Beverwijk, de rechtszaak (2)
Op dinsdag 3 februari 1998 diende de vervolg-zitting van de in 1974 geboren Molukse feyenoord-
supporter Franklin L. uit Gennep. Deze L. was op 23 april 1997 gearresteerd op verdenking van het met
een klauwhamer vermoorden van Carlo en zit sindsdien vast. Eigenlijk zou L. op 19 augustus 1997
worden veroordeeld, maar door nieuw bewijsmateriaal was zijn rechtszaak verdaagd naar 3 februari 1998.
In tegenstelling tot de zittingen van augustus 1997 was het belangstellenden niet toegestaan om in de
rechtszaal plaats te nemen. Zij moesten nu in een door plexiglas van de rechtszaal afgescheiden ruimte
plaatsnemen. Via speakers kon je daar de conversatie in de rechtszaal volgen. Ook in tegenstelling tot
de rechtszaken van augustus 1997 waren er nu geen Ajacieden (zichtbaar) aanwezig. Wel waren er acht
feyenoorders (waarvan één met Juve-pet) en ongeveer veertien familieleden van L.
De rechtszaak begon met het door de rechter opsommen van een algemene stand van zaken. Medio
augustus 1997 waren er veertien rechtszaken tegen feyenoorders gepland. Hiervan werden er vijf
aangehouden in verband met heropening van het onderzoek, waaronder de zaak van L. Er werden dus
negen zaken afgehandeld. Van deze negen zaken gaan acht veroordeelden in hoger beroep. Naar
aanleiding van de betere versie van de bewuste videoband zijn er weer nieuwe aanhoudingen verricht
Hierbij worden de namen J., B., Robert M. en T. genoemd.
Hierna moesten de volgende zes getuigen voorkomen
1Sidney T een geblondeerde Molukse feyenoorder die ook op het slagveld aanwezig was (het werd
niet duidelijk of hij een verdachte was). In een eerdere zitting had deze T. een voor L. belastende
getuigenverklaring afgelegd. Toen de rechter zijn naam noemde, gaf hij door het opsteken van zijn
hand aan dat hij aanwezig was. Een leek zou dan verwachten dat hij verhoord zou worden, maar
niets daarvan. Zowel de verdediging (advocaat V.d. Pigge), de officier van justitie als de rechter
hadden geen belangstelling hem vragen te stellen. En dus mocht hij gelijk weg. Een vreemde zaak!
2. Prof. dr. Polman, hoogleraar Neurologie bij de Vrije Universiteit, een kennis uit de "sport" en
buurtgenoot van mr. Heukels (de advocaat van één of meerdere andere feyenoord-verdachten).
Polman was bij de "zaak" gehaald door Heukels met de bedoeling te bewijzen dat Carlo onmogelijk
alleen door hersenletsel had kunnen overlijden (waardoor L. niet voor moord zou kunnen worden
aangeklaagd). Hierbij kwam Polman met een aantal stellingen, die alle door de rechter werden
onderuitgehaald. Eén voorbeeld is de volgende stelling van Polman: bij zwaar hersenletsel ontstaat
er een overdruk van bloed, wat bij Carlo niet was geconstateerd; reactie rechter: Carlo had vele
wonden, waardoor de overdruk van bloed verdwijnt.
Een bijkomend zwak punt van Polman was dat hij zijn stellingen had gevormd naar aanleiding van
de eerste (vage) videoband, waar vrijwel niets uit viel op te maken.
3. Dr. Hens, de patholoog-anatoom die de sectie op Carlo heeft verricht. Deze bleef bij zijn rapport en
latere verklaring dat de doodsoorzaak van Carlo een combinatie van steekwonden en hoofdverwon
dingen was. Desgevraagd verklaarde hij dat ook alleen de steekwonden of alleen de hoofdverwondin
gen dodelijk hadden kunnen zijn.
4 feyenoorder Raymond S., die zelf ook in de frontlinie heeft gevochten en dus ook een verdachte is
Justitie heeft van hem een getuigenis tegen L. S. was echter niet aanwezig en "vertikte het ook om
te komen". Als reden werd aangegeven dat zijn ouders zouden worden lastig gevallen
5. feyenoorder Lt., die eveneens in de frontlinie heeft gevochten en dus ook een verdachte is. Ook van
hem heeft justitie een getuigenis tegen L. Ook hij was niet aanwezig, doch wel buiten zijn schuld.
Justitie had namelijk "vergeten" hem te dagvaarden! Deze uitspraak zorgde voor kwade reacties van
de familie van L. in de publieke ruimte.
6. Robert M., de grote maar niet al te slimme in een lederen adidas-jack gestoken 31-jarige feyenoorder
uit Hank, zelf ook verdachte. De vraag of hij de eed (verklaring, waarbij God als getuige wordt
aangeroepen) of de belofte wilde afleggen, begreep hij niet. Nadat hem was uitgelegd wat dat
inhield, gaf hij als antwoord: "maakt mij niet uit". Uiteindelijk werd het de eed (I).
Eerst even een stukje voorgeschiedenis met betrekking tot deze M. Op 23 juli 1997 was hij al eens
als verdachte door de politie verhoord. Hij verklaarde toen dat hij niet bij het viaduct was geweest,
met andere woorden: hij was niet in de buurt van het slagveld geweest. Nadat hij zichzelf op 25
september 1997 in het TV-programma Nova op de bewuste (verbeterde) videoband had herkend,
had hij zich op 3 december 1997 bij de politie gemeld en gezegd dat zijn eerdere verklaring niet
30