Volete
Fermarci?
Provateci
De bendes van Milaan (deel 2)
Het blauw werd opgericht in 1908, door immigranten die werden achtergesteld bij de roden van Milan
Vandaar dat de oprichters de toepasselijke naam Internationale en de controversiële kleur blauw
schonken aan hun nieuwe club. Namen worden dikwijls afgekort en daarom gaat Internationale door
het leven als Inter (refererend aan de stad: Inter Milaan). Zij stonden te boek als de club voor de rijken,
maar eigenlijk waren zij meer de club van de armen (het volk) dan de roden. De blauwen hebben
landelijk gezien 4 miljoen aanhangers. Ze hebben 70.000 leden die in de 750 bendes zijn terug te
vinden. De aanhang is zoals gezegd iets kleiner dan de roden, maar de "wapens" en de organisatie
zijn nagenoeg hetzelfde: elke bende heeft zijn eigen bestuur en de gekozen Don's vormen het
hoofdkartel. Zij beslissen waar de vlaggen worden opgesteld, wanneer de blauwe banners te voorschijn
komen en of er vuurwerk wordt afgestoken. De leden kunnen zich aansluiten bij de gang van hun
keuze. Na het storten van lidmaatschapsgeld krijgen zij een pasje en een T-shirt van de bende thuis
gestuurd. Zij ontvangen informatie over het kartel en de te houden strategieën op de Curva Nord van
hun Meazza stadion. Verder heeft een bendelid privileges bij uitwedstrijden en kortingen op
supportersartikelen. De wapens annex supportersmiddelen worden gefinancierd uit contributiegelden
van de leden. Daarnaast sluist II Presidente wat (zwart) geld door richting zijn fanatiekste onderdanen,
zodat zijn strijdkrachten optimaal voor de dag kunnen komen.
De hoofdbendes van de blauwen hebben zich recht tegenover de roden verschanst, op de tweede ring
achter het andere doel, genaamd Tribuna Verde
(groene tribune). Vanaf het veld gezien zijn vanaf links
naar rechts te bewonderen: Brianza Alcolica, Ultras,
Boys SAN, Viking en Irriducibili. De eerste en de
laatste bende zijn het minst fanatiek en worden daar
om buiten beschouwing gelaten. De eerste noemens
waardige gang zijn de Ultras. Zij vormden één van de
eerste, zo niet de eerste bende met deze specifieke
naam. Later zouden andere bendes zich ook zo gaan
noemen, zoals de Ultras SÜR van Real Madrid, de
Ultras van Sampdoria en zelfs de Ultras Noord in de
Arena. Ultras werd een algemene naam voor de harde
kern (Amsterdam uitgezonderd), al lopen fanatieke
supporters en harde kern vaak door elkaar. Het
kenmerkende logo, de Apache-strijder Geronimo (met
zwart-blauwe hoofddoek) prijkt op het spandoek van
deze blauwe bende. Dit symbool is onafscheidelijk
verbonden met alle Ultras en fanatieke (harde) kernen
in Zuid-Europa. Deze befaamde indiaan is dan ook
terug te vinden op veel spandoeken in stadions van mediterraan Europa. In de loop der jaren is dit
symbool op alle mogelijke manieren aangepast,
maar de indiaan is er altijd in terug te vinden. Dit
symbool is ook gaan dienen voor andere bendes
die niet onder de naam Ultras schuilen, zoals
bijvoorbeeld de paarsen uit Florence. Zij noe
men zich Gruppo Collectivo en staan te boek als
de hardste bende van het land. De Ultras uit
Milaan gebruiken naast Geronimo ook het
zogenaamde keltenkruis als symbool. Opvallend
is dat de bendes van de blauwen meer symbo
len hanteren dan de roden, waardoor een stan
daard-identiteit ontbreekt.
Gaan we een stap naar rechts dan vinden wij precies in het midden van de Curva Nord (vak 232) de
grootste en meest fanatieke aanhang, namelijk de Boys SAN Deze staan bekend als fanatiekste en
hardste kern van Inter. SAN staat voor Squadra Arnate Nero-azzurre, anders gezegd de zwart-blauwe
22
