Beste DAS, Vandaag, 23 maart is het alweer een jaar geleden. De zinloze dood van één van de kop stukken van de F-Side uit de 80-er jaren. Bij een gewelddadig treffen met de supporters van aartsvijand feyenoord kwam Carlo Picomie alleen tegenover een grote groep feijenoorders te staan en werd letterlijk doodgeknuppeld. Wat bezielde de man om als dertiger toch nog een keer de Arena te betreden. Waren het de woorden van Daniel C. geweest, één van de kopstukken van de harde kern van feyenoord, die na een voorgaand treffen op de A10 de Ajacieden voor mietjes had uitgemaakt in het 8- uur journaal? Wilde Carlo met een deel van de oude groep nog één keer laten zien hoe zij dit soort zaken in hun tijd aanpakten? Hoe dan ook, hij koos ervoor om nog één keer in de frontlinie aanwezig te zijn van het "spel" waarbij geen scheidsrechter aanwezig was doch slechts een enkele journalist, wat afwachtende politieagenten en verdwaalde Chelsea- supporters, die echter allen op gepaste afstand bleven. Carlo, een boom van een kerel, kende het spel nog wel doch de regels waren in de loop van de tijd veranderd. De tijden van man tegen man gevechten met de blote handen waren voorbij. De blowende hooligans van de 80-er jaren hadden plaats gemaakt voor pillen slikkende, coke snuivende en tot hun tanden bewapende jongens Tel hierbij de numeneke meerderheid van de feyenoord- hooligans op en de fatale afloop kan deels verklaard worden. Hij kwam in z'n eentje tegenover een groep van tussen de 10 en 20 jongens te staan die gewetenloos op hem inbeukten. Eigenlijk telde vroeger slechts één regel in dit "spel". Wie op de grond geslagen werd en zich gewonnen gaf, bleef van verder geweld gespaard. Ook deze ene spelregel werd op 23 maart 1997 geschonden. De reus viel en men bleef doorslaan tot hij nauwelijks nog tekenen van leven vertoonde. De volgende dag luidde de koppen van de kranten: "Eerste voetbalmoord in Nederland". Hoewel jaren daarvoor Twente-feyenoord al een dodelijk slachtoffer had opgeleverd, werd dit in cident de aanleiding voor een storm aan publiciteit zoals die nog nooit vertoond was op het gebied van supportersgeweld. Vele processen volgden en zo'n 90 van de 350 hooligans die op de bewuste dag aanwezig waren geweest, werden gehoord. Velen kregen gevangenis straffen en stadionverboden. Het gehele proces, dat overigens nog niet afgerond is, legde één ding echter pijnlijk bloot. Strafrechtelijk was Nederland nog lang niet klaar voor een zaak van deze omvang. In een tijd waann we in staat zijn tot genetische manipulatie, satelliet communicatie en chipknips, bleek het niet mogelijk te zijn de exacte dader aan te wijzen van de moord op Carlo. Zelfs videobanden met opnames van Rijkswaterstaat leverden niet het gewenste resultaat op. Voor velen is dit uiteraard onbegnjpelijk. Het gebruik van artikel 140 dat de supporters als lid van een cnminele organisatie moest betitelen, werd slechts een laatste middel om een gerechtelijke blamage te verbloemen. Net zo goed als we in Neder land 4 miljoen voetbaltrainers hebben op het moment dat "we" verliezen, stonden er ook vele zogenaamde wetenschappers op die hun oordeel reeds klaar hadden. Slechts degenen die op de bewuste dag aanwezig waren hebben m i. echter recht van spreken en het zijn juist zij die zwijgen. Zij die reeds vele malen in een onderling treffen tot het randje gingen, weten vanaf die dag wat het betekent als er over de rand heengegaan wordt. Een jaar verder zijn we inmiddels en een ieder die denkt dat de wonden geheeld zijn, heeft het nog steeds niet begrepen. Een amsterdammertje op de plaats waar Carlo sneuvelde, is al vele malen omvergetrapt. Een nieuwe serie uitzendingen over harde kernen van supporters in Nederland brengt pijnlijk aan het licht dat het supportersgeweld nog lang niet uitgebannen is. Misschien is het dan toch nog zinvol nog één keer stil te staan bij de dood van een supporter die nooit wegliep. Een boom van een kerel die bij veel mensen respect afdwong. Laten de supporters van Ajax nog één keer zien dat ze iemand zijn kwijtgeraakt met een rood/wit hart die zijn club jarenlang steunde. Nog één keer laten zien dat ze verder moeten zonder zinloos supportersgeweld. Nog één keer vanaf de begraaf plaats met een paar duizend man niet hand in hand doch arm In arm via de Middenweg over de ringweg lopend naar de Arena om daar de wedstrijd Ajax-feyenoord bij te wonen. We zullen nog één keer laten zien dat we niet moeten vergeten maar nu wel verder moeten R. uit Diemen. 29

AJAX ARCHIEF

Fanzine De Ajax Ster (1996-2001) | 1998 | | pagina 29