Vriendschap in Sunderland
Afgelopen zomer verbleef Ajax in Engeland om mee te doen aan het Umbro-toemooi en om
aansluitend een wedstrijd te spelen in en tegen Sunderland. DAS kreeg daar een uitgebreid
verslag van opgestuurd in dagboekvorm van enkele supporters. Wegens ruimtegebrek
konden wij dit destijds niet plaatsen, daarom maken wij het hierbij goed met enkele
passages uit het verhaal (geschreven door Engel uit Woerden). Dat daarbij de vriendschaps
banden zijn aangehaald, wordt uit dit verhaal wel duidelijk.
29-7-1997
Met zijn allen eerst met de trein naar Newcastle volgens afspraak. Eerst naar het stadion
voor een tour. Bij aankomst bleek deze te zijn volgeboekt. Maar zie, één van de mensen
herkende ons uit Liverpool en plots was daar die gastvrijheid die wij in de Arena zo missen.
Wij mochten onder begeleiding van Mr. Bean sr. het stadion gratis bezichtigen. Jawel, van
Praag, niks vol èn gratis! Fantastisch, wat een voetbalhart deze mensen hebben. Later op
de dag onze Newcastle-friends ontmoet en gezamenlijk de stad in. The Big Market is het
uitgaansgebied van Newcastle, daar bezochten wij diverse pubs, waar wij met open armen
werden ontvangen. En ja, daar was de volgende anecdote van gastvrijheid. Een plaatselijke
fotograaf was ons op het spoor gekomen en vertelde dat hij schitterende foto's had
geschoten van Ajax in het trainingskamp in Bumham. Hij vroeg ons te wachten, spoedde
zich naar een taxi en kwam later terug met een envelop vol foto's op A4-formaat. Deze
kregen wij van hem aangeboden. Ongelofelijk, maar wel gebeurd! Newcastle hebben wij in
onze armen gesloten. Voordat wij afscheid namen van onze friends hadden we afgesproken
dat wij ze op korte termijn zullen uitnodigen in Amsterdam voor een lang weekend en
uiteraard een wedstrijdbezoek. Dit was het minste wat wij voor deze mensen konden doen.
(Van de redactie: dit resulteerde in een gezamenlijk bezoek aan eindhoven toen
Newcastle daar moest spelen voor de Champions League tegen psv)
30-7-1997
Al vroeg naar de stad om sfeer te proeven, na wat pints gingen we richting het nieuwe
stadion van Sunderland, die onder andere gebouwd is door het Hollandse Ballast Nedam. In
één van de pubs rond het stadion wederom gastvrij ontvangen door de Sunderland-
supporters. Bij het stadion werden wij bekeken en aangesproken met zoveel respect alsof wij
de spelersgroep zelf waren. Jari verruilde zijn jodenpetje voor een bobby-helm wat hem
bijna een arrestatie opleverde en de honderden Sunderland-supporters niet meer deed
bijkomen. Het stadion binnengekomen direct onze vlaggen opgehangen en door het stadion
lopen van vak naar vak. Heerlijk, geen hekken en opgefokte stewards. Nee, sterker nog,
toen de Ajax-selectie het veld kwam inspecteren kregen wij alle ruimte om op het veld met
de spelers te praten en foto's en video-opnames te maken. In gesprek met Ronald de Boer
liet hij mij op het veld wachten om 2 minuten later uit de kleedkamer terug te komen met zijn
wedstrijdshirt van het Umbro-toemooi. Een fantastisch gebaar van een groot speler. Na 10 a
15 minuten terug naar ons eigen vak waar wij met een mannetje of dertig nog steeds niet
konden geloven wat wij hier meemaakten. Het openingsfeest was er een om nooit te
vergeten, vooral toen Status Quo per helikopter het stadion binnenkwam voor een
ouderwetse show. Als extra vermaak voor het publiek aan onze kant zetten wij spontaan een
hollandse polonaise in over de trappen van de ons omringende vakken, gevolgd door een
paar spectaculaire divings van Bagger en Henri. Als reactie hierop werden er honderden
foto's van ons gemaakt door publiek en pers en werd er spontaan een staande ovatie voor
ons ingezet. Wat is het op zo'n moment mooi om A.F.C. Ajax zo te promoten. Zo zie je maar
Ajax-bestuur dat de F-Side zijn meerwaarde voor de (onze) club weer eens heeft bewezen.
De wedstrijd 0-0 was van een Ajax-onwaardig niveau, maar de unieke sfeer vergoedde alles.
Na afloop tientallen handen schudden met supporters en met een gelukzalig gevoel de stad
in om de laatste nacht in Engeland waardig af te sluiten.
29
