Beverwijk, de rechtszaak (2) Op dinsdag 3 februari 1998 diende de vervolg-zitting van de in 1974 geboren Molukse feyenoord- supporter Franklin L. uit Gennep. Deze L. was op 23 april 1997 gearresteerd op verdenking van het met een klauwhamer vermoorden van Carlo en zit sindsdien vast. Eigenlijk zou L. op 19 augustus 1997 worden veroordeeld, maar door nieuw bewijsmateriaal was zijn rechtszaak verdaagd naar 3 februari 1998. In tegenstelling tot de zittingen van augustus 1997 was het belangstellenden niet toegestaan om in de rechtszaal plaats te nemen. Zij moesten nu in een door plexiglas van de rechtszaal afgescheiden ruimte plaatsnemen. Via speakers kon je daar de conversatie in de rechtszaal volgen. Ook in tegenstelling tot de rechtszaken van augustus 1997 waren er nu geen Ajacieden (zichtbaar) aanwezig. Wel waren er acht feyenoorders (waarvan één met Juve-pet) en ongeveer veertien familieleden van L. De rechtszaak begon met het door de rechter opsommen van een algemene stand van zaken. Medio augustus 1997 waren er veertien rechtszaken tegen feyenoorders gepland. Hiervan werden er vijf aangehouden in verband met heropening van het onderzoek, waaronder de zaak van L. Er werden dus negen zaken afgehandeld. Van deze negen zaken gaan acht veroordeelden in hoger beroep. Naar aanleiding van de betere versie van de bewuste videoband zijn er weer nieuwe aanhoudingen verricht Hierbij worden de namen J., B., Robert M. en T. genoemd. Hierna moesten de volgende zes getuigen voorkomen 1Sidney T een geblondeerde Molukse feyenoorder die ook op het slagveld aanwezig was (het werd niet duidelijk of hij een verdachte was). In een eerdere zitting had deze T. een voor L. belastende getuigenverklaring afgelegd. Toen de rechter zijn naam noemde, gaf hij door het opsteken van zijn hand aan dat hij aanwezig was. Een leek zou dan verwachten dat hij verhoord zou worden, maar niets daarvan. Zowel de verdediging (advocaat V.d. Pigge), de officier van justitie als de rechter hadden geen belangstelling hem vragen te stellen. En dus mocht hij gelijk weg. Een vreemde zaak! 2. Prof. dr. Polman, hoogleraar Neurologie bij de Vrije Universiteit, een kennis uit de "sport" en buurtgenoot van mr. Heukels (de advocaat van één of meerdere andere feyenoord-verdachten). Polman was bij de "zaak" gehaald door Heukels met de bedoeling te bewijzen dat Carlo onmogelijk alleen door hersenletsel had kunnen overlijden (waardoor L. niet voor moord zou kunnen worden aangeklaagd). Hierbij kwam Polman met een aantal stellingen, die alle door de rechter werden onderuitgehaald. Eén voorbeeld is de volgende stelling van Polman: bij zwaar hersenletsel ontstaat er een overdruk van bloed, wat bij Carlo niet was geconstateerd; reactie rechter: Carlo had vele wonden, waardoor de overdruk van bloed verdwijnt. Een bijkomend zwak punt van Polman was dat hij zijn stellingen had gevormd naar aanleiding van de eerste (vage) videoband, waar vrijwel niets uit viel op te maken. 3. Dr. Hens, de patholoog-anatoom die de sectie op Carlo heeft verricht. Deze bleef bij zijn rapport en latere verklaring dat de doodsoorzaak van Carlo een combinatie van steekwonden en hoofdverwon dingen was. Desgevraagd verklaarde hij dat ook alleen de steekwonden of alleen de hoofdverwondin gen dodelijk hadden kunnen zijn. 4 feyenoorder Raymond S., die zelf ook in de frontlinie heeft gevochten en dus ook een verdachte is Justitie heeft van hem een getuigenis tegen L. S. was echter niet aanwezig en "vertikte het ook om te komen". Als reden werd aangegeven dat zijn ouders zouden worden lastig gevallen 5. feyenoorder Lt., die eveneens in de frontlinie heeft gevochten en dus ook een verdachte is. Ook van hem heeft justitie een getuigenis tegen L. Ook hij was niet aanwezig, doch wel buiten zijn schuld. Justitie had namelijk "vergeten" hem te dagvaarden! Deze uitspraak zorgde voor kwade reacties van de familie van L. in de publieke ruimte. 6. Robert M., de grote maar niet al te slimme in een lederen adidas-jack gestoken 31-jarige feyenoorder uit Hank, zelf ook verdachte. De vraag of hij de eed (verklaring, waarbij God als getuige wordt aangeroepen) of de belofte wilde afleggen, begreep hij niet. Nadat hem was uitgelegd wat dat inhield, gaf hij als antwoord: "maakt mij niet uit". Uiteindelijk werd het de eed (I). Eerst even een stukje voorgeschiedenis met betrekking tot deze M. Op 23 juli 1997 was hij al eens als verdachte door de politie verhoord. Hij verklaarde toen dat hij niet bij het viaduct was geweest, met andere woorden: hij was niet in de buurt van het slagveld geweest. Nadat hij zichzelf op 25 september 1997 in het TV-programma Nova op de bewuste (verbeterde) videoband had herkend, had hij zich op 3 december 1997 bij de politie gemeld en gezegd dat zijn eerdere verklaring niet 30

AJAX ARCHIEF

Fanzine De Ajax Ster (1996-2001) | 1998 | | pagina 30