De goeie oude tijd
Dit maal was er een jazz-festival in eindhoven, waar de politie de handen vol aan dacht te
hebben. En inderdaad, het jazz-publiek stond in 1987 inderdaad bekend als nogal ruig,
agressief en vernielzuchtig. Ajacieden waren slechts in beperkte hoeveelheden op
bepaalde tijdstippen welkom in de lichtstad.
Wij konden dan ook het volste begrip opbrengen voor de burgemeester van eindhoven, toen wij
vernamen dat er slechts 500 kaartjes beschikbaar werden gesteld voor Ajax-supporters. Niet dus^
Hemel en aarde is bewogen om meer kaarten te krijgen, het bleek allemaal voor niets. Het was 500
of niets en in het ergste geval zou de hele wedstrijd verboden worden. Zelfs de trein was niet veilig
genoeg, als belachelijke voorwaarde werd door de eindhovense politie bepaald dat de Ajax-
supporters alleen per bus naar eindhoven mochten komen.
Om het geheel wat draaglijk te maken, maar vooral in de hand te houden, had Ajax besloten om een
aantal "prominente" Ajax-supporters mee te sturen met de bussen. Zeg maar een soort VlP-orde-
dienst. De kaarten voor de wedstrijd waren gesponsord en kosten slechts 5 en zo kon de hele reis
voor slechts 27,50 worden gemaakt. Kom daar tegenwoordig maar eens om!
Enkele uren voor vertrek begon de voorverkoop aan de loketten van de Diemenzijde in de Meer.
Honderden supporters stonden dicht opeen gepakt zich te verdringen en na het openen van de
loketten ontstonden de bekende chaotische taferelen. Tegenwoordig is 500 kaarten voor psv-Ajax
niets, maar halverwege de 80-er jaren was dit niet echt een populaire wedstrijd. Een kleine duizend
meereizende supporters was al veel. De meeste supporters wisten een kaartje te bemachtigen en
moesten na een fouillering wachten op het Ajax-terrein. Bij binnenkomst kregen zij een pamflet in
de handen gedrukt, die persoonlijk was ondertekend door de toenmalige voorzitter Ton Harmsen en
Johan Cruijff. Opgeroepen werd tot een gedisciplineerde en sportieve dag. Ook werd supporters op
het hart gedrukt niet in te gaan op eindhovense provocaties. Als gebaar bood sponsor TDK een
Ajax-vlag aan 30 bij 40 meter. Helaas bleek de vlag niet zoveel Ajax te zijn, maar des te meer TDK.
Erg veel wedstrijden heeft deze sponsorvlag dan ook niet meegemaakt.
Speciaal voor deze gelegenheid was het F-Side honk geopend in afwachting van de bussen. Vlak
voor vertrek bleek wie onze prominente begeleiders dan wel mochten wezen. Toppers waren
natuurlijk Freek de Jonge en Sjaak Swart. Als mindere Ajax-goden gaven acte de presence Jan
Rietman (zogenaamd een Ajacied), Koos Alberts (zonder rolstoel) en Frank Mas-temeijer (wat een
misselijke kwal) en nog wat meer onduidelijk volk. Als laatste groep begeleiders meldde zich een
doodnerveuze bestuursdelegatie van Ajax. In die tijd was omgaan met je supporters nog een stuk
minder normaal, voor veel bestuurders was dit de eerste kennismaking met de F-Side. Zij deden dan
ook hun uiterste best om zo onopvallend mogelijk niet-aanwezig te zijn.
De bussen met de voetbalbestuurders waren niet echt populair en bleven lang leeg. Maar alle 500
supporters wilden graag met grappenmaker Freek de Jonge de bus in. Met die dikke jampotglazen
kon begeleiding niet vee! om het lijf hebben dachten zij en naar later bleek terecht.
De eindhovense politie wilde de Ajacieden zo laat mogelijk in de stad hebben. Het vertrek leek
eindeloos lang gerekt te worden, naar ons gevoel zelfs tot de warming-up van de spelers. Met
vliegende vaart, begeleid door motorpolitie, afgezette kruispunten bereikten veertien lege bussen
het psv-stadion'. Lege bussen? Jawel, alle 500 supporters waren al op de Middenweg de daken
opgeklommen en lieten zich, tot verbazing van de omstanders, als rood-witte gladiatoren vervoeren.
Het gebied onder de grote rivieren leek opnieuw bevrijd te worden, dit maal door de
Amsterdammers.
De wedstrijd ging zoals bijna altijd in eindhoven. Ajax speelde goed, maar psv kaapte weer stiekem
de punten weg; Ajax verloor met 4-2.
Ook op de terugweg door eindhoven klommen supporters weer massaal op de daken. Als
verrassing kregen supporters in de bus nog blikjes frisdrank uitgereikt. De onervaren VIP-
begeleiders reikten de blikjes bereidwillig aan, daarmee ongewild de supporters munitie
verschaffend voor een bekogeling van de lachende psv'ers die maakten dat ze wegkwamen.
Na afloop werd duidelijk hoe gezellig de bus van Freek de Jonge was geweest. Zijn bus was als
enige gesloopt, waarbij achteraf opvallend veel supporters Freek als de grote animator aanwezen.
Voor Freek moet de busreis heel inspirerend geweest zijn, in een latere conference weet hij op
humoristische wijze een beschpjving te geven van zijn belevenissen van die gedenkwaardige dag,
14
