze kermisattrakties stappen, dachten wij gnuivend
Vier dagen voor vertrek kwam onze reisleider Marcel met een langdradig en onsamenhangend
kletsverhaal, van waaruit we nog net konden opmaken dat er iets mis was gegaan met de reservering en
dat het, om een lang verhaal kort te maken toch Aeroflot was geworden. De jobstijding trof ons als een
mokerslag Zonder al te veel keus te hebben gingen wij inmiddels rood aangelopen van woede akkoord
Met lood in de schoenen verzamelden wij ons enkele dagen later samen met enkele tientallen lotgenoten
op Schiphol Hoeveel moet je van je club houden om je leven zo op het spel te zetten'
Aeroflot
Het toestel overtrof onze zwartste verwachtingen een aftandse verveloze oude kist met tot op de draad
versleten stoelen die rechtstreeks afkomstig leken uit het "stoelenproject" van het Leger des Heils Het
vliegtuig bevatte het dubbele aantal stoelen van een gemiddelde charter naar Spanje Als stewardess
verklede manwijven heetten ons welkom
In onverstaanbaar Russisch gebrabbel probeerde een Karpov look-a-like purser op ongeïnspireerde wijze
de werking van de even zo aftandse zwemvesten duidelijk te maken. Een begeleidende tekening hield hij
daarbij met walging, als ware het pornografisch materiaal, boven zijn hoofd
Terwijl de supporters nog keuvelend door het gangpad liepen, besloot de piloot alvast te gaan taxiën, het
gebruik van de veiligheidsnemen werd geheel aan de passagiers overgelaten Met zweet in de handen en
klotsende oksels ondergingen wij het opstijgen We meenden de vreemdste geluiden te horen en
ondergingen het als een first-time bungee-jumper, maar dan zonder elastiek.
Maar het moet gezegd worden, de vlucht viel mee, tenminste als we het 'eten" even buiten beschouwing
laten. De maaltijd bleek een voorschot te zijn op wat ons de komende dagen stond te wachten en leek
rechtstreeks afkomstig uit horror-kookstudio Bonzo Een neergesmeten (vriendelijke mensen die Russen)
walmende vismaaltijd verklaarde opeens de onbestendige geur die ons bij binnenkomst in het toestel al
was opgevallen Kokhalzend en vol ongeloof sloten de meeste supporters de deksels van hun etensbak,
wat een drab'
Ook de douane was een ervaring apart Tergend langzaam werden de honderden wachtenden door
slechts enkele toegangspoorten heen geloodst Het leek de kuip wel, alleen de kwijlende paarden
ontbraken De visa werden minutieus bekeken, pasfoto's werden met supportershoofden vergeleken Na
een uur wachten besloten twee douaniers dat de arbeid er weer opzat voor die dag en sloten rij of geen
rij, zonder blikken of blozen hun loket Welkom in Rusland
Verbroedering in Moskou, samen met AEK-supporters (eigen foto)
4
