De goeie oude tijd
Pfff, wat een makkie de eerste ronde tegen de amateurs Red Boys uit Luxemburg. Deze
UEFA-cup wedstrijd zou niet meer zijn dan een formaliteit. Ongeveer 1000 supporters waren
op woensdag 18 september 1984 met trein, bus en eigen auto naar Differdange getogen,
een vlek ergens ten westen van de hoofdstad Luxemburg.
Met zo'n 200 supporters ondernamen we vanuit Amsterdam de reis naar Luxemburg, onderweg
zouden andere fans zich hier nog bij voegen. Via eindhoven, Maastricht en een onduidelijke
Belgische boemeltrein bereikten we zonder problemen uiteindelijk de hoofdstad Luxemburg. De
saaiste stad van het Westelijk Halfrond, maar dat maakte in dit geval niets uit. In opperbeste
stemming, helemaal klaar voor het doelpuntenfestijn, groeide het legertje Ajax-supporters gestaag.
Enkele uren voor de wedstrijd besloot de groep, die inmiddels uit vele honderden supporters
bestond, per trein naar Differdange te reizen.
Alhoewel de kranten in Nederland de supporters al lekker hadden gemaakt door melding te maken
van slechts 23 opgetrommelde agenten, was de praktijk anders. Het complete Luxemburgse leger
was uitgerukt om de Ajax-supporters in toom te houden. Veel manschappen, maar erg weinig
ervaring.
Hoe amateuristisch een en ander toe ging bleek wel uit de fouillering. Bij de toegangen werden
supporters één voor één vluchtig onder handen genomen, terwijl zakken met vuurwerk zonder
problemen via het hek doorgegeven konden worden aan reeds gefouilleerde supporters. Een
100.000-klapper bereikte langs deze weg het stadion en werd voor de wedstrijd tot schrik van de
Luxemburgse fans afgestoken.
In het stadion bevond zich een uitstekende en erg goedkope worstenverkoper. In een meterslange
kraam kregen supporters broodjes, worsten en drankjes in de handen gedrukt door de plaatselijke
middenstand. Betalen moest helemaal achteraan, ruim 15 meter verderop, "ja gaat u die kant maar
op" werd er vriendelijk gebaard.
Het is die avond erg rustig gebleven bij de kassa. De meeste supporters lieten zich dit buitenkansje
niet ontglippen en maakten zich zonder te betalen al keuvelend uit de voeten, de kassa hierbij
volledig negerend, als ware het een receptie.
De stemming zat er dus al goed in, het voetbalfeest kon beginnen. De Ajax-spelers dachten hier
geheel anders over en hadden absoluut geen zin om de meegereisde fans te vermaken. Met
erbarmelijk slecht spel wisten de Ajacieden de amateurs op een knappe 0-0 te houden, een kansrijk
perspectief voor de thuiswedstrijd.
De supporters waren buiten zinnen geraakt door de wanvertoning, zij bekogelden en bespuwden de
eigen spelers. Vooral trainer Aad de Mos, de irritante Haagse bluffer, moest het hierbij ontgelden. Hij
kreeg een grote pot mosterd, ja ja uit dezelfde kraam, over zich heen gegooid en moest onder
politiebescherming uiteindelijk het veld verlaten.
De schrijver van dit verhaal maakte dit allemaal niet mee en was al ruim van te voren met een
supporter R. op het dak van het stadionnetje geklommen. Precies bij het fluitsignaal werd in de
"tijger-en-sluip-gang" de vlaggemast bereikt waarin het fel begeerde souvenir hing, de UEFA -vlag.
Deze vlag is hierna bij elke grote wedstrijd als ware het een trofee meegevoerd, totdat Atletico
supporters het vorig jaar nodig vonden om de vlag in een onbewaakt ogenblik te verscheuren.
De supporters waren echter nog lang niet gekalmeerd en probeerden na een "pitch-invasion" één
van de doelen te vernielen. Snel ingrijpen van de politie voorkwam dit nog net.
Tijdens de terugweg naar het station leek het alsof een tornado door het stadje raasde. Auto voor
auto werd gekanteld, supporters verdrongen elkaar hierbij om toch vooral maar mee te kunnen
doen. Een reactie kon natuurlijk niet uitblijven. Een speciale eenheid van de Luxemburgse politie,
volledig in het zwart gekleed, rukte uit en ging met getrokken pistolen in de aardedonkere avond de
Ajax-supporters te lijf. Loeiende sirenes op de achtergrond zorgden voor een macabere sfeer.
Alleen door een wonder zijn er geen slachtoffers gevallen, hooguit enkele arrestaties.
Supporter L. werd op geheel eigen wijze gestraft, na zijn arrestatie werd zijn paspoort aan flarden
gescheurd door de politie. Toch wist hij, zij het met enige vertraging, Amsterdam uiteindelijk weer te
bereiken.
34
